Μέχρι στιγμής κάνει «κάστινγκ» σε παλιούς «Συριζαίους», καθώς νέοι οπαδοί δεν εμφανίστηκαν
Ως παλιός κινηματογράφος το «Παλλάς», επανέφερε την εποχή: «δυο έργα, με ένα εισιτήριο» – εν προκειμένω χωρίς καν εισιτήριο.Στο πρώτο έργο, τέσσερα πρόσωπα ανέδειξαν το περιεχόμενο του βιβλίου «Ιθάκη», ως ντοκουμέντο δικαίωσης της «πρώτης φοράς Αριστεράς» – και των κυβερνητικών πεπραγμένων της.
Στο δεύτερο έργο, αυτοπροσώπως ο συγγραφέας διέλυσε μια παρεξήγηση: δεν βρίσκεται σε πορεία προς την Ιθάκη του, αυτό συνέβη ήδη. «Φτάσαμε στην Ιθάκη το 2018» είπε. Τώρα ζητάει από τους πολίτες «πρωτοβουλίες αυτοργάνωσης» για τη συγκρότηση νέου πολιτικού φορέα.
Μέθοδος copy – paste. Το έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου με το ΠΑΣΟΚ του 1974. Αλλά ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Αθροιζόμενα τα δυο «έργα», έδειξαν αυτό που πολλοί είχαν προβλέψει: ο Αλέξης Τσίπρας, διατηρεί τη σκηνική του ανωτερότητα στον δημόσιο χώρο, αλλά δεν έχει πλέον εθνικό ακροατήριο. Ούτε φτάνει η φωνή του στην ευρύτερη Δημοκρατική παράταξη, όπως το 2015.
Στο «Παλλάς» τουλάχιστον, το κοινό του ήταν πρωτίστως ο ΣΥΡΙΖΑ, συν κάτι καραβοτσακισμένοι του παλαιού ΠΑΣΟΚ που ξέμειναν στα κομματικά «όργανα» της Κουμουνδούρου. Μαζί του και χωριστά ο καθένας, τα δυο τελευταία χρόνια, έκαναν περιστροφές γύρω από τον εαυτό τους και καταλήγουν εκεί από όπου ήθελαν να φύγουν: ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ, ενωμένος, δυνατός.
- περισσότερα στο κείμενο που υπογράφει ο Γιώργος Λακόπουλος στο ieidiseis ΕΔΩ