Η εικόνα του κοινοβουλίου στην ψηφοφορία της περασμένης Πέμπτης στο νομοσχέδιο -νόμο του κράτους πια- για την ισότητα στον γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών ήταν μια απογοήτευση. Ενα στοιχειώδες βήμα εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας και του Οικογενειακού Δικαίου, ένα μέτρο αποκατάστασης της ισονομίας των πολιτών, αποκάλυψε τη γύμνια του πολιτικού συστήματός μας.
Το νομοθέτημα, για το οποίο φαίνεται ότι μόνο η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα πήρε αληθινή χαρά και δικαίως γιατί καρπός των δικών της πιέσεων και οδυνηρών προσπαθειών υπήρξε, διέρρηξε οριζοντίως όλο το κομματικό σύστημα. Ακόμη και τα κόμματα για τα οποία ήταν αυτονόητη η στήριξη και τα οποία έχουν κάνει σημαία τους τη νομοθετική θωράκιση των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων, των λεσβιών, των διεμφυλικών είχαν τις απώλειές τους.
Φυσικά το μείζον ζήτημα είναι το ξεγύμνωμα του κυβερνώντος κόμματος, που είχε και τη νομοθετική πρωτοβουλία, αν και γνώριζε ότι η πλειοψηφία των βουλευτών του με μισή καρδιά θα το υπερψήφιζε και το 1/3 θα απείχε ή θα καταψήφιζε ανοιχτά. Αυτό αποκαλύπτει τον κυνικό τυχοδιωκτισμό της ηγεσίας της Ν.Δ., που ανέχεται την ώσμωση της εντός της Ακροδεξιάς με αυτή της Ακροδεξιάς του θρησκόληπτου και ομοφοβικού σκοταδισμού.
Πώς ακριβώς θα κυβερνήσει με αυτόν τον ακροδεξιό εσμό τη χώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Πώς θα αντιμετωπίσει την ομηρία της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας του από τον Αντ. Σαμαρά; Με ποιους θα περάσει τις «μεταρρυθμίσεις» και τους συμβιβασμούς που διατείνεται ότι θέλει να φέρει, για να «πουλήσει» εκσυγχρονισμό και ευρωπαϊσμό στην Ε.Ε.;
Αλλά πολύ πιο οδυνηρό είναι το φαινόμενο των αποχών και των διαφωνιών στο φάσμα της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς. Μας αφήνει αμήχανους η θέση του ΚΚΕ, κυρίως για το γεγονός ότι υπερασπίστηκε τη γονεϊκότητα με επιχειρήματα όχι πολύ διαφορετικά από αυτά της Εκκλησίας. Μας σοκάρει το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ ακρωτηριάστηκε κοινοβουλευτικά σε αυτό το θέμα, μας πληγώνουν οι -έστω λιγοστές, αλλά ηχηρές διαρροές και αποχές από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά.
Και κυρίως μας κάνουν να αναρωτιόμαστε αν είναι η κοινωνία που διστάζει να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα της αποδοχής των «παράξενων Αδάμ και Ευών» ή είναι οι κατά συνθήκην εκπρόσωποί της που συντηρούν στερεότυπα χιλιετιών για το τι είναι αγάπη, οικογένεια, γονείς, παιδιά.
ΕΦ.ΣΥΝ. / Αποψη
