Η Ελλάδα είναι χώρα που ζει από τη φιλοξενία. Κάθε καλοκαίρι υποδέχεται εκατομμύρια επισκέπτες από όλο τον κόσμο, οι οποίοι απολαμβάνουν τον ήλιο, τη θάλασσα, την ιστορία και την κουλτούρα της. Ανάμεσά τους, όλο και περισσότεροι Ισραηλινοί επιλέγουν ελληνικούς προορισμούς. Αυτό είναι καλοδεχούμενο και δείχνει ότι η χώρα μας αποτελεί σημείο αναφοράς για τους ίδιους.
Ωστόσο, τα πρόσφατα περιστατικά σε Κρήτη, Θάσο και αλλού δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα. Ορισμένοι Ισραηλινοί τουρίστες εμφανίστηκαν επιθετικοί απέναντι σε πολίτες, κατέβασαν πανό, έσπρωξαν εργαζόμενους, αντέδρασαν με βίαιο ή προσβλητικό τρόπο. Τέτοιες συμπεριφορές προκαλούν εύλογες αντιδράσεις και αμαυρώνουν την εικόνα όλων.
Είναι απαραίτητο να τονιστεί το αυτονόητο: εδώ δεν είναι Γάζα, ούτε Δυτική Όχθη. Δεν υπάρχουν κατεχόμενα, ούτε εχθροί. Υπάρχει ένα κυρίαρχο ευρωπαϊκό κράτος, με πολίτες που έχουν κάθε δικαίωμα να εκφράζουν τις απόψεις τους δημόσια, ακόμη κι αν αυτές δεν συμφωνούν με την ισραηλινή πολιτική. Το να αντιδρά κανείς με βία ή ύβρεις απέναντι σε αυτό το δικαίωμα, δεν είναι μόνο αδικαιολόγητο· είναι και ασεβές προς τον τόπο που τον φιλοξενεί.
Η φιλοξενία στην Ελλάδα έχει βαθιές ρίζες. Ο «ξένιος Ζευς» προστάτευε τον επισκέπτη, αλλά η φιλοξενία είχε πάντοτε προϋπόθεση: τον σεβασμό. Ο φιλοξενούμενος δεν είναι πάνω από τον οικοδεσπότη. Έρχεται να απολαύσει, να γνωρίσει, να ανταλλάξει, όχι να επιβάλει.
Οι Ισραηλινοί τουρίστες, όπως και κάθε άλλος επισκέπτης, οφείλουν να κατανοήσουν ότι η Ελλάδα δεν τους αντιμετωπίζει ως εχθρούς. Αντιθέτως, τους υποδέχεται με διάθεση ειρηνική και ανοιχτή. Η δική τους ευθύνη είναι να σταθούν με σεβασμό απέναντι σε αυτή τη φιλοξενία.
Όσοι λίγοι επιλέγουν την αλαζονεία και τη συμπεριφορά «εποίκου», τελικά ζημιώνουν και τους ίδιους τους συμπατριώτες τους που θέλουν απλώς να κάνουν διακοπές και να γνωρίσουν την Ελλάδα. Το μήνυμα είναι σαφές: τουρίστας δεν σημαίνει κατακτητής. Σημαίνει φιλοξενούμενος. Και ο φιλοξενούμενος οφείλει σεβασμό.
Είναι απαραίτητο να τονιστεί το αυτονόητο: εδώ δεν είναι Γάζα, ούτε Δυτική Όχθη. Δεν υπάρχουν κατεχόμενα, ούτε εχθροί. Υπάρχει ένα κυρίαρχο ευρωπαϊκό κράτος, με πολίτες που έχουν κάθε δικαίωμα να εκφράζουν τις απόψεις τους δημόσια, ακόμη κι αν αυτές δεν συμφωνούν με την ισραηλινή πολιτική. Το να αντιδρά κανείς με βία ή ύβρεις απέναντι σε αυτό το δικαίωμα, δεν είναι μόνο αδικαιολόγητο· είναι και ασεβές προς τον τόπο που τον φιλοξενεί.
Η φιλοξενία στην Ελλάδα έχει βαθιές ρίζες. Ο «ξένιος Ζευς» προστάτευε τον επισκέπτη, αλλά η φιλοξενία είχε πάντοτε προϋπόθεση: τον σεβασμό. Ο φιλοξενούμενος δεν είναι πάνω από τον οικοδεσπότη. Έρχεται να απολαύσει, να γνωρίσει, να ανταλλάξει, όχι να επιβάλει.
Οι Ισραηλινοί τουρίστες, όπως και κάθε άλλος επισκέπτης, οφείλουν να κατανοήσουν ότι η Ελλάδα δεν τους αντιμετωπίζει ως εχθρούς. Αντιθέτως, τους υποδέχεται με διάθεση ειρηνική και ανοιχτή. Η δική τους ευθύνη είναι να σταθούν με σεβασμό απέναντι σε αυτή τη φιλοξενία.
Όσοι λίγοι επιλέγουν την αλαζονεία και τη συμπεριφορά «εποίκου», τελικά ζημιώνουν και τους ίδιους τους συμπατριώτες τους που θέλουν απλώς να κάνουν διακοπές και να γνωρίσουν την Ελλάδα. Το μήνυμα είναι σαφές: τουρίστας δεν σημαίνει κατακτητής. Σημαίνει φιλοξενούμενος. Και ο φιλοξενούμενος οφείλει σεβασμό.
