Κάθε τι έχει την παρενέργειά του αφού ό,τι και να κάνεις, πεις, σκεφτείς, εφαρμόσεις θα έχει ένα αποτέλεσμα μεν, θα έχει και κάποιο κόστος δε!
Καθώς ο θερμότερος Ιούνιος οδεύει στο τέλος του πολιτικώς ζούμε τις παρενέργειες του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ – που να το θυμηθείς στο τέλος εμείς θα πληρώσουμε τις πισίνες και τις χλίδες των απατεώνων – και παράλληλα τις παρενέργειες της πολιτικής ανυπαρξίας της αντιπολίτευσης.
Οι «παρενέργειες» του Καρατζαφέρη
Βορίδης, Γεωργιάδης, Πλεύρης. Είναι οι τρεις βασικές «παρενέργειες» μιας ακροδεξιάς επικίνδυνης πολιτικής που μας άφησε παρακαταθήκη ο δαιμόνιος διαφημιστής, μποντιμπίλντερ και τελικά πολιτικός Γιώργος Καρατζαφέρης.
Τα παλιά του πουλέν είναι υπουργοί σήμερα – ο κ.Βορίδης ατυχήσας άρτι παραιτηθείς αλλά αυτό δεν αλλάζει το νόημα – και φυσικά η άκρα δεξιά της Μητσοτακικής Νέας Δημοκρατίας – που ο Πρωθυπουργός κανακεύει υπό τον φόβο του ορίτζιναλ ακραίου συντηρητισμού του Αντώνη Σαμαρά.
Πέραν του κυρίου Πλεύρη που είχε την αναγωρισιμότητα λόγω του πατρός, και οι τρείς αυτοί πολιτικοί έγιναν σταρς όταν άρχισαν να τους καλούν στα μεγάλα κανάλια για να λένε την ακραία γνώμη τους, να πλακώνονται με συνομιλητές και να ανεβάζουν τα νούμερα τηλεθέασης. Έτσι και αυτοί, όπως και άλλοι ελέω μιας αμοραλιστικής δημοσιογραφίας «πέρασαν» στην κοινή γνώμη, τη συντηρητική – άλλωστε αυτή βλέπει πιο πολύ τηλεόραση – ως οι τολμηροί σκαπανείς της δεξιάς πολιτικής που οφείλει να εφαρμοστεί για σωθεί η χώρα από την προηγούμενη δεξιά και πασοκική με ένα μπρέικ από συριζαϊκή διακυβέρνηση… (και επειδή ουδείς άγιος, οφείλω να πω πως ότι διάβασες στην παράγραφο το γνωρίζω από πρώτο χέρι αφού εργαζόμουν σε αυτά τα κανάλια)
Οι «παρενέργειες» του κυρίου Καρατζαφέρη λοιπόν έγιναν πυλώνες του Μητσοτακικού κράτους και τρανοί αγγελιαφόροι του.
Όπισθεν ολοταχώς – Η «συνήθεια» είναι η πιο επικίνδυνη παρενέργεια!
Η χώρα, μαζί με τον υπόλοιπο πλανήτη βαδίζει όπισθεν ολοταχώς σε πολιτικά, κοινωνικά, εργατικά δικαιώματα και φυσικά με την αντίστοιχη προβολή της κυρίαρχης αισθητικής των ισχυρών που προβάλλεται ως η μόνη κλπ, κλπ!
Όπως επί ΠΑΣΟΚ στα μαγικά 80’s προκειμένου η αισθητική του σκυλάδικου να επικρατήσει κάθε πολιτιστική κίνηση και προσπάθεια βαφτιζόταν «κουλτουριάρικη» και γινόταν αντικείμενο συστηματικής χλεύης, σήμερα τα κοινωνικά και ανθρώπινα δικαιώματα βαφτίζονται «γουόκ ατζέντα» και στοχοποιούνται αρνητικά εξίσου.
Ζούμε στην εποχή της παρενέργειας και πρέπει να συσπειρωθούμε.
«Μας πνίγουν» είπα σε κάποιον συνομιλητή για τους ακροδεξιούς που με την απατηλή λάμψη της μεϊνστρίλας απειλούν πολιτικώς και αισθητικώς το μέλλον μας.
«Να μην τους αφήσουμε» μου απάντησε. Και έχει δίκιο.
Χρειάζεται όμως μια υποτυπώδης συσπείρωση που βεβαίως σε κοινωνικό πεδίο τη βλέπω πιο εύκολη από το αμιγώς κομματικό/πολιτικό τοπίο όπου εκεί τα «βιλαέτια» παίζουν ακόμη καταλυτικό ρόλο με πολλά «εφέ» που κρύβουν το πραγματικό πρόβλημα: αυτό της ανόδου και επανόδου ακροδεξιών πολιτικών και πρακτικών.
Ξέρεις, μια άλλη «παρενέργεια» στα πάντα είναι η συνήθεια. Αυτό πρέπει αρχικά να καταπολεμήσουμε: Να μη συνηθίζουμε και να αντιδρούμε! Ίσως μια τέτοια πρακτική καταπολεμήσει κι άλλες «παρενέργειες» τελικά!
Γιάννης Καφάτος
Οι «παρενέργειες» του Καρατζαφέρη
Βορίδης, Γεωργιάδης, Πλεύρης. Είναι οι τρεις βασικές «παρενέργειες» μιας ακροδεξιάς επικίνδυνης πολιτικής που μας άφησε παρακαταθήκη ο δαιμόνιος διαφημιστής, μποντιμπίλντερ και τελικά πολιτικός Γιώργος Καρατζαφέρης.
Τα παλιά του πουλέν είναι υπουργοί σήμερα – ο κ.Βορίδης ατυχήσας άρτι παραιτηθείς αλλά αυτό δεν αλλάζει το νόημα – και φυσικά η άκρα δεξιά της Μητσοτακικής Νέας Δημοκρατίας – που ο Πρωθυπουργός κανακεύει υπό τον φόβο του ορίτζιναλ ακραίου συντηρητισμού του Αντώνη Σαμαρά.
Πέραν του κυρίου Πλεύρη που είχε την αναγωρισιμότητα λόγω του πατρός, και οι τρείς αυτοί πολιτικοί έγιναν σταρς όταν άρχισαν να τους καλούν στα μεγάλα κανάλια για να λένε την ακραία γνώμη τους, να πλακώνονται με συνομιλητές και να ανεβάζουν τα νούμερα τηλεθέασης. Έτσι και αυτοί, όπως και άλλοι ελέω μιας αμοραλιστικής δημοσιογραφίας «πέρασαν» στην κοινή γνώμη, τη συντηρητική – άλλωστε αυτή βλέπει πιο πολύ τηλεόραση – ως οι τολμηροί σκαπανείς της δεξιάς πολιτικής που οφείλει να εφαρμοστεί για σωθεί η χώρα από την προηγούμενη δεξιά και πασοκική με ένα μπρέικ από συριζαϊκή διακυβέρνηση… (και επειδή ουδείς άγιος, οφείλω να πω πως ότι διάβασες στην παράγραφο το γνωρίζω από πρώτο χέρι αφού εργαζόμουν σε αυτά τα κανάλια)
Οι «παρενέργειες» του κυρίου Καρατζαφέρη λοιπόν έγιναν πυλώνες του Μητσοτακικού κράτους και τρανοί αγγελιαφόροι του.
Όπισθεν ολοταχώς – Η «συνήθεια» είναι η πιο επικίνδυνη παρενέργεια!
Η χώρα, μαζί με τον υπόλοιπο πλανήτη βαδίζει όπισθεν ολοταχώς σε πολιτικά, κοινωνικά, εργατικά δικαιώματα και φυσικά με την αντίστοιχη προβολή της κυρίαρχης αισθητικής των ισχυρών που προβάλλεται ως η μόνη κλπ, κλπ!
Όπως επί ΠΑΣΟΚ στα μαγικά 80’s προκειμένου η αισθητική του σκυλάδικου να επικρατήσει κάθε πολιτιστική κίνηση και προσπάθεια βαφτιζόταν «κουλτουριάρικη» και γινόταν αντικείμενο συστηματικής χλεύης, σήμερα τα κοινωνικά και ανθρώπινα δικαιώματα βαφτίζονται «γουόκ ατζέντα» και στοχοποιούνται αρνητικά εξίσου.
Ζούμε στην εποχή της παρενέργειας και πρέπει να συσπειρωθούμε.
«Μας πνίγουν» είπα σε κάποιον συνομιλητή για τους ακροδεξιούς που με την απατηλή λάμψη της μεϊνστρίλας απειλούν πολιτικώς και αισθητικώς το μέλλον μας.
«Να μην τους αφήσουμε» μου απάντησε. Και έχει δίκιο.
Χρειάζεται όμως μια υποτυπώδης συσπείρωση που βεβαίως σε κοινωνικό πεδίο τη βλέπω πιο εύκολη από το αμιγώς κομματικό/πολιτικό τοπίο όπου εκεί τα «βιλαέτια» παίζουν ακόμη καταλυτικό ρόλο με πολλά «εφέ» που κρύβουν το πραγματικό πρόβλημα: αυτό της ανόδου και επανόδου ακροδεξιών πολιτικών και πρακτικών.
Ξέρεις, μια άλλη «παρενέργεια» στα πάντα είναι η συνήθεια. Αυτό πρέπει αρχικά να καταπολεμήσουμε: Να μη συνηθίζουμε και να αντιδρούμε! Ίσως μια τέτοια πρακτική καταπολεμήσει κι άλλες «παρενέργειες» τελικά!
Γιάννης Καφάτος
