«Αν θέλεις, μπορώ να στο προσαρμόσω στο ύφος του site που γράφεις (πιο “ειδησεογραφικό” ή με τίτλο και lead)»...

Στο ρεπορτάζ δημόσιου ΜΜΕ με τίτλο «Πώς θα κινηθεί η αγορά σήμερα, παραμονή των Χριστουγέννων – Το ωράριο των καταστημάτων», που δημοσιεύτηκε το πρωί της 24ης Δεκεμβρίου, καταγράφηκε ένα ασυνήθιστο δημοσιογραφικό ατόπημα.

Ανάμεσα στις πληροφορίες για τις ώρες λειτουργίας των καταστημάτων, δημοσιεύτηκε αυτούσια μια φράση που δεν αφορούσε το περιεχόμενο του ρεπορτάζ αλλά τη διαδικασία συγγραφής του. Συγκεκριμένα, στο κείμενο εμφανίστηκε η πρόταση:

• «Αν θέλεις, μπορώ να στο προσαρμόσω ακριβώς στο ύφος του site που γράφεις (πιο σύντομο, πιο “ειδησεογραφικό” ή με τίτλο και lead).»

Πρόκειται για τυπική οδηγία που δίνεται από εφαρμογές ΑΙ προς τον χρήστη τους και προφανώς δεν προοριζόταν για δημοσίευση. Λίγη ώρα αργότερα, το σημείο αφαιρέθηκε και το άρθρο διορθώθηκε, με σχετική επισήμανση ότι «πλέον διορθώθηκε».
Το περιστατικό δεν άργησε να προκαλέσει σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα, όχι τόσο για το περιεχόμενο του ρεπορτάζ όσο για το γεγονός ότι δημοσιοποιήθηκε, έστω και προσωρινά, το «παρασκήνιο» της σύνταξης. Γιατί το μεγαλύτερο άγχος του δημοσιογράφου σήμερα δεν είναι αν χρησιμοποιεί τεχνητή νοημοσύνη — αυτό πλέον θεωρείται δεδομένο. Είναι να ξεφύγει στον αέρα η φράση που δείχνει πώς γράφτηκε το κείμενο και όχι το ίδιο το κείμενο.
Το συμπέρασμα απλό και διαχρονικό: η τεχνητή νοημοσύνη είναι εργαλείο, όχι πρόβλημα. Το πρόβλημα αρχίζει όταν παραλείπεται ο βασικός κανόνας της δημοσιογραφίας: να διαβάζουμε το κείμενό μας πριν πατήσουμε «δημοσίευση». Όλα τα υπόλοιπα διορθώνονται.

Σόνια Χαϊμαντά / mononews