Ο δημοσιογράφος Νίκος Μάστορας με αφορμή τις ομαδικές απολύσεις στον ΣΚΑΪ -και απευθυνόμενος σε όσους έμειναν και
πιστεύουν ότι αν μείνουν σιωπηλοί μπορεί να τη γλιτώσουν- γράφει στο fb μια προσωπική ιστορία:
Παραμονή των εκκαθαρίσεων στον ΔΟΛ κάνουμε συνέλευση και προτείνω να προειδοποιήσουμε το επόμενο αφεντικό για
κινητοποιήσεις, αν στο διάδοχο σχήμα δεν μας προσλάβει όλους. Ως τότε εξάλλου όλοι πλάτη βάζαμε, δουλεύοντας απλήρωτοι, με την υπόσχεση (αχαχαχαχ) ότι αυτός ήταν ο μόνος τρόπος να διασφαλίσουμε τη δουλειά μας και τα δεκάδες χρόνια προϋπηρεσίας μας, στην επόμενη μέρα. Επειδή λοιπόν ήδη οι γνωστοί τύποι, οι ίδιοι που επί Ψυχάρη μπλόκαραν κάθε πρόταση για απεργία, μας έλεγαν να μην ανησυχούμε, ανησυχούσα πολύ. Πετάγεται τότε στη συνέλευση ένας καλός συνάδελφος (ότι είχε δύο δουλειές απλώς το σημειώνω) και μου λέει "έλα μωρέ, σιγά μην σε απολυσουνε αφού είσαι ο πρύτανης του εκπαιδευτικού ρεπορτάζ κι ο πιο παλιός εδώ μέσα". Για την ιστορία, ο συνάδελφος αυτός ακόμα εκεί εργάζεται. Οπότε συνάδελφοι του Σκάι μην έχετε αυταπάτες. Μη νοιώθετε κανενα μαγαζί για "σπίτι" σας. Ανεστιοι είμαστε όλοι, αναλώσιμοι. Μη γελιεστε ότι αν κάνετε τα καλά παιδιά θα σωθειτε. Κι αν σωθείτε τώρα, αύριο που θάχει η πιάτσα γίνει ολόκληρη μια προβατίνα, θα σας κάνουν ψητους. Ας μάθουμε επιτέλους κάτι διαφορετικο από τις ήττες μας: πως να ΜΗΝ τις επαναλαμβάνουμε.
Παραμονή των εκκαθαρίσεων στον ΔΟΛ κάνουμε συνέλευση και προτείνω να προειδοποιήσουμε το επόμενο αφεντικό για
κινητοποιήσεις, αν στο διάδοχο σχήμα δεν μας προσλάβει όλους. Ως τότε εξάλλου όλοι πλάτη βάζαμε, δουλεύοντας απλήρωτοι, με την υπόσχεση (αχαχαχαχ) ότι αυτός ήταν ο μόνος τρόπος να διασφαλίσουμε τη δουλειά μας και τα δεκάδες χρόνια προϋπηρεσίας μας, στην επόμενη μέρα. Επειδή λοιπόν ήδη οι γνωστοί τύποι, οι ίδιοι που επί Ψυχάρη μπλόκαραν κάθε πρόταση για απεργία, μας έλεγαν να μην ανησυχούμε, ανησυχούσα πολύ. Πετάγεται τότε στη συνέλευση ένας καλός συνάδελφος (ότι είχε δύο δουλειές απλώς το σημειώνω) και μου λέει "έλα μωρέ, σιγά μην σε απολυσουνε αφού είσαι ο πρύτανης του εκπαιδευτικού ρεπορτάζ κι ο πιο παλιός εδώ μέσα". Για την ιστορία, ο συνάδελφος αυτός ακόμα εκεί εργάζεται. Οπότε συνάδελφοι του Σκάι μην έχετε αυταπάτες. Μη νοιώθετε κανενα μαγαζί για "σπίτι" σας. Ανεστιοι είμαστε όλοι, αναλώσιμοι. Μη γελιεστε ότι αν κάνετε τα καλά παιδιά θα σωθειτε. Κι αν σωθείτε τώρα, αύριο που θάχει η πιάτσα γίνει ολόκληρη μια προβατίνα, θα σας κάνουν ψητους. Ας μάθουμε επιτέλους κάτι διαφορετικο από τις ήττες μας: πως να ΜΗΝ τις επαναλαμβάνουμε.