Να πω ότι ζαχαρώνω με τον Τζορτζ Όργουελ, ψέματα θα πω.
Από ένα σημείο και πέρα, ο άνθρωπος ήταν ο ορισμός του ντελούλου, πράγμα που φαίνεται ξεκάθαρα και στη συγγραφική του πορεία.
Να μην είμαστε άδικοι, όμως, υπήρχαν και φορές που έβρισκε στόχο και μάλιστα κέντρο πετύχαινε.
Βλέπε την περίπτωση της “newspeak”, της Νέας Ομιλίας, της Νέας Γλώσσας, της Νεόγλωσσας από το “1984”, όπως θέλετε πείτε την, σιγά μην κάτσω τώρα εγώ να μπλέξω με τον Σαραντάκο.
Να μην τα πολυλογώ (#διπλής), η newspeak ήταν αυτό το κατασκεύασμα που οδηγούσε σε περιορισμό της κριτικής σκέψης των πολιτών, για να χάβουν αμάσητη την παραμύθα των εξουσιαστών και να μην κουνιούνται απ’ τον καναπέ.
Εκεί, ναι, μια χαρά το πέτυχε ο συγχωρεμένος, οφείλω να το παραδεχθώ κι ας μην του έχω αδυναμία.
Και δίνω ένα παράδειγμα μοντέρνου newspeak, εικοστός πρώτος αιώνα φίλε, άλλα κόλπα εξελιγμένα.
Θες να τρομάξεις τον κόσμο ότι θα πει το νερό νεράκι;
Θες να σκιαχτούνε οι καταναλωτές ότι θ’ ανοίγουν τις βρύσες και δεν θα τρέχει σταγόνα;
Θες να τους ανατριχιάσουν, στη σκέψη ότι θα ξεμείνουν από πάγο για τα μοχίτοζ;
Ρίχτους στη μούρη μια μελέτη πιο τρομαχτική κι από το λιμό στη Γάζα, έτσι για να τους φύγουνε ψιλά χοντρά:
Δέκατη ένατη παγκοσμίως σε λειψυδρία η Ελλάδα!
Το διαβάζεις, ανεβάζεις σφυγμούς, σε λούζει κρύος ιδρώτας, παρατάς το μοχίτο και σκέφτεσαι “αυτό ήταν, την πατήσαμε”.
Έτσι είναι ρε μπρο, αλήθειες να λέμε, χωρίς ρεύμα τη βγάζεις, χωρίς τηλέφωνο την κουτσοβγάζεις, ακόμη και χωρίς φαγητό μπορείς να περάσεις κάνα πενθήμερο.
Χωρίς νερό, όμως, πως στο δγιάλο θα τα φέρεις βόλτα;
Και δεν μιλώ για το πλύσιμο, που τέλος πάντων δεν είναι και το εθνικό μας σπορ (μην μπεις στο λεωφορείο, μην μπεις…), μιλάω να ξεδιψάσεις κάπως, να ανακουφιστείς, να πιείς μια γουλίτσα και να στανιάρεις.
Ώσπου περνάνε δυο τρία λεπτά, ξεπερνάς το αρχικό σοκ, κατεβάζεις γράδα, ξανακοιτάς τον τίτλο της είδησης και αν έχεις χιούμορ βάζεις τα γέλια.
Αν δεν έχεις, κατεβάζεις καντήλια.
Γιατί;
Διότι αυτό που λέει δεν είναι ότι η Ελλάδα βρίσκεται στη δέκατη ένατη θέση παγκοσμίως όσον αφορά στη λειψυδρία, αλλά στη δέκατη ένατη θέση παγκοσμίως όσον αφορά στον “κίνδυνο εμφάνισης λειψυδρίας”.
Όχι ότι τώρα έχουμε λειψυδρία, ότι μας βασανίζει το καταραμένο το φαινόμενο και είμαστε στην ξέρα και στην άπνοια σαν τους κροταλίες του (πολύ ανώτερου του Όργουελ) Ζωρζ Πιλαλί.
Όχι βέβαια!
Δεν παίζει λειψυδρία, παίζει κίνδυνος εμφάνισης λειψυδρίας.
Μπορεί και να προκύψει, δηλαδή, μπορεί και να μην προκύψει, ανάλογα με την περίσταση, ανάλογα με τις συνθήκες.
Κάτι σαν το “μπορεί και να αναφλέγονται τα έλαια σιλικόνης” του καθηγητού Καρώνη, που αναστάτωσε όλες τις γαλάζιες καρδούλες.
Ήξεις, αφίξεις και δε συμμαζεύεται, μας κοιτάει η Πυθία από τον ουρανό πολύ περήφανη για τους απογόνους της…
Υ.Γ. 1: Όπως μας λέει το ρεπορτάζ, ο τίτλος για τον “κίνδυνο λειψυδρίας” προκύπτει από “έρευνα του World Resources Institute αλλά και από έκθεση της Deloitte για τη διαχείριση των υδάτων που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης”.
Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει εν ολίγοις και στην υγειά σας οι αυξήσεις που έρχονται και θα κάνουν εκείνες του ρεύματος να μοιάζουν παιδική χαρά.
Υ.Γ. 2: Μένω στον τίτλο μόνο και δεν προχωράω σε λοιπές “διαπιστώσεις” γιατί πραγματικά θα βγάλω καντήλες. Και πώς να μην τις βγάλω, άμα διαβάζω ότι υπάρχει πρόβλημα με την ύδρευση στις Κυκλάδες “λόγω αυξημένων τουριστικών ροών”; Αλήθεια Σέρλοκ, αλήθεια;
Χρήστος Ξανθάκης
Voices / Newpost
