Η σφαγή στη Γάζα συνεχίζεται, μέρα με τη μέρα, αδιάκοπα
Ένα κοριτσάκι, περίπου έξι ετών, το κυνηγούν οι φλόγες καθώς προσπαθεί να δραπετεύσει από το σχολείο του, μετά τον βομβαρδισμό από τις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις.
Μια κάμερα την καταγράφειαπό μακριά: Μια σκιά που κινείται, μαύρη μέσα στην αντανάκλαση της φωτιάς.
Περπατάει με δυσκολία, καθώς πατάει πάνω σε ερείπια. Περνάει από ένα παράθυρο, μετά από ένα άλλο, και μετά η κάμερα την χάνει.
Είναι ζωντανή, είναι νεκρή; Δεν ξέρουμε αυτή τη στιγμή. Δεν γνωρίζουμε καν το όνομά της .
Μάθαμε όμως κάποια άλλα ονόματα: Γιαχία, Ρακάν, Ραστάν, Γκουμπράν, Ιβ, Ρενάν, Σαντίν, Λουγκάνο και Σίντρα. Εννέα παιδιά ηλικίας μεταξύ έξι μηνών και 12 ετών: Εννιά αδελφάκια , παιδιά της Αλάα Αλ Νατζάρ, παιδιάτρου στο νοσοκομείο Nasser, στη μαρτυρική Γάζα.
Η παιδίατρος Αλάα δούλευε νυχτερινή βάρδια στο νοσοκομείο όταν άρχισαν να καταφθάνουν τα σώματα πολλών απανθρακωμένων παιδιών. Σχεδόν αγνώριστα. Αλλά η γυναίκα κατάλαβε ότι ήταν δικά της, από κάτι: από μια λεπτομέρεια, από ένα σκουλαρίκι, από ένα κομμάτι πιτζάμας… Εννιά από τα 10 παιδιά της Αλάα εξοντώθηκαν, σε μια νύχτα.
Ο τρόμος τη νύχτα
Ως συνήθως, άλλωστε, το Ισραήλ βομβαρδίζει τη νύχτα. Δεν υπάρχει στρατιωτικός λόγος για επίθεση στο σκοτάδι, δεδομένου ότι η Χαμάς σίγουρα δεν διαθέτει αντιαεροπορικά όπλα και για τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη που πετούν πάνω από τη Λωρίδα, αναζητώντας στόχους. Για τα drones, η νύχτα είναι το ίδιο καλή όσο η μέρα.
Γιατί όμως οι Ισραηλινές Δυνάμεις επιλέγουν το σκοτάδι για τις επιθέσεις τους; Για να «ενσταλάξουν ψυχολογικό τρόμο στον πληθυσμό, γεγονός που αυξάνει τον φόβο, το άγχος και την ανασφάλεια», λένε οι ψυχολόγοι.
Επιπλέον, «το απόλυτο σκοτάδι από τη διακοπή ρεύματος σε όλη τη Λωρίδα, παρεμποδίζει τις επιχειρήσεις διάσωσης και την άφιξη ασθενοφόρων, αυξάνοντας τον αριθμό των θυμάτων και καθιστώντας ακόμη πιο δύσκολη την παροχή βοήθειας στους τραυματίες».
Τα λόγια χάνουν πλέον τη σημασία τους. Τι μπορεί να πεις κανείς στην Αλάα για να «γλυκάνει» τον πόνο της, όταν έχασε εννιά παιδιά.
«Κοβεντροποίηση»
Έχουμε δυστυχώς επιστρέψει σε μια εποχή όπου, όλο και πιο συχνά, χάνουμε τις λέξεις. Έτσι πρέπει να ήταν τα πράγματα και την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Με ολόκληρες πόλεις να εξαφανίζονται, όπως το Κόβεντρι στην Αγγλία, από τις βόμβες των Ναζί.
Η «κοβεντροποίηση» έχει καταγραφεί από τους ιστορικούς στο λεξιλόγιο και σημαίνει την εξάλειψη μιας πόλης.
Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες από ό,τι έχει απομείνει από τη Γάζα, φαίνεται ότι θα μπορούσε κανείς να πει ότι η Γάζα έχει υποστεί «Κοβεντροποίηση».
Η σφαγή στη Γάζα συνεχίζεται, μέρα με τη μέρα, αδιάκοπα.
Τόσο σκοτάδι σε αυτή τη γωνιά του κόσμου, δεν έχουμε δει, όλοι όσοι δεν ζήσαμε τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Και μέχρι στιγμής, η «Μεσσιανική» κυβέρνηση Νετανιάχου έχει καταφέρει να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια που προέρχονται από το εσωτερικό, αλλά και από τις δυτικές χώρες, που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν σοβαρές δυσκολίες.
Μέχρι στιγμής, πέρα από ηθικές καταδίκες ή προτάσεις για διακοπή των εμπορικών σχέσεων, δεν έχει υπάρξει ούτε μία πραγματική πρωτοβουλία που θα μπορούσε να σταματήσει τη σφαγή.
Οι εκκλήσεις για ειρήνη δεν είναι αρκετές. Όπως δυστυχώς και οι καθυστερημένες φωνές για «Δύο Λαούς, Δύο Κράτη». Τι νόημα έχουν πιά! Τι κράτος έχει απομείνει για διεκδίκηση από τους Παλαιστινίους.
Πρέπει να σταματήσουμε τη σφαγή. Να θυμηθούμε ότι για πολύ, πολύ λιγότερα εγκλήματα, το Ιράκ του Σαντάμ ισοπεδώθηκε πριν από 22 χρόνια από τη «Συμμαχία των Προθύμων»…
Περπατάει με δυσκολία, καθώς πατάει πάνω σε ερείπια. Περνάει από ένα παράθυρο, μετά από ένα άλλο, και μετά η κάμερα την χάνει.
Είναι ζωντανή, είναι νεκρή; Δεν ξέρουμε αυτή τη στιγμή. Δεν γνωρίζουμε καν το όνομά της .
Μάθαμε όμως κάποια άλλα ονόματα: Γιαχία, Ρακάν, Ραστάν, Γκουμπράν, Ιβ, Ρενάν, Σαντίν, Λουγκάνο και Σίντρα. Εννέα παιδιά ηλικίας μεταξύ έξι μηνών και 12 ετών: Εννιά αδελφάκια , παιδιά της Αλάα Αλ Νατζάρ, παιδιάτρου στο νοσοκομείο Nasser, στη μαρτυρική Γάζα.
Η παιδίατρος Αλάα δούλευε νυχτερινή βάρδια στο νοσοκομείο όταν άρχισαν να καταφθάνουν τα σώματα πολλών απανθρακωμένων παιδιών. Σχεδόν αγνώριστα. Αλλά η γυναίκα κατάλαβε ότι ήταν δικά της, από κάτι: από μια λεπτομέρεια, από ένα σκουλαρίκι, από ένα κομμάτι πιτζάμας… Εννιά από τα 10 παιδιά της Αλάα εξοντώθηκαν, σε μια νύχτα.
Ο τρόμος τη νύχτα
Ως συνήθως, άλλωστε, το Ισραήλ βομβαρδίζει τη νύχτα. Δεν υπάρχει στρατιωτικός λόγος για επίθεση στο σκοτάδι, δεδομένου ότι η Χαμάς σίγουρα δεν διαθέτει αντιαεροπορικά όπλα και για τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη που πετούν πάνω από τη Λωρίδα, αναζητώντας στόχους. Για τα drones, η νύχτα είναι το ίδιο καλή όσο η μέρα.
Γιατί όμως οι Ισραηλινές Δυνάμεις επιλέγουν το σκοτάδι για τις επιθέσεις τους; Για να «ενσταλάξουν ψυχολογικό τρόμο στον πληθυσμό, γεγονός που αυξάνει τον φόβο, το άγχος και την ανασφάλεια», λένε οι ψυχολόγοι.
Επιπλέον, «το απόλυτο σκοτάδι από τη διακοπή ρεύματος σε όλη τη Λωρίδα, παρεμποδίζει τις επιχειρήσεις διάσωσης και την άφιξη ασθενοφόρων, αυξάνοντας τον αριθμό των θυμάτων και καθιστώντας ακόμη πιο δύσκολη την παροχή βοήθειας στους τραυματίες».
Τα λόγια χάνουν πλέον τη σημασία τους. Τι μπορεί να πεις κανείς στην Αλάα για να «γλυκάνει» τον πόνο της, όταν έχασε εννιά παιδιά.
«Κοβεντροποίηση»
Έχουμε δυστυχώς επιστρέψει σε μια εποχή όπου, όλο και πιο συχνά, χάνουμε τις λέξεις. Έτσι πρέπει να ήταν τα πράγματα και την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Με ολόκληρες πόλεις να εξαφανίζονται, όπως το Κόβεντρι στην Αγγλία, από τις βόμβες των Ναζί.
Η «κοβεντροποίηση» έχει καταγραφεί από τους ιστορικούς στο λεξιλόγιο και σημαίνει την εξάλειψη μιας πόλης.
Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες από ό,τι έχει απομείνει από τη Γάζα, φαίνεται ότι θα μπορούσε κανείς να πει ότι η Γάζα έχει υποστεί «Κοβεντροποίηση».
Η σφαγή στη Γάζα συνεχίζεται, μέρα με τη μέρα, αδιάκοπα.
Τόσο σκοτάδι σε αυτή τη γωνιά του κόσμου, δεν έχουμε δει, όλοι όσοι δεν ζήσαμε τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Και μέχρι στιγμής, η «Μεσσιανική» κυβέρνηση Νετανιάχου έχει καταφέρει να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια που προέρχονται από το εσωτερικό, αλλά και από τις δυτικές χώρες, που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν σοβαρές δυσκολίες.
Μέχρι στιγμής, πέρα από ηθικές καταδίκες ή προτάσεις για διακοπή των εμπορικών σχέσεων, δεν έχει υπάρξει ούτε μία πραγματική πρωτοβουλία που θα μπορούσε να σταματήσει τη σφαγή.
Οι εκκλήσεις για ειρήνη δεν είναι αρκετές. Όπως δυστυχώς και οι καθυστερημένες φωνές για «Δύο Λαούς, Δύο Κράτη». Τι νόημα έχουν πιά! Τι κράτος έχει απομείνει για διεκδίκηση από τους Παλαιστινίους.
Πρέπει να σταματήσουμε τη σφαγή. Να θυμηθούμε ότι για πολύ, πολύ λιγότερα εγκλήματα, το Ιράκ του Σαντάμ ισοπεδώθηκε πριν από 22 χρόνια από τη «Συμμαχία των Προθύμων»…
Μιχάλης Ψύλος/ Ναυτεμπορική
