Η Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. στη συνεδρίασή της το Σαββατοκύριακο καθόρισε τις διαδικασίες βάσει των οποίων το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα διαμορφώσει τη φυσιογνωμία του στη μετά Τσίπρα εποχή (στις 3 Σεπτεμβρίου το διαρκές συνέδριο, στις 10 και 16 οι κάλπες για εκλογές αρχηγού). Οι διαδικασίες αυτές έχουν μία στενή αλλά και μία ευρύτερη σημασία. Η στενή αφορά το εσωκομματικό πεδίο, στο οποίο οφείλει να μην εμπλέκεται κανείς, παρά μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, τα μέλη του και οι οπαδοί του.
Η ευρεία αφορά ολόκληρη την ελληνική κοινωνία ή τουλάχιστον όσους ασχολούνται με τα κοινά –ανεξαρτήτως πολιτικής και ιδεολογικής τοποθέτησης–, που αντιλαμβάνονται τον αναντικατάστατο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη λειτουργία του πολιτεύματος και των δημοκρατικών θεσμών γενικότερα. Αυτή η ευρεία σημασία των εξελίξεων στον ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφέρει κι εμάς ως εφημερίδα, όπως θα μας ενδιέφερε αν επρόκειτο για οποιοδήποτε άλλο κόμμα με ουσιαστικό στίγμα στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας.
Είναι αλήθεια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στη μετά Τσίπρα εποχή, ακόμη κι αν δεν αλλάξει ούτε ένα σημείο στίξης στην πολιτική του, δεν θα είναι ίδιος με τον ΣΥΡΙΖΑ που στο τιμόνι του είχε τον ηγέτη που σφράγισε την πορεία του ώστε από το πολιτικό περιθώριο να φτάσει να γίνει κυβερνώσα πολιτική δύναμη. Είναι όμως χίλιες φορές αλήθεια πως μετά την εκλογική συντριβή του ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αλλάξει πολλά. Και όχι φυσικά σημεία στίξης, καθώς δεν είναι εκεί το πρόβλημα.
Το τι θα αλλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ –και σε ποια κατεύθυνση– θα το βρει μόνος του με τη συμμετοχή των μελών και των στελεχών του. Σε αυτή την κατεύθυνση και με δεδομένο ότι το κατεστημένο και τα συμφέροντα θα επιχειρήσουν να επηρεάσουν αποφασιστικά τις εξελίξεις στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σημειώνουμε τα παρακάτω:
- Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να παραμείνει κυβερνώσα παράταξη και να διεκδικήσει με αξιώσεις στο μέλλον την κυβέρνηση, οφείλει να αναλύσει σωστά την πραγματικότητα, τα συμφέροντα, τις τάσεις και τα ρεύματα στην ελληνική κοινωνία. Για να το πράξει αυτό, οφείλει να μην παραβλέπει ότι μιλάμε για μια ταξικά διαιρεμένη κοινωνία, περισσότερο διαιρεμένη από ποτέ.
- Μια κοινωνία οξύτατων αντιθέσεων και ακραία ανταγωνιστικών συμφερόντων, η οποία βρίσκεται σε κρίση και παρακμή. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση δεν αρκούν –και ίσως ούτε χρειάζονται– τεχνοκρατικές λύσεις. Χρειάζονται λύσεις με σαφή ιδεολογικοπολιτικά πρόσημα και καθαρές κοινωνικές αναφορές.
ΕΦ.ΣΥΝ. / Αποψη