Οι φοιτητικές νίκες που έγραψαν Ιστορία

H παρθενική διαδήλωση της 17/5/1979 κατά του Ν. 815 | ΑΡΧΕΙΟ Τ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Μικρή περιδιάβαση σε όσα οι κυβερνώντες θα ήθελαν να μην έχουμε ποτέ ακούσει

Παρακολουθώντας τη δημόσια συζήτηση γύρω από τις φοιτητικές και μαθητικές κινητοποιήσεις κατά της ιδιωτικοποίησης της ανώτατης παιδείας, διαπιστώνει κανείς πως η αντίθεση σ’ αυτό το κίνημα διατυπώνεται σε δύο διακριτά, πλην συμπληρωματικά επίπεδα. 

Το πρώτο είναι η ρητή συμφωνία με την προαναγγελθείσα από την κυβέρνηση Μητσοτάκη συνταγματική εκτροπή, της ουσιαστικής κατάργησης του άρθρου 16 (περί αποκλειστικά δημόσιου χαρακτήρα των ΑΕΙ) δίχως την προβλεπόμενη διαδικασία αναθεώρησής του. 

Το δεύτερο, και καθοριστικότερο για τις προοπτικές και την έκβαση του κινήματος, είναι η διάχυτη πεποίθηση πως «οι αγώνες δεν έχουν νόημα» καθώς έχουν αποδειχτεί αναποτελεσματικοί.
Αναμενόμενη ίσως ύστερα από τόσες ήττες των κοινωνικών κινημάτων (ορισμένες, μάλιστα, από τις οποίες επιβλήθηκαν ή εμπεδώθηκαν στη διάρκεια της κυβέρνησης Τσίπρα), αυτή η τελευταία εντύπωση κάθε άλλο παρά δικαιώνεται ωστόσο ιστορικά στον χώρο της ελληνικής εκπαίδευσης, και δη της τριτοβάθμιας. 

Στην πραγματικότητα, οι μεγάλες κινητοποιήσεις του φοιτητικού κινήματος (αλλά και οι σοβαρότερες μαθητικές) αποδείχτηκαν από τη Μεταπολίτευση και δώθε εξαιρετικά αποτελεσματικές. 

Αλλοτε μεν πανηγυρικά, επιβάλλοντας την επίσημη απόσυρση προβληματικών νομοσχεδίων (1975, 1990-91) ή ακόμη και την κατάργηση νόμων ψηφισμένων από τη Βουλή (1979-80), και άλλοτε στην πράξη, αποτρέποντας απλώς την εφαρμογή τους - όπως έγινε το 2006-07 με τον Ν. 3549 της Μαριέττας Γιαννάκου, το 2011 με τον Ν. 4009 των Αννας Διαμαντοπούλου και Αδώνιδος Γεωργιάδη και το 2021-22 με τον Ν. 4777 των Χρυσοχοΐδη-Κεραμέως για την πανεπιστημιακή αστυνομία.

- δείτε τη συνέχεια του ρεπορτάζ (και φωτογραφίες ) του Τάσου Κωστόπουλου και φωτογραφίες στην ΕΦ.ΣΥΝ. ΕΔΩ