Ο «Μαύρος γάτος» είναι ένα τραγούδι, το οποίο ερμηνεύει σε όλες του τις συναυλίες ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Οι στίχοι και η μουσική του τραγουδιού ανήκουν στον Θανάση Παπακωνσταντίνου (απλή συνεπωνυμία με τον Βασίλη), ο οποίος έδωσε το τραγούδι στον Βασίλη το 1984, πραγματοποιώντας κι αυτός το ξεκίνημά του στα μουσικά δρώμενα.
Τον Βασίλη χαίρεσαι να τον παρακολουθείς και να τον ακούς εξαιτίας του ξεχωριστού μετάλλου της φωνής του, καθώς και για την αιώνια νιότη που υποστηρίζει με την παρουσία του.
Τον είχα παρακολουθήσει ζωντανά πριν από 22 χρόνια, σε μια συναυλία του στην πόλη μας, η οποία συμπεριλαμβανόταν στον τότε Πολιτιστικό Αύγουστο που διοργάνωνε η δημοτική αρχή. Το θεατράκι στην ανατολική τάφρο της πόλης ήταν με ξύλινες κερκίδες και κατάμεστο από κόσμο. Ο Βασίλης τραγουδούσε λοιπόν:
«Ηταν ένας γάτος, μαύρος, πονηρός, κάθε που εβράδιαζε ντύνονταν γαμπρός. Τα μαλλιά του έκανε λίγο κατσαρά και ένα κόκκινο παπιόν φορούσε στην ουρά».Κάτι μου κίνησε τότε την προσοχή, καθότι εκεί ψηλά που ήμασταν και κάτω από τα πόδια μας, τα οποία πατούσαν στα ξύλινα μαδέρια της εξέδρας, εμφανίζονταν ένα, δύο, τρία, πολλά κεφαλάκια νεαρών, οι οποίοι με τον τρόπο τους και διακινδυνεύοντας είχαν μπει στο θεατράκι λαθραία σκαρφαλώνοντας στις σκαλωσιές. Καθένας μας έκανε λίγο στην άκρη κι οι μικροί μαυροντυμένοι γάτοι ενσωματώθηκαν με το πλήθος της κερκίδας. Δεν κάθισαν όμως και πολύ ανάμεσά μας, καθώς ροβόλησαν σύντομα μπροστά στην κεντρική σκηνή χοροπηδώντας και αποθεώνοντας τον Βασίλη.
Αυτά τα παιδιά για μένα αποτελούσαν τότε τα μπάσταρδα γατιά του Βασίλη, που τώρα, όντας μεγάλα πια, ποιος ξέρει τι πορεία ακολούθησαν. Ο Βασίλης εξακολουθεί να νιώθει νέος και να συναρπάζει και τις γενιές που ακολουθούν.
Κι όμως, αν και ο αναγνωρισμένος πια Θανάσης Παπακωνσταντίνου αποφάσισε πέρυσι ότι σταματά τις συναυλίες και τις ζωντανές εμφανίσεις, θα πρέπει να ξέρει ότι με τον «Μαύρο γάτο» έγραψε το πιο επαναστατικό και συμβολικό του τραγούδι. Αυτό που τραγουδήθηκε από πολλές μετέπειτα γενιές και θα εξακολουθεί να ακούγεται, ζωντανό τεκμήριο της χαμένης νιότης, κι από εμάς.
Οι σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων μπορεί να έχουν δυσκολέψει σήμερα, οι συγκρούσεις μεταξύ των ζευγαριών να παίρνουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις και δημοσιότητα, ο μαύρος γάτος όμως ως υπόσταση θα εξακολουθεί να υφίσταται και να αποτελεί τον φόβο των αρχόντων, που θα τον κυνηγούν να τον αφανίσουν, δίχως βέβαια να καταφέρνουν τίποτα καλό για τις κόρες τους, καθώς, όπως λέει και το τραγούδι, θα έρθουν γι’ αυτές άλλα ζώα.
Αριστείδης Αρχοντάκης / ΕφΣυν