Καθώς καθημερινά η Φύση συρρικνώνεται, η φωτογράφιση της χλωρίδας (δάση, χαμηλή βλάστηση, δασωμένα βουνά) μπορεί να εξελιχθεί από χομπίστικη συνήθεια σε υποχρέωση προς το ανθρώπινο γένος. Προλαβαίνουμε να αφήσουμε στις μελλοντικές γενιές το ψηφιακό δείγμα τής ζωής που ακόμα διασώζεται –αλλά για πόσο; Όταν οι άνθρωποι θα κυκλοφορούν στην απανθρακωμένη ύπαιθρο με φιάλες οξυγόνου στις πλάτες, οι φωτογραφίες θα είναι αντικείμενο επιστημονικών μελετών, ιστορικών ερευνών και υλικό για μουσεία, στα τμήματα «Η Ζωή Πριν».
(Η φωτογραφία είναι από την παραλία της Νέας Επιδαύρου. Και όσοι ξέρουν, σαν τη Νέα Επίδαυρο δεν έχει! Ποια Χαλκιδική;)
Δ.Β. / Harddog