Κάτι συμβαίνει με τα κάλαντα· κάτι που μπορεί να το ξέρει ο ληξίαρχος, ίσως ο αστυνόμος, μπορεί και ο ανδρολόγος. Κάθε χρόνο έρχονται στην πολυκατοικία –που είναι πάντα με ανοικτές πόρτες και ολάνοικτες καρδιές– όλο και περισσότερο… λιγότερα παιδιά. Προφανώς το πρόβλημα αφορά την (αν)ασφάλεια, καταρχάς. Τα πιο πολλά που είδα στην πόρτα μας και στους δρόμους ήταν εφηβάκια, κυρίως αγόρια..
(χάθηκαν οι κοριτσοπαρέες!) με το χνούδι μόλις να έχει σκάσει πάνω από το χείλι. Τα μικρότερα –που συνήθως πάνε σε επιλεγμένο ακροατήριο– ήταν πολύ λίγα και συνοδεύονταν από μπαμπά ή μαμά σε ρόλο σεκιούριτι· είναι και αυτή μια εικόνα από τα κάλαντα της νέας εποχής.
-διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου που υπογράφει ο Διον. Βραϊμάκης, στο μπλογκ Harddog EΔΩ
