Ο καθένας δικαιούται να επιβεβαιώνει θλιβερά το κλισέ που αποδίδεται στον Τσόρτσιλ, σύμφωνα με το οποίο «όποιος στα νιάτα του δεν υπήρξε κομμουνιστής δεν έχει καρδιά, κι όποιος μετά τα νιάτα του εξακολουθεί να είναι κομμουνιστής δεν έχει μυαλό». Δεν μπορώ με βεβαιότητα να πω αν ο συγγραφέας, αναλυτής, δημοσιολόγος Γιώργος Καραμπελιάς ήταν ή αισθανόταν κομμουνιστής τις δεκαετίες του 1960, του 1970 ή του 1980, στα νιάτα του ή στην πρώιμη ωριμότητά του. Αλλωστε, στο βιογραφικό που ο ίδιος φιλοξενεί στην ιστοσελίδα του «Αρδην», περιγράφει τα πολιτικά και ιδεολογικά άλματά του από την κομμουνιστική «προϊστορία» του στις εθνικιστικής χροιάς θέσεις του με αρκετή ακρίβεια. Προφανώς υιοθετεί δι’ εαυτόν το ρητό «τα στερνά τιμούν τα πρώτα», αντί του μελαγχολικού «αχ, πού ’σαι νιότη που ’δειχνες πως θα γινόμουν άλλος».
- διαβάστε στην ΕφΣυν (ΕΔΩ) μερικές σκέψεις και υπομνήσεις του Γιάννη Κιμπουρόπουλου με αφορμή τη συζήτηση περί «τυμβωρυχίας των Τεμπών» στον «Ιανό» την περασμένη Δευτέρα, τους «αλήτες» που τη διέκοψαν και την ιδεολογική τροχιά που έχει διανύσει ο Γ. Καραμπελιάς
