Αλήθειες να λέμε παιδιά, διόλου τυχαίο δεν είναι που το ιερατείο κάνει τα κουμάντα σ’ αυτό τον τόπο εδώ και χιλιάδες χρόνια. Είτε με χλαμύδες είτε με ράσα, είτε με τσίκνα είτε με λιβάνια, είτε με χρησμούς είτε με ψαλμούς, μεγάλη μπάλα παίζει και ένα σκασμό γκολ καρφώνει στις αντίπαλες εστίες.
Να βλέπουμε εμείς οι Παναθηναϊκοί και να νοσταλγούμε εκείνες τις εποχές όπου τις τύχες του συλλόγου δεν τις όριζαν μαθητευόμενοι μάγοι και ερασιτέχνες.
Αλλά βάλαμε τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας…
Τέλος πάντων, αφήστε με εμένα στον (οπαδικό) πόνο μου και ας επιστρέψουμε στη μαγική φράση του τίτλου.
Στην αλήθεια της εβδομάδας, του μήνα, της χρονιάς και βάλε και πάρε και δώσε, όποιος πει ότι είναι παραμύθα, ας περάσει παρακαλώ να του πάρουν μέτρα για το πουκάμισο με τα μακριά μανίκια.
To βλέπουμε όλοι, το βλέπουμε όλες ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά στη Δανία του Νότου, ότι πάει κατά διαόλου για την ακρίβεια, με την απελπισία και την οργή να εναλλάσσονται στην πρώτη θέση ανά τις δημοσκοπήσεις.
Και ποια είναι η πιο τρανή απόδειξη γι’ αυτό, από τη διαρκή μείωση των γεννήσεων;
Κοιτάει γύρω του ο άλλος, κοιτάει γύρω της η άλλη, μία και μοναδική απορία περνάει απ’ τα μυαλά τους:
Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας;
Θυμάστε που κάποτε το ρώταγε τηλεοπτικώς ο Νίκος Τσιαμτσίκας στον Νίκο Ευαγγελάτο;
Ε, τώρα, το ρωτάει στον εαυτό του κάθε πολίτης της Ελλάδας 2.0, που είναι σε “γόνιμη” ηλικία.
Σχεδόν “κάθε πολίτης”, γιατί υπάρχει κι ένα 15 % που τα βλέπει όλα καλά καμωμένα και παρφουμέ.
Υποθέτω σ’ αυτούς βασίζονται οι επενδυτές του Project The Ellinikon, για να κονομήσουν από το “γκέτο” της πλουτοκρατίας.
Το ’γραψε ο θείος Τάκης χτες, ρίχτε του μια ματιά…
Πίσω στον τίτλο, όμως, και σε ολόκληρη τη φράση τη μαγική:
“Όλοι μαζί να αγωνιστούμε για αυτό τον λαό, ο οποίος πράγματι παραπαίει και χρειάζεται πολλή προσοχή, πολύ αγώνας και πολύ προσπάθεια”.Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος το είπε στη Βουλή, στον αγιασμό για τη νέα κοινοβουλευτική περίοδο, δικαιώνοντας τον ρεπόρτερ Ξανθάκη.
Η Εκκλησία δεν επιβίωσε ανά τους αιώνες λόγω θαυμάτων απ’ τους ουρανούς, επιβίωσε και θριάμβευσε γιατί ξέρει πότε να κάνει μπρος και πότε να κάνει πίσω.
Αυτό δεν την καθιστά αξιολάτρευτη ή έστω συμπαθή, αλλά πρέπει να είσαι πολύ κόπανος για να μην της αναγνωρίσεις την ικανότητα να κατανοεί προς τα που φυσάει ο άνεμος.
Και το φθινόπωρο του 2025, ο άνεμος της διαμαρτυρίας κοντεύει να μετατραπεί σε σιμούν…
Πάρτε ένα μικρό ρεπορτάζ προχτεσινό απ’ τα μέρη μου και την ιστοσελίδα trikkipress:
“Σε απεργία πείνας προχώρησε ο Τρικαλινός αγρότης Β. Κ., ο οποίος από σήμερα το πρωί βρίσκεται σε κεντρικό δρόμο της πόλης των Τρικάλων, διαμαρτυρόμενος για τα χρήματα που του οφείλει ο ΟΠΕΚΕΠΕ τα τελευταία έτη.
Ο κ. Κ. τονίζει πως δεν πρόκειται να σταματήσει έως ότου υπάρξει ουσιαστική ανταπόκριση από τις αρμόδιες αρχές και επίλυση του προβλήματος που αφορά τις ανεξόφλητες αγροτικές ενισχύσεις. Επίσης, τόνισε ότι δεν ζητιανεύει απλά ζητά τα χρήματα που δικαιούται και δυστυχώς λόγω του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ μοιάζει αδύνατο να δικαιωθεί”.
Καταλαβαίνετε υποθέτω γιατί προσπάθησαν τόσο πολύ να λοιδορήσουν τον δίκαιο αγώνα του Πάνου Ρούτσι, οι κάθε είδους γαλαζοπράσινοι μηχανισμοί.
Γιατί όταν ο λαός παραπαίει, θα κάνει μια, θα κάνει δυο, θα κάνει τρεις φορές υπομονή, αλλά το “σφάξε αγά μ’, ν’ αγιάσω” δεν υπάρχει πλέον καμία περίπτωση να το πει…
Υ.Γ.: Όπως έχει δηλώσει ο Ιερώνυμος, κουβέντιαζε συχνά με τον Αλέξη Τσίπρα επί πρωθυπουργίας του. Μήπως να τον ξαναπάρει ένα τηλέφωνο τώρα που ενεργοποιήθηκε και να του προσφέρει πεντέξι δωρεάν συμβουλές;
Χρήστος Ξανθάκης
Voices / Newpost
