Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, ειδικά εάν έχουν επενδυθεί μεγάλες προσδοκίες σε μια δημόσια και πολυσυζητημένη υπόθεση. Η επαναλειτουργία της ΕΡΤ (εκείνης της σπάταλης ΕΡΤ που χρεοκόπησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και έκλεισε ο Σαμαράς για να αφήσει το πεδίο ανοιχτό..
στις ορέξεις των φίλων του καναλαρχών και των λοιπών «εθνικών ευεργετών») πραγματοποιήθηκε και κανείς από τους εργαζόμενους της δεν έμεινε απ' έξω, δεν αδικήθηκε, ούτε λογοκρίθηκε, και σωστά.
Η ηγεσία, ωστόσο της νέας ΕΡΤ αν και δεν έκαναν κανένα μεγάλο λάθος, απαξιώθηκε. Ο ένας μετά τον άλλο τα μεγάλα στελέχη αποχωρούσαν... και το κατώτερο των περιστάσεων περιεχόμενό της, καθημερινά δεχόταν από παντού πυρά, όσο εμφανώς υποκριτικά και fake, πολλές φορές, και αν ήταν αυτά.
Αν ο δημοκρατικός στόχος ενός ολόκληρου κινήματος υπέρ της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης ήταν μια ανοιχτή και «φωτισμένη» ΕΡΤ, που χωρίς σκοπιμότητες και αποκλεισμούς θα κινήσει το ενδιαφέρον ενός μεγάλου τμήματος των πολιτών, οι οποίοι είχαν αντιληφθεί το πόσο φτηνό και συχνά εντελώς σκάρτο ήταν το ενημερωτικό και πολιτιστικό προϊόν των ιδιωτικών καναλιών, τότε, όντως, ο στόχος αυτός δεν επετεύχθη...
Κι έτσι ένα από τα θεωρούμενα ως ατού της κυβέρνησης, η επαναλειτουργία και η ενίσχυση της ΕΡΤ, κινδυνεύει να γυρίσει μπούμερανγκ εναντίον της κυβέρνησης που την ξανάνοιξε τη φρόντισε όσο γινόταν σε συνθήκες λιτότητας. Με την πασίγνωστη υπερβολή και τη μιμητική αναπαραγωγή από όλο το επικοινωνιακό υπερσύστημα της Ν.Δ. και των συμμάχων της στα ιδιωτικά ΜΜΕ, η αντιπολίτευση την συκοφαντεί καθημερινά.
Το ζήτημα πλέον είναι αρκετά σοβαρό, δεν λύνεται με γκρίνια. Η ηγεσία και η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, με σύμφωνη γνώμη του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα, εδώ και καιρό θέλουν να γίνουν ορισμένες αλλαγές στην κορυφή της ΕΡΤ. Θέλουν μια επανεκκίνησή της. Οι αλλαγές και οι σχετικές προτάσεις όμως καθυστερούν.
Από συνεδρίαση σε συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και των θεσμικών οργάνων της κυβέρνησης, το θέμα διαρκώς μετατίθεται ενώ στο μεταξύ η αντιπολίτευση κάνει... παιχνίδι, υποκρίνεται τον σωτήρα του πλουραλισμού και της «ποιότητας», ενώ οι φίλοι της, οι ολιγάρχες των ΜΜΕ, χαίρονται έστω κι αν το πεδίο της ενημέρωσης που υπηρετούν είναι βομβαρδισμένο από τους ίδιους και την πολιτική και κοινωνική τάξη που υποστηρίζουν και υποστηρίζονται από αυτή.
Δημήτρης Τρίμης
(το κείμενο είναι από την ΕφΣυν με τον τίτλο «Ο εχθρός του καλού...»)