Για τον Νίκο Παππά το καταλαβαίνω. Πρώην Διόσκουροι που τα σπάσανε, δύσκολα τα ξαναβρίσκουν. Ειδικά με τη φόρτιση και τα βάρη που είχε η σχέση τους χρόνια τώρα.Για τον Παύλο Πολάκη, επίσης το καταλαβαίνω. Κάποια στιγμή ήθελε να τον διαγράψει, η υπόθεση πήρε ανεξέλεγκτη τροπή και πλέον ο αψύς Σφακιανός δεν φείδεται αιχμών εναντίον του. Δεν είναι εφικτή καμία συμπόρευση.
Αλλά για την Ρένα Δούρου χρειάστηκε να ρωτήσω, ώστε να έχω εικόνα για πιο λόγο δεν την θέλει ο Αλέξης Τσίπρας στο νέο πολιτικό εγχείρημα.
Μου είπαν… τρεις:
- Πρώτον, στην κρίση των ATM το 2015, είχε μπει σε συζητήσεις για «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας».
- Δεύτερον, την άρνησή της στην παρότρυνσή του να μην κατέβει υποψήφια Περιφερειάρχης το 2019 – λόγω του Ματιού. Κατέβηκε κι έχασε και αυτή και ο ΣΥΡΙΖΑ.
- Και τρίτον, την ισορροπία που κράτησε ο Γιάννης Μπενίσης στην επιτροπή δεοντολογίας πέρσι τέτοιο καιρό, αποφεύγοντας να συμπράξει στη διαγραφή Κασσελάκη.
Δεν κατανόησα κάθε λόγο μεμονωμένα, αλλά το νόημα το έπιασα. Και στο κάτω κάτω δικό του (θα) είναι το καράβι – συγνώμη, το κόμμα – όποιος θέλει βάζει μέσα.
Από το επιτελείο του πάντως διαμηνύουν ότι δεν είναι… Νώε. Δεν έχει δηλαδή κάποια κιβωτό και θα αρχίσει να φωνάζει όσους θέλει να σώσει για να τους βάλει μέσα. Μοναχικό δρόμο θα πάρει προς την κοινωνία και τις πεδιάδες των μαχών, δεν αναζητά κάποιο… Αραράτ.
Από το επιτελείο του πάντως διαμηνύουν ότι δεν είναι… Νώε. Δεν έχει δηλαδή κάποια κιβωτό και θα αρχίσει να φωνάζει όσους θέλει να σώσει για να τους βάλει μέσα. Μοναχικό δρόμο θα πάρει προς την κοινωνία και τις πεδιάδες των μαχών, δεν αναζητά κάποιο… Αραράτ.
Κάλχας / topontiki.gr
