Εγραψε στο σαββατιάτικο φύλλο της «Εφημερίδας των Συντακτών» ή «Εφημερίδας των Τρομοκρατών» ή «Εφημερίδας των Συκοφαντών» ο Κίμπι -δεν αποκαλύπτω το κατά κόσμον όνομά του για να δυσκολέψω λίγο την Αντιτρομοκρατική- ένα εμπρηστικό άρθρο για τα «κόκκινα» δάνεια και την καραμέλα περί μπαταχτσήδων και στρατηγικών κακοπληρωτών που πιπιλάνε ο πρωθυπουργός,..
κορυφαίοι υπουργοί, ο κεντρικός τραπεζίτης και κάποια... ανιδιοτελή μέσα ενημέρωσης.
Κατέληξε στο εξής συμπέρασμα: «Μπορούμε να ξεχωρίσουμε τέσσερα είδη στρατηγικής συμπεριφοράς. Οι δανειστές διεκδικούν τον τίτλο των στρατηγικών παραβατών, η εγχώρια πολιτική ελίτ επάξια ανακηρύσσεται στρατηγικός απατεώνας, οι τράπεζες είναι οι κατ’ εξοχήν στρατηγικοί κακοπληρωτές. Κι εμείς, τα υποζύγια δημόσιου και ιδιωτικού χρέους, ανακηρυσσόμαστε δικαίως στρατηγικοί καλοπληρωτές. Ή απλώς στρατηγικοί μαλάκες».
Ξέρετε σε ποιες περιπέτειες μπορεί να μπλέξουν ο συντάκτης και η εφημερίδα; Αν το κάνει από πρόθεση ή χωρίς δόλο, δεν είναι της παρούσης, θα το βρει το δικαστήριο. Προσέξτε τον συλλογισμό μου. Διαβάζει το επίμαχο άρθρο ένας απελπισμένος, ένας θυμωμένος πολίτης που είναι άνεργος. Ας υποθέσουμε ότι είναι και λίγο ψαγμένος. Θυμάται από τα διαβάσματά του τη φράση του Προυντόν «η ιδιοκτησία είναι κλοπή», έρχεται στο μυαλό του μια άλλη φράση, εκείνη του προέδρου Μάο ότι «η εξουσία βρίσκεται στην κάννη του όπλου», ξεμυτίζει από το βάθος της συνείδησής του η περιγραφή του Μπρεχτ για τις τράπεζες ότι «μεγαλύτερο αδίκημα και από τη ληστεία μιας τράπεζας είναι η ίδρυσή της» και όλως τυχαίως το προηγούμενο βράδυ είχε παρακολουθήσει στο... κομμουνιστικό Netflix το ντοκιμαντέρ του Κουστουρίτσα για τον πρώην πρόεδρο της Ουρουγουάης Μουχίκα, όπου ο Λατινοαμερικάνος πολιτικός, μιλώντας για τη δράση του την εποχή που ήταν μέλος των Τουπαμάρος, λέει ότι «είναι πολύ ωραίο να μπαίνεις σε μια τράπεζα κρατώντας ένας 45άρι, διαπιστώνεις ότι σε σέβονται όλοι».
Τι θα κάνει ο απελπισμένος πολίτης; Το λιγότερο; Θα ενταχθεί στον «Ρουβίκωνα» και θα αρχίσει να ρίχνει τρικάκια και να γράφει συνθήματα σε τοίχους. Το χειρότερο; Ας μην το πούμε καλύτερα γιατί καραδοκούν οι θεματοφύλακες της τάξης και της ασφάλειας για να του φορτώσουν καμιά δεκαριά κακουργήματα, ακόμη κι αν η οργή του μείνει στη σκέψη και δεν περάσει στην πράξη.
Στην προκειμένη περίπτωση ποιοι είναι οι ηθικοί αυτουργοί; Μα θέλει και ρώτημα; Ο Προυντόν, ο Μάο, ο Μπρεχτ, ο Μουχίκα, ο συντάκτης του άρθρου και η «Εφημερίδα των Συντακτών» ή «Εφημερίδα των Τρομοκρατών» ή «Εφημερίδα των Συκοφαντών». Οι τρεις πρώτοι δεν βρίσκονται στη ζωή, σίγουρα θα έχουν πάει στην Κόλαση. Ο Μουχίκα είναι στη μακρινή Ουρουγουάη, πού να τρέχεις εκεί για να τον κατηγορήσεις για υπόθαλψη της τρομοκρατίας, τον αφήνεις να σιγοβράζει στο επαναστατικό ζουμί του. Ο συντάκτης όμως και το έντυπο που φιλοξένησε το εμπρηστικό κείμενό του είναι εδώ. Δεν πρέπει να πληρώσουν; Ούτε λόγος. Επειδή το ιδιώνυμο έχει καταργηθεί, αν και κάποιοι φλερτάρουν με την ιδέα της επιστροφής του, ας ξεκινήσουμε με τη συκοφαντία και στην πορεία βλέπουμε. Πες, πες, πες, όλο και κάτι θα μείνει. Την ήξερε τη δουλειά ο Γκέμπελς.
Πάντως η αντίδραση πρέπει να είναι άμεση γιατί υπάρχει κίνδυνος να μεταδοθεί το μικρόβιο και αλλού. Δείτε τι γίνεται: Πρώτο κόμμα στην Ιρλανδία το Σιν Φέιν, το άλλοτε πολιτικό σκέλος του ΙΡΑ. Η νικήτρια των Οσκαρ στην κατηγορία ντοκιμαντέρ Τζούλια Ράικερτ δήλωσε πως «πιστεύουμε ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα όταν οι εργάτες όλου του κόσμου ενωθούν». Μαζικός εμβολιασμός τώρα για να μην έχουμε επιδημία.
- το κείμενο του Τάσου Παππά είναι από την ΕφΣυν