Ο Γιώργος Γαρμπής, ο εμπνευστής και ψυχή των εκδόσεων «Ελεύθερος Τύπος» και του ομώνυμου εμβληματικού βιβλιοπωλείου στα Εξάρχεια, πέθανε σε ηλικία 78 ετών. Γεννημένος το 1947 σπούδασε πολιτικές επιστήμες και έγινε αναρχικός το 1968 επηρεασμένος από τα γεγονότα του γαλλικού Μάη.
Ο Γιώργος Γαρμπής πήγε για μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία, όπου συνδέθηκε με το αγγλικό αναρχικό κίνημα και κυρίως με τον εκδοτικό οίκο Freedom, που είχε ιδρυθεί από τον πρίγκιπα Πέτρο Αλεξέγιεβιτς Κροπότκιν. Συμμετείχε σε εκδηλώσεις κατά της χούντας καθώς και του Αγγλικού αναρχικού κινήματος.
Το 1975 ξεκίνησε τις εκδόσεις «Ελεύθερος Τύπος» και δύο χρόνια αργότερα το ομώνυμο βιβλιοπωλείο στην οδό Ζωοδόχου Πηγής 17.
Η είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή από το Ένζυμο με ανάρτηση στο Facebook.
"Ἕνας ἐξαίρετος φίλος καὶ ἕνας ὑπέροχος ἄνθρωπος ἔφυγε ἀπὸ κοντά μας: ὁ Γιῶργος Γαρμπῆς μὲ τὶς ἱστορικὲς ἀναρχικὲς ἐκδόσεις «Ἐλεύθερος Τύπος» καὶ τὸ ὁμώνυμο ἐμβληματικὸ βιβλιοπωλεῖο, ποὺ γνωρίσαμε ἀπὸ τὰ ἐφηβικά μας χρόνια.
Ὁ Γιῶργος δὲν ὑπῆρξε μόνο ἕνας πολὺ καλὸς ἐκδότης καὶ μεταφραστής, ἀλλὰ κι ἕνας γνήσιος ἰδεολόγος ἀναρχικός ποὺ ἔκανε καθημερινὴ πράξη τὶς ἰδέες του, ἀνιδιοτελὴς ἀγωνιστής, πραγματικὸ διαμάντι μέσα σὲ ἕναν πολιτικὸ χῶρο ποὺ βούλιαξε στὸν βοῦρκο τοῦ μηδενισμοῦ, ἀληθινὸς φίλος, πρόθυμος ἀρωγὸς σὲ ὅποιον τὸν εἶχε ἀνάγκη -καὶ τὸ κυριότερο ἕνας ὑπέροχος ἄνθρωπος, μὲ ἐντιμότητα χαρακτῆρα καὶ ὑψηλὸ ἦθος».
O Dimosthenis Christopoulos έγραψε στο fb:
"Υπήρξε μια εποχή που το να πηγαίνεις στα Εξάρχεια και να ψάχνεσαι στα βιβλιοπωλεία τους ήταν μια διαδικασία που προσομοίαζε με την εξερεύνηση ενός κόσμου μέσα στον κόσμο. Το υπόγειο στην αρχή της Βαλτετσίου με την επιγραφή "Ελεύθερος Τύπος" και λόγκο ένα Άλφα σε κύκλο να... διαβάζει ένα βιβλίο ήταν ίσως το πιο γοητευτικό τμήμα εκείνου του κόσμου, το αναμφισβήτητο σημείο αναφοράς του. Ο Γαρμπής στην είσοδο του ιστορικού βιβλιοπωλείου ήταν κάτι σαν σοφός κλειδοκράτορας ενός χώρου που σε ανάγκαζε να χάνεσαι μέσα στην πληθώρα αναρχικού υλικού. Μπακούνιν, Κροπότκιν, Μαλατέστα, ισπανική επανάσταση, Κομμούνα, Σικάγο, Σάκο και Βαντσετι, αυτά που πήγαινες να αγοράσεις στοχευμένα και αυτά που έβαζες στη λίστα για την επόμενη φορά, πάντα είχαν ως κοινό σημείο αναφοράς αυτόν τον κύριο στην είσοδο και την υπορρητη έγκριση στο βλέμμα του για τις επιλογές σου πριν την πληρωμή, αυτόν τον κύριο που καμιά φορά δισταζες να διακόψεις από τις πολιτικές συζητήσεις που είχε με τους παλιούς θαμώνες του βιβλιοπωλείου του γιατί το να τις κρυφακους ή και να συμμετέχεις δειλά-δειλά σε αυτές ήταν στην πραγματικότητα ένα κομμάτι μιας άτυπης μύησης στον κόσμο του αναρχισμού.
Είναι πραγματικά καταπληκτικό το πόσο άμεσα συνδεδεμένη υπήρξε αυτή η φιγούρα με την συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής, αναρχικής βιβλιογραφίας, το ότι για χρόνια ολόκληρα, για δεκαετίες, οι εκδόσεις, οι μεταφράσεις, τα βιβλία του "Ελεύθερου Τύπου" ήταν το αντικειμενικό πεδίο συγκρότησης ενός ολόκληρου χώρου, το ότι ανεξαρτήτως τάσης, λογικής, προσανατολισμού, το υπόγειο της Βαλτετσίου ήταν ο κοινός τόπος όλων μας, το αντικειμενικό σημείο μιας διευρυμένης συνάντησης.
Πέθανε ο Γαρμπής, μια εποχή τελείωσε".
"Υπήρξε μια εποχή που το να πηγαίνεις στα Εξάρχεια και να ψάχνεσαι στα βιβλιοπωλεία τους ήταν μια διαδικασία που προσομοίαζε με την εξερεύνηση ενός κόσμου μέσα στον κόσμο. Το υπόγειο στην αρχή της Βαλτετσίου με την επιγραφή "Ελεύθερος Τύπος" και λόγκο ένα Άλφα σε κύκλο να... διαβάζει ένα βιβλίο ήταν ίσως το πιο γοητευτικό τμήμα εκείνου του κόσμου, το αναμφισβήτητο σημείο αναφοράς του. Ο Γαρμπής στην είσοδο του ιστορικού βιβλιοπωλείου ήταν κάτι σαν σοφός κλειδοκράτορας ενός χώρου που σε ανάγκαζε να χάνεσαι μέσα στην πληθώρα αναρχικού υλικού. Μπακούνιν, Κροπότκιν, Μαλατέστα, ισπανική επανάσταση, Κομμούνα, Σικάγο, Σάκο και Βαντσετι, αυτά που πήγαινες να αγοράσεις στοχευμένα και αυτά που έβαζες στη λίστα για την επόμενη φορά, πάντα είχαν ως κοινό σημείο αναφοράς αυτόν τον κύριο στην είσοδο και την υπορρητη έγκριση στο βλέμμα του για τις επιλογές σου πριν την πληρωμή, αυτόν τον κύριο που καμιά φορά δισταζες να διακόψεις από τις πολιτικές συζητήσεις που είχε με τους παλιούς θαμώνες του βιβλιοπωλείου του γιατί το να τις κρυφακους ή και να συμμετέχεις δειλά-δειλά σε αυτές ήταν στην πραγματικότητα ένα κομμάτι μιας άτυπης μύησης στον κόσμο του αναρχισμού.
Είναι πραγματικά καταπληκτικό το πόσο άμεσα συνδεδεμένη υπήρξε αυτή η φιγούρα με την συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής, αναρχικής βιβλιογραφίας, το ότι για χρόνια ολόκληρα, για δεκαετίες, οι εκδόσεις, οι μεταφράσεις, τα βιβλία του "Ελεύθερου Τύπου" ήταν το αντικειμενικό πεδίο συγκρότησης ενός ολόκληρου χώρου, το ότι ανεξαρτήτως τάσης, λογικής, προσανατολισμού, το υπόγειο της Βαλτετσίου ήταν ο κοινός τόπος όλων μας, το αντικειμενικό σημείο μιας διευρυμένης συνάντησης.
Πέθανε ο Γαρμπής, μια εποχή τελείωσε".
