του Χρήστου Ξανθάκη
Δεν έχω πεινάσει ποτέ. Ακόμη και όταν οι γονείς μου τριπλοσολιάζανε τα παπούτσια τους και μπαλώνανε τα πανωφόρια τους, από το σπίτι μας δεν είχε λείψει ούτε μια μέρα το φαγητό. Φτώχεια ναι, πείνα όχι.
Εντάξει, πολλά χρόνια αργότερα, όταν ήμουνα φοιτητής, είχα πέσει κάτι βράδια νηστικός να κοιμηθώ, γιατί μάζευα λεφτά να αγοράσω ένα γαλλικό μπουφάν μάρκας C17, μπλού ελεκτρικ παρακαλώ με κόκκινη επένδυση. Αλλά αυτό έγινε επειδή έτσι γούσταρα, όχι επειδή το επέβαλλαν οι περιστάσεις.
Και τώρα να σας πω την αλήθεια, δεν τρομοκρατούμαι ότι θα με κόψει λόρδα. Μια μικρή ανησυχία, ωστόσο, ένα τόσο δα άγχος το έχω στην άκρη του μυαλού μου. Διότι ακόμη και με την νορμάλ (νορμάλ λέω!) αγοραστική δύναμη τη δική μου, τη μεσαιοταξίτικη που λαχταρούσε ο σερβιτόρος απ’ το Μοναστηράκι, κάπου θα με πάρει ο διάολος αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις των ειδικών. Μπορεί να μη γουργουρίσει η μπάκα, αλλά το έξτρα ρέψιμο μάλλον θα πρέπει να το ξεχάσω…
Και εξηγούμαι για να μην έχουμε παρεξηγήσεις. Όπως όλοι και όλες γνωρίζουμε, η Ρωσία και η Ουκρανία είναι κολοσσοί στην παραγωγή σιτηρών και ηλιελαίου. Από την πρώτη δεν έχουμε λαμβάνειν λόγω κυρώσεων και στη δεύτερη δεν έχουν ακόμη σπείρει για φέτος λόγω της εισβολής. Κι αν καθυστερήσουν κι άλλο, αντίο σοδειά για το τρέχον έτος. Κι όσο για τα αποθέματά τους, που ακριβώς να τα εξάγουν όταν τα λιμάνια τα έχουν μπλοκάρει οι Ρώσοι και καύσιμα για μεταφορές δεν υπάρχουν τα στέλνουν όλα στο μέτωπο. Γράψε, λοιπόν, ένα μείον πολύ σημαντικό και πάμε στη συνέχεια.
Η οποία συνέχεια μας λέει ότι φέτος έχουν και οι Κινέζοι πρόβλημα καθότι τους ρήμαξαν οι πλημμύρες και η σοδειά τους των σιτηρών αναμένεται να πάει κατά διαόλου. Οπότε θα βγουν πολύ πιο επιθετικά στις αγορές και θα σκουπίσουν ό,τι βρουν μπροστά τους, γιατί μπορεί κάποια γίδια της Μεσογείου να παίζουν μ’ αυτά τα πράγματα αλλά το Πεκίνο τα παίρνει πολύ στα σοβαρά και δεν θέλει κοινωνικές αναταραχές για τα τρόφιμα –σαν αυτές, για παράδειγμα, που ήδη έχουν ξεσπάσει στο Μαρόκο και στο Σουδάν. Δύο τα κρατούμενα.
Και υπάρχει και ένα τρίτο, μιας και όπως μας πληροφορούν οι New York Times λόγω κυρώσεων δεν θα μπορούν να εξάγουν λιπάσματα η Ρωσία κι η σύμμαχός της Λευκορωσία. Εξαιτίας αυτού, για να δώσω και ένα παράδειγμα, αναμένεται σαφώς μικρότερη η σοδειά της σόγιας στη Βραζιλία, μεγάλο μέρος της οποίας πωλείται στην Κίνα, όπου κατά κύριο λόγο χρησιμοποιείται ως ζωοτροφή. Άρα ο Κινέζος θα βγει και για κοψίδια στην αγορά και όχι μόνο για άλευρα. Και όπως είναι φορτωμένος με χρήμα, έχω την εντύπωση ότι από τη μία θα πληρώσει μετρητά και ντάγκα από την άλλη θα οδηγήσει και εδώ τις τιμές στα ύψη. Καταλαβαινόμαστε;
Για να το συνοψίσω και να τελειώνουμε και κάποια στιγμή, θα καταφύγω στα λεγόμενα του Ντέηβιντ Μπίζλι, επικεφαλής στο World Food Program του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών:
«Είχαμε ήδη μια καταστροφή στα χέρια και ήρθε η Ουκρανία και κόλλησε καπάκι ακόμη μία. Δεν έχουμε δει κάτι ανάλογο από την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Στο τέλος θ’ αναγκαστούμε να κλέβουμε φαγητό από τους πεινασμένους για να το δώσουμε στους λιμοκτονούντες…»
- το κείμενο του Χρ.Ξανθάκη είναι από το newpost