Με ξέρετε εμένα τώρα, αγαπητοί αναγνώστες και αγαπητές αναγνώστριες.
Ό,τι βρω μπροστά μου το διαβάζω!Δεν γίνεται αλλιώς, στη φύση μου είναι, θα το κόψω όταν ψοφήσω.
Με το που έσκασε, λοιπόν, στο ηλεκτρονικό γραμματοκιβώτιο η επιστολή της ΕΣΗΕΑ για τα υποψήφια νέα μέλη της Ενώσεως, πάρτυ κανονικό έγινε στην κεφάλα μου.
Μιλάμε για 136 ονόματα, χώρια τα “μέσα” στα οποία απασχολούνται, μπερεκέτι σε λέω, να διαβάζει η μάνα και να στέλνει το παιδί να δει ΣΚΑΪ.
Η ανακοίνωση ξεκίναγε ως εξής:
“Μετά την ολοκλήρωση των καταστατικών διαδικασιών, με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Ε.Σ.Η.Ε.Α., εγγράφονται ως μέλη οι κάτωθι συνάδελφοι.
Βάσει του άρθρου 5, παρ. 11 του Καταστατικού της Ενώσεως, ενστάσεις κατά της αποφάσεως του Δ.Σ. για την εγγραφή των κατωτέρω συναδέλφων, μπορούν να υποβληθούν στη Γραμματεία της Ενώσεως εντός 15 ημερών”.
Κι από κάτω αράδα τα ονόματα και τα τεπώνυμα, που λέγανε παλιά οι μαγκίτες, φουλ αναγνωστική πανδαισία για τον ρεπόρτερ.
Το εύκολο συμπέρασμα, της αρχικής περατζάδας;
Η συντριπτική πλειοψηφία των υποψηφίων, ποσοστό κοντά ή και ανώτερο του 90 %, προέρχεται είτε από τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα είτε από τις ιστοσελίδες.
Τα πρώτα, τα καταδέχτηκε η Ένωση στις αρχές του τρέχοντος αιώνος, τα δεύτερα μόλις πριν από λίγα χρόνια κι αφού είχαμε γανώσει τα λαρύγγια μας μερικοί και μερικές ότι δεν μπορείς ν’ αφήνεις εργαζόμενο κόσμο απόξω αφενός για λόγους ηθικούς και αφετέρου για να επιβιώσουν τα ταμεία.
Τέλος πάντων, το καταφέραμε.
Και πάμε σε κάτι που το οσμίστηκα έτσι στη “διαγώνια” ανάγνωση κι έκατσα ύστερα να μετρήσω για να επιβεβαιώσω την υποψία μου.
Διότι όπως είχε πει και ο Λόρδος Κέλβιν (αιώνιος προστάτης ημών των Φυσικών), άμα μπορείς να εκφράσεις κάτι με νούμερα έχει καλώς. Άμα δεν μπορείς, τι να σου πω, πάρε τηλέφωνο τον Καρώνη…
Στο προκείμενο όμως.
Το προκείμενο, έχει ως εξής:
Από τα 136 άτομα που θέτουν υποψηφιότητα φέτος για να γίνουν μέλη της ΕΣΗΕΑ, τα 80 είναι γυναίκες!
Αυτό μας κάνει Λόρδε μου μερίδιο 58,8 % επί του συνόλου, που λίγο δεν το λες.
Έχει κερδίσει κόσμος εκλογές με πολύ μικρότερα ποσοστά και πήρε και αυτοδυναμία παρακαλώ.
Επομένως με έξι στα δέκα υποψήφια νέα μέλη για το 2025 να ανήκουν στο γυναικείο φύλλο, νομίζω ότι δικαιούμαι να δηλώνω πως το μέλλον της δημοσιογραφίας είναι θηλυκό!
Και πάμε στο γιατί αυτό με κάνει να αισθάνομαι όμορφα.
Διότι τα κορίτσια έχουν τραβήξει διαχρονικά ζόρι και κουπί στο συγκεκριμένο επάγγελμα (συγγνώμη, στο συγκεκριμένο λειτούργημα) και μόνο από τα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα άρχισαν κάπως, κάπως λέω, να βλέπουν Θεού πρόσωπο.
Τότε που ξεκίνησε ν’ ανοίγει η αγορά στις εφημερίδες με το γνωστό “να πιάσουμε τη νεολαία”, ενώ λίγα χρόνια αργότερα σκάσανε μύτη τα ιδιωτικά ραδιόφωνα με τα ιδιωτικά κανάλια, πολλαπλασιάστηκαν και τα περιοδικά, έγινε πραγματική κοσμογονία.
Αλλά και πάλι, οι γυναίκες δεν πήραν όσα τους άξιζαν.
Λεπτομέρειες δεν θα καταθέσω, το ξέρουμε όλοι και όλες στην πιάτσα τη δημοσιογραφική ότι τα αγοράκια αλληλοϋποστηρίζονται (γλυκά το λέω…) για ν’ αφήσουν στον κουβά τα κοριτσάκια.
Και θα συνεχίσουν να αλληλοϋποστηρίζονται, ως την ώρα που θα υποχρεωθούν να αλλάξουν ρότα.
Με ενότητα και αγώνα που φωνάζαμε στα πανεπιστήμια, αλλά και μια πλειοψηφία θηλυκή στα κάθε είδους νιούζρουμς σίγουρα θα βοηθήσει.
Εκεί όπου υπάρχει η ελάχιστη τσίπα, έστω…
Χρήστος Ξανθάκης
