Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017

«Καζαντζάκης» του Γιάννη Σμαραγδή: Τραγέλαφος

Η - τουλάχιστον σοκαριστική - ματιά του Σμαραγδή πάνω στο Νίκο Καζαντζάκη

 (...) Αν κάτι αφήνει ως τελικό επιστέγασμα η παρακολούθηση της ταινίας, είναι ότι ο κινηματογράφος, ο ελληνικός ή ίσως και όχι ο ελληνικός, χρωστάει μια κανονική ταινία πάνω στον Νίκο Καζαντζάκη. Χρωστάει μια ταινία που να προσεγγίσει τη ζωή του, το έργο του, την προσωπικότητά του, με όρους μη τραγελαφικούς.
Ο Γιάννης Σμαραγδής δικαιούνταν να κάνει μια κακή ταινία για τον Καζαντζάκη. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι δικαιούνταν να κάνει μια τραγελαφική ταινία για τον Καζαντζάκη. Τα προηγούμενα biopics του για άλλους μεγάλους Έλληνες μπορεί να μην άλλαξαν την ιστορία του παγκόσμιου σινεμά, μπορεί να είχαν τα λίγα ή τα πολύ..
περισσότερα θέματά τους, πάντως τραγελαφικά δεν ήταν. Εδώ όμως παίρνει έναν συγγραφέα που όταν τον διαβάζεις, είτε σου πάει είτε δεν σου πάει, δεν μπορείς να αρνηθείς ότι έχει μια πρωτογενή δύναμη εξαιρετικά σπάνια, δεν μπορείς να αρνηθείς ότι έγραψε με τη φιλοδοξία και το όραμα η σκέψη του να συνταράξει τον αναγνώστη όσο συντάρασσε τον ίδιο, και τον μετατρέπει ούτε καν σε καρικατούρα, σε κάτι χειρότερο κι από καρικατούρα, σε κάτι που σχεδόν τον παρωδεί, ενώ υποτίθεται τον εξυμνεί.
Εδώ, προσπαθώντας να καταγράψει το αποτύπωμα ενός ανθρώπου που στάθηκε πολύ πάνω από το κοινό μέτρο, όχι μόνο το κατεβάζει βίαια και σοκαριστικά στο κοινό μέτρο, αλλά το κατεβάζει και στην πιο άτεχνη, απλουστευτική, συνθηματική, μεγαλόστομη, γλυκανάλατη, καθησυχαστική, αγιοποιητική, διαστρεβλωτική δυνατή εκδοχή του, πέφτοντας πολύ πιο κάτω ακόμη κι από τα στάνταρ του κοινού μέτρου.
Ο συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης είναι ό,τι δεν είναι ο «Καζαντζάκης».


- απόσπασμα από κείμενο του Old Boy στο elculture.gr