Ο κύριος Νίκος και το μικρό σπιτάκι στο Κάστρο της Σίφνου

«Ο βράχος που κάποτε κοιμήθηκα, τώρα μοιράζεται στα δυό και ταξιδεύει»

Τους ήσυχους μήνες του χειμώνα τα βράδια από ένα μικρό σπιτάκι στο Κάστρο της Σίφνου έβγαιναν ήχοι από κλασική μουσική και νιαουρίσματα από γάτες. Μέσα στο σπίτι επικρατούσε ένα γοητευτικό χάος, καβαλέτα, χρώματα, πινέλα, γάτες, πίνακες, βιβλία και ένα μικρό ραδιοφωνάκι με την βελόνα σταθερά στο τρίτο πρόγραμμα. Ολα ανάκατα με τον κύριο Νίκο συνήθως καθισμένο σε μια χρωματιστή από τον ίδιο καρέκλα να ζωγραφίζει. Το φως έσβηνε μόνο τα πρωινά όταν πήγαινε για να ξεκουραστεί.
Τα πρώτα χρόνια που βρέθηκε στο νησί-πριν κάποιες δεκαετίες-ήταν ο παράξενος καλλιτέχνης από την Καισαριανή που είχε πάρει μαθήματα ζωγραφικής στη σχολή καλών τεχνών της Μπολόνια και στην Ecole des Beaux Arts στο Παρίσι και είχε κάνει ατομικές εκθέσεις σε μεγάλες γκαλερί της Αθήνας. Επέλεξε την μοναξιά σε ένα Κυκλαδονήσι που τον χειμώνα η ερημιά το αγριεύει.
Οι ντόπιοι αγάπησαν αυτόν τον άνθρωπο που τα παράτησε όλα στην Αθήνα γιατί επέλεξε να ζει ελεύθερα όπως έλεγε. Δεν ζήταγε τίποτα από τους φίλους του παρα μόνο να του στέλνουν βιβλία. Ζωγράφιζε, δημιουργούσε κοσμήματα, έγραφε ποιήματα και τάιζε τις γάτες του. Είχε φίλους σε κάθε γωνιά του κόσμου που τα καλοκαίρια που έφταναν στο νησί πήγαιναν στο μικρό σπιτάκι για να πουν μερικές κουβέντες μαζί του και να τον ρωτήσουν τι έχει ζωγραφίσει. Τα έργα του ήταν αφαιρετικά και άρεσαν πολύ.
Οσο αθόρυβα έζησε, τόσο αθόρυβα έφυγε από τη ζωή πριν λίγες ημέρες. Όπως είχε γράψει κάποτε σε ένα ποίημα του ‘’ο βράχος που κάποτε κοιμήθηκα, τώρα μοιράζεται στα δυο και ταξιδεύει’’
Νίκος Κουρουνιώτης, ο κύριος Νίκος.

1944-2025

Γιάννης Παντελάκης (fb)