- Ζακ Κωστόπουλος
- Νεκρός, ο πρώτος που λιντσαρίστηκε από το πλήθος.
- Ζακ Κωστόπουλος
- Μια από τις χιλιάδες ψυχές που κάνουμε ότι δεν τις βλέπουμε όταν κυκλοφορούμε στο κέντρο της πόλης – όσοι κυκλοφορούμε στο κέντρο της πόλης.
- Ζακ Κωστόπουλος
- Θύμα μιας κοινωνίας όχλου. Θύμα μιας καλά προετοιμασμένης κοινωνίας απο τα media που.. διδάσκουν τον φόβο σε κάθε ξένο, άρρωστο, διαφορετικό από το κοινό που ονειρεύονται: ένα ομοιόμορφο πολτό με σκυμμένο το κεφάλι,, που μαθαίνει να καταναλώνει αλλιώς τον περιμένουν όλα τα δεινά που του δείχνουν.
- Είμαστε κομμάτι αυτής της κοινωνίας. Είμαι κομμάτι και αυτού του οχετού των δημοσιογράφων. Ευελπιστώ ότι δεν είμαι σαν κι αυτούς.
- Είμαστε λίγοι αυτοί που δεν λέμε: Καλά του κάνανε του πούστη.
- Είμαστε λίγοι αλλά δεν πρέπει να σιωπήσουμε
- Είμαι Ζακ, είμαι άρρωστος σε μια πόλη, σε μια χώρα που ότι ενοχλεί στοχοποιείται.
- Παραμένω ζωντανός, ο Ζακ όχι. Γι’ αυτό είμαι ο Ζακ
- Η δημοκρατία του όχλου δεν με αφορά, μπορεί μια μέρα να βρεθούμε κι εμείς απέναντί της γιατί δεν έχουμε άι-φον, γιατί είμαστε παχουλοί, γιατί μιλάμε διαφορετικά, γιατί απαιτούμε σεβασμό, γιατί, γιατί…
- Ο Ζακ ήταν περήφανο μέλος της LGBTQ κοινότητας και τοξικοεξαρτημένος. Αυτό που λέμε ναρκομανής, πρεζάκι.
- Ο Ζακ δεν ήταν σκιά όπως οι χιλιάδες άλλοι τοξικοεξαρτημένοι της πόλης. Ζούσε στο φως. Μιλούσε, αρθρογραφούσε.
- Ο Ζακ, έστω, πήγε να κλέψει… Από πότε έχουμε θανατική ποινή στην Ελλάδα;
- Είμαι Ζακ, και σιχαίνομαι τη “δημοκρατία” του όχλου και όσων τόν καθοδηγούν. Ξέρω πολλούς από αυτούς, όπως κι εσύ.
- Είμαι ο Ζακ και λυπάμαι που δεν είμαστε πολλοί να αλλάξουμε αυτή τη λογική. Λυπάμαι που είμαι ανίκανος να βοηθήσω τους άλλους Ζακ που κυκλοφορούν έξω, Λυπάμαι που δεν μπορώ. Αλλά είμαι ο Ζακ, κι ας είμαι με τους λιγότερους.
