Μαριάμ Αμπού Ντάγκα, δολοφονημένη Παλαιστίνια φωτορεπόρτερ
Υπάρχει μια λεπτομέρεια που στριμώχτηκε ανάμεσα στον πάνδημο θρήνο και τα λίγα βιογραφικά στοιχεία που αναδύθηκαν μετά τη δολοφονία της φωτοειδησεογράφου Μαριάμ Αμπού Ντάγκα από ισραηλινά πυρά, την περασμένη Δευτέρα στη Λωρίδα της Γάζας. Πριν από τον πόλεμο είχε δώσει το ένα της νεφρό για να σώσει τη ζωή του πατέρα της. Του ηλικιωμένου άνδρα που φαίνεται να στέκεται συντετριμμένος, ένα βήμα μπροστά από τους συγγενείς, τους φίλους και τους συναδέλφους της θυγατέρας του, στις φωτογραφίες της κηδείας της.
Κάτι βαθύ και αγαπητικό αποκαλύπτει αυτή η «λεπτομέρεια». Μια αίσθηση καθήκοντος τροφοδοτούσε το πλατύ χαμόγελο της μόλις 33χρονης Μαριάμ. Απέναντι στον πατέρα της, στον λαό της, στην Ιστορία.
Γέννημα-θρέμμα της Λωρίδας της Γάζας, σπούδασε δημοσιογραφία στο τοπικό Πανεπιστήμιο Αλ Ακτσά και από το 2015 ρίχτηκε στη μάχη της ενημέρωσης – μάχη κυριολεκτικά, όχι σχήμα λόγου.
Τη βουτηγμένη στο αίμα της φωτογραφική της μηχανή, μια Canon EOS 6D με συνδέσεις wi-fi και GPS για να στέλνει γρήγορα το «υλικό» στο Associated Press και την αραβόφωνη υπηρεσία της εφημερίδας Independent, μάζεψαν οι συνάδελφοί της δίπλα από τη σορό της.
- απόσπασμα από το εξαιρετικό κείμενο που υπογράφει ο Γιώργος Ι. Αλλαμανής στην Εφημερίδα των Συντακτών (διαβάστε το ολόκληρο ΕΔΩ)
