Η θλιβερή επέτειος του δημοψηφίσματος του 2015 θα θυμίζει για πάντα πόσο κόστισε η ζαριά του στην πατρίδα. Έκοψε μισθούς, αύξησε φόρους, δίχασε τον τόπο, έσπρωξε τη χώρα ένα βήμα πριν από την έξοδο από την Ευρώπη, έστειλε στην ξενιτιά μια ολόκληρη γενιά, κατέστρεψε ευκαιρίες και εμπιστοσύνη. Και ζητά απεγνωσμένα να ξεπλυθεί από τον ολέθριο ρόλο του, με τη συνδρομή κάποιων γνωστών κέντρων που σπεύδουν να γίνουν πρόθυμα πλυντήρια μιας από τις πιο μαύρες εποχές της πρόσφατης Ιστορίας μας. Αλλά η Ιστορία είναι αμείλικτη. Όσα προφίλ κι αν του φιλοτεχνήσουν, όσα λογότυπα κι αν αλλάξουν, θα βρίσκει διαρκώς μπροστά στον καθρέφτη του τις πληγές ενός τόπου και την εμπειρία όλων των Ελλήνων.
Ο Τσίπρας όλα αυτά, σύμφωνα με τον φιλιππικό του Μητσοτάκη στην τελευταία ομιλία του στη Βουλή, στην οποία αποδείχτηκε ότι ο άνθρωπος που έχουμε την τύχη να μας κυβερνά μπορεί να έχει πλήρη άγνοια για τα τρένα, για τους «κοριούς», για τον Αυγενάκη, για τον Βορίδη, για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, για τον «Καφέ», για τον «Χασάπη», ακόμα και για τον Χαλίφα Χάφταρ και τις offshore της συζύγου, αλλά όχι και για την Ιστορία. Αυτή την παίζει στα δάχτυλα. Και διαθέτει όχι μόνο το πολιτικό και ηθικό, αλλά και το επιστημονικό μπορείς να πεις ανάστημα να τη διδάσκει από τα έδρανα της Βουλής, αλλά και να τη σείει ως ρομφαία πάνω από το κεφάλι του Τσίπρα. Ο Μητσοτάκης μαινόμενος!
Σοβαρά τώρα, δεν έχει νόημα να ασχοληθείς με όσα λέει για τους υπεύθυνους της τραγωδίας των Μνημονίων εκείνος που φόρτωσε την τραγωδία των Τεμπών στον σταθμάρχη. Και ευλόγως ουδείς ασχολήθηκε μ’ αυτά τα νεφελίμ. Η συζήτηση επικεντρώθηκε στο «γιατί» μετά από έξι χρόνια στην κυβέρνηση έπαθε αυτή τη νευρική κρίση. Νοκ ντάουν σε απευθείας μετάδοση, ενώ ο αντίπαλος δεν μπήκε στο ρινγκ. Κι εδώ η πολιτική μπλέκει με την ψυχολογία. Μετά τα Τέμπη τού ήρθε κατακέφαλα ο ΟΠΕΚΕΠΕ. Η ανηθικότητα, να φορτώνει σε άλλους τις ευθύνες και να κρατάει αυτός την άγνοια (!), δεν πουλάει πια. Τι του μένουν; Η πανσπερμία της αντιπολίτευσης και η απουσία κάποιου που μπορεί να απειλήσει το μονοπώλιό του.
Ναι, αλλά αν η απουσία γίνει παρουσία; Αυτό βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη - μαζί με το όνομα του Τσίπρα. Κι εδώ μπαίνουν τα σενάρια. Διαλέγει τον Τσίπρα ως αντίπαλο - ο Μητσοτάκης! Διαλέγουν τον Τσίπρα ως σύμμαχο - τα σκοτεινά «πλυντήρια». Μπούρδες. Τον Τσίπρα τον «διαλέγει» ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας. Πολλοί από εκείνους που αναζητούν ένα αποτελεσματικό αντίπαλο δέος στην απολυταρχία της Οικογένειας. Αυτή η σκιά σκοτεινιάζει τον ανέφελο ουρανό του Μητσοτάκη, και καθώς η πολιτική γενναιότητά του δεν είναι δα και για βραβείο, έρχονται τα έξαλλα. Πληγές, καθρέφτες, κέντρα, μαύρες εποχές, ξεπλύματα. Ξεχνάει το ευρωπαϊκό προφίλ και γυρίζει πίσω στον βαλκανικό μπακαλόγατο: Μαλώνεις, ρε;
Οσο μας αφορά, μια συμβουλή: Κυριάκο, πρόσεξε. Μπορεί και να μαλώσει…
