«Ολα συνδέονται: ο πόλεμος, οι όμηροι και η δημοκρατία μας» γράφει ένα από τα πανό που κρατούν Ισραηλινοί στις διογκούμενες αντιπολεμικές διαδηλώσεις των τελευταίων μηνών. Είναι βαρύτατα άρρωστη η ισραηλινή δημοκρατία. Τώρα που ξανάνοιξαν τα σχολεία, μια είδηση που πέρασε στα «ψιλά» το αποδεικνύει ολοφάνερα. Το υπουργείο Παιδείας του Ισραήλ ανακοίνωσε την εξεταστέα ύλη στις εξετάσεις των μαθητών λυκείου που θα διεξαχθούν τον Ιούνιο του 2026, στο τέλος της σχολικής χρονιάς.
Στο μάθημα της «Αγωγής του Πολίτη» ο σιωνιστής υπουργός Παιδείας Γιοάβ Κις, πρώην στρατιωτικός και γιος πρώην στρατιωτικού, πρώτη φορά αφαίρεσε μεταξύ άλλων τα κεφάλαια «Αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας», «Κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα», «Η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ (1948)» και «Συνταγματικές εγγυήσεις για τους πολίτες του ισραηλινού κράτους».
To τελευταίο, τυπικά, αφορά και τους 2.080.000 αραβικής καταγωγής Ισραηλινούς, πολίτες δεύτερης κατηγορίας, κατά κανόνα φτωχούς, καταπιεζόμενους και συχνά καταδιωκόμενους, που αποτελούν το 21% του συνολικού πληθυσμού των 9.842.000 υπηκόων του Ισραήλ (στοιχεία Δεκεμβρίου 2023).
Η αφαίρεση αυτών των κεφαλαίων σημαίνει ότι οι καθηγητές είτε θα τα διατρέξουν εν τάχει είτε δεν θα τα διδάξουν καθόλου. Και ότι οι μαθητές σίγουρα θα αδιαφορήσουν.
Στο πυρ το εξώτερον εξακοντίστηκαν οι αδιάβλητες εκλογές, τα δικαιώματα των μειονοτήτων, η τήρηση της νομιμότητας, το κράτος δικαίου. Κουρελόχαρτο έγινε η ισραηλινή νομοθεσία που διακηρύσσει φαρισαϊκά ότι στόχος της εκπαίδευσης είναι «η προαγωγή της ειρήνης και της ανεκτικότητας, η ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ των λαών και των κρατών».
«Βρισκόμαστε στη μέση μιας μείζονος κρίσης, ενός αγώνα για τα χαρακτηριστικά του κράτους και της δημοκρατίας. Είναι παράλογο τα ζητήματα που συνδέονται ακριβώς με αυτή την κρίση να περικόπτονται από τις εξετάσεις», δήλωσε ο Γιαβίν Ροζνάι, αναπληρωτής κοσμήτορας της Νομικής Σχολής του πανεπιστημίου Ράιχμαν.
Το Ισραήλ θέλει πολίτες μισότυφλους. Ανατρέφει μελλοντικούς ενήλικες που δεν θα ’ναι σε θέση να καταλάβουν καν –όχι να διαχειριστούν, πόσο μάλλον να υπερασπιστούν– θεμελιώδη πολιτικά ζητήματα όπως η διάκριση των τριών εξουσιών, της νομοθετικής, της εκτελεστικής και της δικαστικής.
Δεν είναι μόνο του στον πλανήτη. Ο εθνικισμός σέρνει τα βήματά του χέρι χέρι με την επέλαση της Ακροδεξιάς στη Δύση, ενώ απολυταρχικά καθεστώτα όπως αυτά στη Ρωσία του Πούτιν και στην Κίνα του Σι ξαναγράφουν την επίσημη Ιστορία, στήνοντας αφηγήματα φυλετικής υπεροχής, συνθλίβοντας τα πολιτικά δικαιώματα και διοργανώνοντας στρατιωτικές παρελάσεις-επιδείξεις ισχύος.
Κι ακόμη δεν είπε την τελευταία του λέξη ο Τραμπ, ο οποίος όχι απλά κάνει πόλεμο στον ορθό λόγο και στα πανεπιστήμια, αλλά απεργάζεται... τυφώνα αμερικανικού μεγαλείου και φαιάς προπαγάνδας για το 2026, με αφορμή τα 250 χρόνια από τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ.
«America 250» αν έχετε ακουστά. Αν δεν έχετε, έρχεται οσονούπω.
