Η είδηση είναι γνωστή, όπως και ο μέγας κουρνιαχτός που σηκώθηκε μετά το γεγονός: η Μαρία Φαραντούρη παίζοντας στη Mικρή Επίδαυρο αφιέρωσε στην υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη ένα τραγούδι του Μίκη. Το εμβληματικό «Της Αγάπης Αίματα».
Μπορεί να το έκανε από αληθινή συγκίνηση, μπορεί να λειτούργησε αυθόρμητα και δίχως να το σκεφτεί, μπορεί για άλλους λόγους, ποιος ξέρει; Σημασία έχει ότι της το αφιέρωσε. Λάθος της. Δεν της το αφιερώνεις ακόμα και επειδή θέλεις να την ευχαριστήσεις ή να την τιμήσεις για όσα έχει κάνει για τη συγκεκριμένη εκδήλωση ή την τεράστια προσφορά της στον πολιτισμό του τόπου...
Ακυρώνει το έργο της Φαραντούρη μία τέτοια αφιέρωση; Ούτε στο ελάχιστο, δεν το αγγίζει καν. Ακυρώνει την ίδια την Φαραντούρη ως μουσική προσωπικότητα; Θα αστειεύεστε φυσικά.
Μία κατά τη γνώμη μου ατυχής και φουλ αντιαισθητική στιγμή (είναι αντιαισθητικό να αφιερώνεις τραγούδια σε υπουργούς) δεν ακυρώνει τίποτε. Η Φαραντούρη παραμένει για πάντα η φωνή των τραγουδιών της Ελλάδας. Φάνηκε άλλωστε και στην τελευταία συναυλία του ΚΚΕ για τον Μίκη, στο Καλλιμάρμαρο, όταν βγήκε και σείστηκε ο τόπος. Προσωπικά, ανατρίχιασα.
Δεν κολακεύεις πάντως τον άρχοντα, το αποφεύγεις. Ειδικά όταν προέρχεσαι από τη ζώνη του πολιτικού τραγουδιού. Αν της αφιέρωνε ένα κομμάτι της κ. Μενδώνη ο Αντώνης Ρέμος, δεν θα έτρεχε μία.
Δ. Κανελλόπουλος / ΕφΣυν