Οπότε πέφτει το Τείχος του Βερολίνου, κατακρημνίζεται ο Υπαρκτός Σοσιαλισμός, σκίζεται το Σιδηρούν Παραπέτασμα και σκάει μύτη ο γίγαντας ο Φουκουγιάμα για να δηλώσει ότι πάει και τελείωσε η Ιστορία, αυτό ήτανε, σώθηκε το λαδάκι της, από εδώ και πέρα θα έχουμε απόλυτη κυριαρχία της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας, εμένα ν’ ακούτε που σας το λέω γκαραντί, άλλος δρόμος δεν υπάρχει, φινίτο, καπίτο, ιτς ολ οβερ νάου μπεήμπυ μπλου!
Και το κοινό, το ευρύ κοινό τον πίστεψε, όπως πιστεύει πάντοτε όποιον και όποια προσφέρουν λύσεις εύκολες και μαγικές για τις κατάρες της ανθρώπινης ύπαρξης.
Γιατί να βασανίζεις το μυαλό σου μπρο μου, όταν ο θείος Φράνσις σου υπόσχεται ότι η συνέχεια θα έχει μόνο χαρές και δόξες;
Ώσπου ήρθε η ενδεκάτη Σεπτεμβρίου και του τσούρνεψε του Φουκουγιάμα, κλειδιά, βρακιά, πορτοφόλια ως και ένα ξεχασμένο αγροτεμάχιο έξω απ’ τη Γιοκοχάμα…
Οι Εγγλέζοι που γνωρίζουν πολύ καλά πώς να ρίχνουν αλάτι στην πληγή, πήραν αφορμή από το Τέλος της Ιστορίας και βαφτίσανε Τέλος της Ειρωνείας τη σφαγή των Διδύμων Πύργων.
Ότι δηλαδή, αφού πιστέψαμε το γίγαντα Φράνσις και θεωρήσαμε ότι νίκησε οριστικά και αμετάκλητα η Φιλελεύθερη Δημοκρατία, μόνο με ειρωνικές παρατηρήσεις μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε όλα τα στραβά και τα’ ανάποδα της πολιτικής διαχείρισης. Καμία άλλη επιλογή, ουδεμία, ζερό, τελεία, παύλα, καπούτ.
Και κοίτα να δεις μπρο μου, που η Ειρωνεία δεν φτάνει…
Αυτά με τα συμβάντα της αλλοδαπής αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες και πάμε να δούμε τα δικά μας τώρα.
Το Τέλος της Ιστορίας αλά Ελληνικά, που συνέπεσε με την οκταετία του Κώστα Σημίτη και το πρόστυχο χρήμα που μοίρασε στους Ελληνούτσους. Το πρόστυχο και ζαχαρωμένο χρήμα, πιο γλυκό κι από το περίφημο ποτό της αμαρτίας. Ποιος είναι αυτός που δεν λαχτάρησε να το ενθυλακώσει κυρίες μου και κύριοι, ποια είναι αυτή που δεν μπήκε στον πειρασμό να υπογράψει για διακοποδάνειο και εορτοδάνειο;
Άσε που και επί Καραμανλή δεν σκάρτεψε η υπόθεση, εύκολα ήταν τα μπικικίνια, άκοπα και αβασάνιστα για ένα σωρό παλικάρια και γοργόνες. Κι όταν ο κύριος Κώστας πήγε να την κλείσει την κάνουλα, βγήκε μπροστά ο ΓΑΠ για να δηλώσει ευθαρσώς ότι “λεφτά υπάρχουν”, να πάρει όλο το χαρτί στις εκλογές και να συνεχίσει τη λωτοφαγία το πόπολο.
Ώσπου ήρθε το Καστελλόριζο και μας τσούρνεψε σπίτια, αμάξια, καταθέσεις, ως και ένα ξεχασμένο αγροτεμάχιο έξω απ’ τη Γαστούνη…
Κάπου εκεί τα κακάρωσε η Ειρωνεία αλά ελληνικά και μας προέκυψαν οι Αγανακτισμένοι με τις παραφυάδες τους που εν τέλει φέρανε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Και τους ακροκεντρώους από τα αζήτητα στο προσκήνιο, μιας και σ’ αυτούς βασίστηκε ο Κυριάκος για να συγκροτήσει και να γιγαντώσει το αντισύριζα μέτωπο.
Μαζί του στο αντιπολιτευτικό μετερίζι, μαζί του στους εκλογικούς θριάμβους, μαζί του στην κυβερνητική πολιτική, μαζί του, φυσικά, και στο μάντρωμα της πανδημίας.
Όλους τους θριάμβους της “κοινής λογικής” και του “ορθού λόγου”, τους χειροκρότησαν με μανία.
Ώσπου το “σπάσιμο αυγών” (αθάνατε Κωστή!), άρχισε να παίρνει μπάλα και τους ιδίους…
Εμ, δεν θα γλύτωναν οι ακροκεντρώοι από την εκτόξευση των τιμών στα βασικά αγαθά, από την απογείωση των λογαριασμών στην ενέργεια, από τις αστείες αυξήσεις των μισθών και την απόλυτη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας.
Και δεν θα λείπανε, φυσικά, ούτε από το αδιανόητο σπεκουλέσιο στο ρήαλ εστέητ, που κλείνει σπίτια και μπίζνες όχι μόνο αναρχοάπλυτων και κονσερβοκουτάδων αλλά και δικών μας παιδιών, δικών μας επιχειρηματιών.
Αργεί να φτάσει το τσουνάμι και σε σένα, κάποια στιγμή ωστόσο βρέχεσαι θέλεις δε θέλεις…
Επομένως;
Επομένως αντιπολίτευση, με κρύα καρδιά, με διακριτικότητα, με σεμνότητα, με ήθος και ευθύνη, αλλά αντιπολίτευση.
Οι πιο έξυπνοι ακροκεντρώοι την έχουν ξεκινήσει εδώ και κάνα εξάμηνο, οι πλέον αργόστροφοι τώρα παίρνουν χαμπάρι το “τρεντ”.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το αποτέλεσμα θυμίζει περίπατο πάνω σε αυγά και βγάζει γέλιο.
Γέλιο άφθονο και ποιοτικό, γέλιο αφρώδες και αναψυκτικό, ζωή να ‘χετε κοκόνες μου, μέρες να μας κόβει ο Γιαραμπής και χρόνια να σας χαρίζει!
Χρήστος Ξανθάκης
