Το πρόβλημα της κατοικίας χρόνο με τον χρόνο διογκώνεται και στην ουσία παραμένει άλυτο, ενώ οι προβλέψεις δείχνουν ότι συνεχώς θα χειροτερεύει. Το γνωρίζουν πολύ καλά εκείνοι που ψάχνουν να βρουν ένα σπίτι να νοικιάσουν και φυσικά όσοι ρίξουν μια ματιά στις αγγελίες ενοικίασης κατοικιών, από περιέργεια. Το γνωρίζει και η κυβέρνηση, η οποία βεβαίως γνωρίζει και την αιτία.
Το επιχείρημα ότι η ζήτηση είναι αυξημένη σε σχέση με την προσφορά έχει αποδειχτεί παραμύθι. Σπίτια υπάρχουν πολύ περισσότερα από όσα ζητούνται. Αλλά είτε πάνε σε πιο επικερδείς αξιοποιήσεις, δηλαδή στις αρπαχτές του rbnb, είτε παραμένουν κλειστά καθώς πέρασαν στις τράπεζες και στους servicers που κοιτάζουν πώς θα τα μοσχοπουλήσουν μέσω των πλειστηριασμών ή πώς θα τα αποδεσμεύσουν μέσω των εκβιαστικών πρακτικών που χρησιμοποιούν. Και πάνω σε όλο αυτό το οικοδόμημα προστέθηκε και η λεγόμενη «χρυσή βίζα» που έστειλε τις τιμές στα ύψη.
Με δυο λόγια, η προσφορά μειώθηκε χάριν της κερδοσκοπίας, στην ποδιά της οποίας θυσιάστηκαν οι κοινωνικές ανάγκες και στρεβλώθηκε πλήρως μια αγορά που μέχρι πριν από λίγα χρόνια λειτουργούσε ανεκτά και χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.
Αυτή την πραγματικότητα ο κ. Μητσοτάκης και οι συνεργάτες του στο Μαξίμου τη γνωρίζουν με περισσότερες λεπτομέρειες απ’ ό,τι εμείς. Αλλά ουδέποτε νοιάστηκαν να εξυγιάνουν το τοπίο και να εξυπηρετήσουν τα λαϊκά στρώματα που αναζητούν στέγη.
Τα περιβόητα προγράμματα «Σπίτι μου Ι» και «Σπίτι μου ΙΙ» απλώς ανέδειξαν την έκταση του προβλήματος, καθώς οδήγησαν τελικά όσους εντάχθηκαν σε αυτά, ειδικά εκείνους του δεύτερου προγράμματος, να αναζητούν κατοικία σε οικοδομήματα μεγαλύτερα του μισού αιώνα που κανονικά θα έπρεπε να γκρεμιστούν. Η δε επιδοματική πολιτική της επιστροφής ενός ενοικίου τον χρόνο με εισοδηματικά κριτήρια εκτόξευσε τις τιμές για όλους. Και γι’ αυτούς που πληρούν τα κριτήρια και για εκείνους που δεν τα πληρούν και δεν αναμένουν να πάρουν το ελάχιστο.
Το όλο ζήτημα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί... κωμωδία αν δεν αφορούσε την πρώτη προϋπόθεση ζωής για κάθε άνθρωπο: μια κατοικία και μια δουλειά. Και επειδή περί αυτού πρόκειται, έχουμε φτάσει στο σημείο –ή βρισκόμαστε πολύ κοντά– το εισόδημα από τη δουλειά να μην επαρκεί για την εξασφάλιση της κατοικίας. Οσο τραγικό κι αν είναι, είναι έργο Μητσοτάκη!
EΦΣΥΝ / Αποψη