 |
| Το ρολόι στο τυπογραφείο της Κολοκοτρώνη δείχνει 04:36 της Δευτέρας 21 Ιουλίου 1975. Η πρώτη σελίδα της“Ελευθεροτυπίας”, «ξαπλωμένη» στο μάρμαρο, έτοιμη για το πιεστήριο. Την… καμαρώνουν, από αριστερά: Χρήστος Θεοχαράτος, Γιάννης Θεοδωρόπουλος – από την Ένωση Τεχνικών Τύπου, Διονύσης Αυγουστινιάτος, Γιάννης Κορωναίος, Χρήστος Τεγόπουλος, Λάκης Μιχαλάς – προϊστάμενος τυπογραφείου, Χρήστος Σιαμαντάς, Λυκούργος Κομίνης και Νίκος Νικολαΐδης (photo από syntaktisylis) |
Σε προηγούμενη ανάρτηση για την έκδοση της “Ελευθεροτυπίας” πριν από 50 χρόνια, σημείωνα ότι δημιουργείται ένα κενό στην αφήγηση, με την αναφορά «στη μετά Φιλιππόπουλο εποχή», το οποίο θα γεφυρωθεί σε επόμενες αναρτήσεις. Γυρίζω λοιπόν στις «μέρες κρασιού και λουλουδιών», παραμονές και πρώτες μέρες της έκδοσης, στο καλοκαίρι του 1975, τότε που όλα μας φαίνονταν ρόδινα…
Πρώτο μέλημα η κατάρτιση Κανονισμού Λειτουργίας, του Καταστατικού με το οποίο θα λειτουργούσε η «εφημερίδα των συντακτών». Ετοιμάστηκε, εγκρίθηκε παμψηφεί από τη Συντακτική Επιτροπή και ολόκληρος, 11 φωτογραφισμένες σελίδες, δημοσιεύεται στο τέλος της σημερινής ανάρτησης.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το Άρθρο 3 – πιο πάνω εικόνα, που αναφέρεται στον τίτλο της εφημερίδας.
Φυσικά τίποτα από αυτά δεν τηρήθηκε. Το «σε περίπτωση διακοπής της εκδόσεως της εφημερίδας λόγω ανωτέρας βίας, ο τίτλος επιστρέφεται μετά ένα έτος από την διακοπή στον εκχωρήσαντα ιδιοκτήτη του Αλέξανδρο Φιλιππόπουλο», αποτέλεσε αντικείμενο δικαστικής διαμάχης, μετά τη διακοπή της έκδοσης με τους κληρονόμους του Φιλιππόπουλου· ατελέσφορες γι’ αυτούς. Τώρα, ύστερα από πλειστηριασμό, ανήκει στον Ευάγγελο Μαρινάκη.
Για τον ίδιο τον Αλ. Φιλιππόπουλο, το Άρθρο 4 προέβλεπε:
Μερικούς μήνες μετά, την Άνοιξη του 1976, ο Φιλιππόπουλος απόλύθηκε. Ερήμην της Συντακτικής Επιτροπής και πριν συμπληρωθεί ένας χρόνος από την απόλυσή του από την “Απόγευματινή”· απόλυση που λειτούργησε σαν καταλύτης για την έκδοση της “Ελευθεροτυπίας”.
Φυσικά τίποτα από αυτά δεν τηρήθηκε. Το «σε περίπτωση διακοπής της εκδόσεως της εφημερίδας λόγω ανωτέρας βίας, ο τίτλος επιστρέφεται μετά ένα έτος από την διακοπή στον εκχωρήσαντα ιδιοκτήτη του Αλέξανδρο Φιλιππόπουλο», αποτέλεσε αντικείμενο δικαστικής διαμάχης, μετά τη διακοπή της έκδοσης με τους κληρονόμους του Φιλιππόπουλου· ατελέσφορες γι’ αυτούς. Τώρα, ύστερα από πλειστηριασμό, ανήκει στον Ευάγγελο Μαρινάκη.
Για τον ίδιο τον Αλ. Φιλιππόπουλο, το Άρθρο 4 προέβλεπε:
Μερικούς μήνες μετά, την Άνοιξη του 1976, ο Φιλιππόπουλος απόλύθηκε. Ερήμην της Συντακτικής Επιτροπής και πριν συμπληρωθεί ένας χρόνος από την απόλυσή του από την “Απόγευματινή”· απόλυση που λειτούργησε σαν καταλύτης για την έκδοση της “Ελευθεροτυπίας”.
- στην ιστοσελίδα «Συντάκτης Ύλης» (ΕΔΩ), η συνέχεια της αναδρομής στην ιστορία τής Ελευθεροτυπίας από τον Δημήτρη Κουμπιά
