Οταν ξέσπασε το σκάνδαλο των υποκλοπών, που -όπως αποδείχτηκε- γίνονταν σε βάρος και υπουργών, πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης, δημοσιογράφων, ανώτατων στρατιωτικών, επιχειρηματιών κ.ά., ο πολιτικός προϊστάμενος της αμαρτωλής υπηρεσίας, δηλαδή ο πρωθυπουργός, παρίστανε ότι δεν ήξερε τίποτα.
Οταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, ο ίδιος άνθρωπος πάλι δεν γνώριζε το παραμικρό. Η δικογραφία όμως, που βρίσκεται στη Βουλή και διαβάζεται από βουλευτές των κομμάτων, φαίνεται ότι αποκαλύπτει δύο σημαντικά πράγματα.
Το ένα είναι οι συνομιλίες μεταξύ... κομματαρχών, υπουργών, υφυπουργών, βουλευτών του κυβερνητικού κόμματος και άλλων για το πώς θα εξυπηρετηθούν οι δικοί τους άνθρωποι. Δηλαδή οι ψηφοφόροι του κυβερνητικού κόμματος κι εκείνοι που μαζεύουν ψήφους για «γαλάζιους» πολιτικούς.
Το δεύτερο αφορά το γεγονός ότι τις συνομιλίες κατέγραψε η αμαρτωλή ΕΥΠ, της οποίας πολιτικός προϊστάμενος ήταν -και παραμένει- ο κ. Μητσοτάκης. Αυτός δηλαδή που δεν ήξερε τίποτα και δεν ξέρει ποτέ τίποτα για τις... βρομοδουλειές που οργανώνονται είτε από το γραφείο του είτε από το κόμμα του είτε κι από τα δύο μαζί.
Τελικά, όπου κι αν τους πιάσεις, βρομάνε. Οπου κι αν τους ακουμπήσεις, λερώνεσαι. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση που της ξέφυγαν τα πράγματα. Δεν έχουμε να κάνουμε με παρασπονδίες στο πλαίσιο της κυβερνητικής εξουσίας που είναι πολύ πιθανόν να συμβούν. Εχουμε να κάνουμε με μια οργανωμένη πρακτική κομματικοποίησης του κράτους σε όλα τα επίπεδα, αρκεί να εξυπηρετεί τον πρωθυπουργό και το κόμμα του στο διάστημα που εκείνος θα είναι αρχηγός του.
Επί της ουσίας δεν πρόκειται για μια διακυβέρνηση στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας αλλά για μια κυβέρνηση που από την πρώτη στιγμή επιδίωξε να γίνει... καθεστώς. Κι ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, τώρα πια που βιώνει μια βαθιά κρίση αποκαλύπτονται το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο.
Στην αρχή στήθηκε ο μηχανισμός με το περιβόητο επιτελικό κράτος ώστε ο πρωθυπουργός να τα έχει όλα υπό τον έλεγχό του. Στη συνέχεια, με τις περιβόητες λίστες Πέτσα, επιχειρήθηκε ο πλήρης έλεγχος της ενημέρωσης. Μετά ακολούθησε η προσπάθεια ελέγχου, διά των υποκλοπών, όλου του πολιτικού συστήματος. Τώρα βρισκόμαστε στη φάση του μπαζώματος της αλήθειας όπου αυτή επιδιώκει να βγει στο φως. Ως πότε;
Το ένα είναι οι συνομιλίες μεταξύ... κομματαρχών, υπουργών, υφυπουργών, βουλευτών του κυβερνητικού κόμματος και άλλων για το πώς θα εξυπηρετηθούν οι δικοί τους άνθρωποι. Δηλαδή οι ψηφοφόροι του κυβερνητικού κόμματος κι εκείνοι που μαζεύουν ψήφους για «γαλάζιους» πολιτικούς.
Το δεύτερο αφορά το γεγονός ότι τις συνομιλίες κατέγραψε η αμαρτωλή ΕΥΠ, της οποίας πολιτικός προϊστάμενος ήταν -και παραμένει- ο κ. Μητσοτάκης. Αυτός δηλαδή που δεν ήξερε τίποτα και δεν ξέρει ποτέ τίποτα για τις... βρομοδουλειές που οργανώνονται είτε από το γραφείο του είτε από το κόμμα του είτε κι από τα δύο μαζί.
Τελικά, όπου κι αν τους πιάσεις, βρομάνε. Οπου κι αν τους ακουμπήσεις, λερώνεσαι. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση που της ξέφυγαν τα πράγματα. Δεν έχουμε να κάνουμε με παρασπονδίες στο πλαίσιο της κυβερνητικής εξουσίας που είναι πολύ πιθανόν να συμβούν. Εχουμε να κάνουμε με μια οργανωμένη πρακτική κομματικοποίησης του κράτους σε όλα τα επίπεδα, αρκεί να εξυπηρετεί τον πρωθυπουργό και το κόμμα του στο διάστημα που εκείνος θα είναι αρχηγός του.
Επί της ουσίας δεν πρόκειται για μια διακυβέρνηση στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας αλλά για μια κυβέρνηση που από την πρώτη στιγμή επιδίωξε να γίνει... καθεστώς. Κι ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, τώρα πια που βιώνει μια βαθιά κρίση αποκαλύπτονται το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο.
Στην αρχή στήθηκε ο μηχανισμός με το περιβόητο επιτελικό κράτος ώστε ο πρωθυπουργός να τα έχει όλα υπό τον έλεγχό του. Στη συνέχεια, με τις περιβόητες λίστες Πέτσα, επιχειρήθηκε ο πλήρης έλεγχος της ενημέρωσης. Μετά ακολούθησε η προσπάθεια ελέγχου, διά των υποκλοπών, όλου του πολιτικού συστήματος. Τώρα βρισκόμαστε στη φάση του μπαζώματος της αλήθειας όπου αυτή επιδιώκει να βγει στο φως. Ως πότε;
ΕΦ.ΣΥΝ. / Αποψη
