Ήταν τα χρόνια που το πιο μεγάλο γεγονός της εβδομάδας ήταν να πάμε σινεμά το Σάββατο. Συνήθως σε απογευματινή προβολή. Στο αρχιπέλαγος της Πατησίων υπήρχαν κινηματογράφοι μυθικοί. Άττικα, Άντζελα, Ελληνίς, Πιγκάλ, Αχιλλέας, Σελέκτ! Άλλοτε πηγαίναμε γιατί έπαιζαν σπουδαία ταινία, άλλοτε, το σπουδαιότερο, για να βγούμε με ένα αγόρι που μας το ζήτησε. Συμμαθητής μας ή κάποιας τάξης μεγαλύτερης. Οι φίλες που γνώριζαν για το ραντεβού μας ρωτούσαν με αδημονία τη Δευτέρα στο σχολείο: Σου έπιασε το χέρι;;... Ναι, τα καλύτερά μας χρόνια! Με ένα μέλλον μπροστά μας άπειρο και στις σκοτεινές αίθουσες των πρώτων ερώτων να μας διδάσκουν το παιχνίδι της αγάπης βλέμματα σαν το δικό της. Κλαούντια Καρντινάλε καλό Παράδεισο!
** Η συγγραφέας Μάρω Βαμβουνάκη σε ανάρτησή της για το «αρχιπέλαγος της Πατησίων» με το πλήθος των κινηματογράφων, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, τους συμμαθητές και τις γεμάτες περιέργεια συμμαθήτριες. Όλα αυτά, με αφορμή το θάνατο της υπέροχος Κλαούντια Καρντινάλε.
