«Η εκλογή του Ζόραν Μαμντάνι είναι νίκη απέναντι στην ολιγαρχία, στην κλεπτοκρατία, στις πολιτικές δυναστείες και το ακριβοπληρωμένο μιντιακό σύστημα που προπαγανδίζει τα συμφέροντα τους», σχολίαζε ο Αλέξης Τσίπρας τον θρίαμβο του Νοτιοασιατικής καταγωγής Αμερικανού εκπροσώπου της αριστερής πτέρυγας του δημοκρατικού κόμματος – ορκισμένου πολιτικού αντιπάλου του Τράμπ, στις δημαρχιακές εκλογές της Νέας Υόρκης, την επομένη της εκλογής του. Και, ας το πούμε αυτό, έμοιαζε να «φωτογραφίζει» μια δική του νίκη απέναντι στην κλεπτοκρατική – ολιγαρχική δυναστεία Μητσοτάκη και το ακριβοπληρωμένο μιντιακό σύστημα που προπαγανδίζει τα συμφέροντα της, καθώς συμπλήρωνε ότι η εκλογή του Ζόραν Μαμντάνι «δείχνει σε όλο τον κόσμο, σε όλους μας, ότι υπάρχει εναλλακτική και είναι στο χέρι μας»…
«Δικαίωμά του», θα μου πείτε, αλλά «καμιά σχέση δεν έχει ο Ζόραν Μαμντάνι με τον σημερινό Τσίπρα», θα σας πω: τριαντάρης πρώην ράπερ ο πρώτος – πενηντάρης πρώην… πρωθυπουργός ο δεύτερος. Μέλος του Δημοκρατικού κόμματος των ΗΠΑ που ζει και πολιτεύεται ως συνεπής σοσιαλιστής δημοκράτης, ο πρώτος – εγκατέλειψε το αριστερό κόμμα του οποίου υπήρξε πρόεδρος και βουλευτής (αφού προηγουμένως είχε συμβάλει στην αποσύνθεσή του) και τώρα πολιτεύεται μέσω Ινστιτούτων, ακαδημαϊκών διαλέξεων και παρασυστημικών πολιτικών μανιφέστων, υπαινισσόμενος την ίδρυση ενός νέου… δικού του κόμματος, ο δεύτερος…
Χωρίς αστεία, ο δήμαρχος, πλέον, της Νέας Υόρκης Ζόραν Μαμντάνι είναι ένας απίστευτα χαρισματικός επικοινωνιολόγος και δημιούργησε μια ομάδα εκλογικής εκστρατείας που ταίριαζε με αυτό το ταλέντο, ωστόσο θα ήταν λάθος να αποδώσουμε τη νίκη του στο χάρισμα ή στις viral στιγμές της επικοινωνιακής τακτικής του. Βασίστηκε στο χτύπημα των θυρών («το πήγε πόρτα – πόρτα», όπως λέμε εδώ στην Ψωροκώσταινα), στη συζήτηση για τα ενοίκια, τους μισθούς και το καθημερινό κόστος που καθορίζει τη ζωή των ανθρώπων.
«Ήταν μια υπενθύμιση ότι η αριστερά κερδίζει όταν δείχνει ότι οι δημοκρατικοί σοσιαλιστές επικεντρώνονται αποκλειστικά στην κάλυψη των ανθρώπινων αναγκών και όχι στη διεξαγωγή ιδεολογικών - πολιτισμικών πολέμων», επισημαίνει σε άρθρο του στον Guardian ο συγγραφέας Bhaskar Sunkara: οι αντίπαλοί του προσπάθησαν να τον συνδέσουν με τους Παλαιστίνιους, να τον παρουσιάσουν ως εξτρεμιστική απειλή. Αλλά εκείνος δεν «έφαγε» το δόλωμα, παραμένοντας πειθαρχημένος και καθολικός στην απήχησή του – μιλώντας για τη στέγαση, τις μεταφορές και τις προσιτές τιμές διαβίωσης, με την ίδια σαφήνεια σε κάθε κοινό… Άσκησε μια πολιτική που εστίαζε στα φλέγοντα ζητήματα της ανθρώπινης καθημερινότητας και όχι σε life style και αφηρημένες πολιτικές φιλοσοφίες. Και νίκησε…
Εν τέλει, ναι, η εκλογή του Ζόραν Μαμντάνι «είναι μια νίκη απέναντι στην ολιγαρχία, στην κλεπτοκρατία, στις πολιτικές δυναστείες και το ακριβοπληρωμένο μιντιακό σύστημα που προπαγανδίζει τα συμφέροντα τους», όπως την σχολίασε ο Αλέξης Τσίπρας. Αλλά όχι, σε καμιά περίπτωση δεν «φωτογραφίζει» τη… δική του νίκη απέναντι στην κλεπτοκρατική – ολιγαρχική δυναστεία Μητσοτάκη όπως, εν κατακλείδι του σχολίου του, υπαινισσόταν με τη φράση: «η εκλογή του Ζόραν Μαμντάνι δείχνει σε όλο τον κόσμο, σε όλους μας, ότι υπάρχει εναλλακτική και είναι στο χέρι μας»…
Δικαίωμά του να το επιχειρήσει (το επιχειρεί ήδη καθώς φαίνεται και, χωρίς να ομολογείται απ’ τον ίδιο, λέγεται), να επιχειρήσει να νικήσει την κλεπτοκρατική – ολιγαρχική δυναστεία Μητσοτάκη και το ακριβοπληρωμένο μιντιακό σύστημα που προπαγανδίζει τα συμφέροντα της, δηλαδή, όπως το επιχείρησε και το πέτυχε ο νεαρός Ζόραν Μαμντάνι στη Νέα Υόρκη, απέναντι στην φαινομενικά ανίκητη, Τραμπική – κλεπτοκρατική ολιγαρχία…
Ωστόσο, όπως καθ’ όλη τη διάρκεια της εκστρατείας του ο νικητής Μαμντάνι διακήρυσσε, «Για να υπερασπιστείς τη Δημοκρατία δεν αρκεί μόνο να σταθείς (με ιδιόκτητα κόμματα και Ινστιτούτα, «προοδευτικά» μανιφέστα και στρατηγικές πλατφόρμες με «πατριωτικές πυξίδες» και… «δημοκρατικούς καπιταλισμούς συμπληρώνω εγώ) απέναντι σε έναν αυταρχικό ηγέτη. Χρειάζεται, πρώτα απ’ όλα, να εξασφαλίσεις ότι η δημοκρατία θα προσφέρει στους εργαζόμενους το εισόδημα και τις ανέσεις που χρειάζονται για μια αξιοπρεπή διαβίωση»…
ΥΓ: Στην καρδιά του σχεδίου νίκης του Ζόραν Μαμντάνι βρισκόταν η κοινωνική δικαιοσύνη και η οικονομική ισότητα, με μέτρα που υπόσχονταν να ανακουφίσουν όλα τα νοικοκυριά και τους πολίτες της πόλης:
● δωρεάν δημόσιες συγκοινωνίες
● πάγωμα ενοικίων και αυστηρότερη νομοθεσία για τους ιδιοκτήτες
● τριπλασιασμό της παραγωγής κατοικιών με σταθερό ενοίκιο, κατασκευασμένων από συνδικάτα και με κοινωνικά κριτήρια
● δημιουργία αλυσίδας δημοτικών καταστημάτων τροφίμων, ώστε να αντιμετωπιστεί η ακρίβεια στα βασικά είδη
● καθολική παιδική μέριμνα για παιδιά ηλικίας από έξι εβδομάδων έως πέντε ετών, κ.α.
