Υπάρχει ένα κωλοπαίχνιδο στην πόκα που το λένε Follow the Queen. Ένα απ’ αυτά τα παιχνίδια με μπαλαντέρ που τα παίζουν μόνο στις φυλακές και στα ΚΑΠΗ. Όπου ο μπαλαντέρ αλλάζει κάθε φορά, ανάλογα με το πότε βγαίνει η ντάμα (η Queen του τίτλου) στην πράσινη τσόχα. Και κινδυνεύεις εκεί που είχες, ας πούμε, πενταρέ του Ρήγα να βρεθείς με φουλ του δύο. Κι ο απέναντι που είχε δυο ζευγάρια ψόφια να κάνει ένα καρεδάκι μούρλια. Είναι απ’ αυτά τα παιχνίδια που δεν τα γούσταρα ποτέ και όποτε είχε κάποιος την φαεινή έμπνευση να το συστήσει στην παρέα εγώ πήγαινα πάσο.
Αλλά πώς να πας πάσο στις εκλογές; Στις δεύτερες εκλογές εντός του 2015, που θα τις ζήσουμε εντός του Σεπτεμβρίου. Αναγκαστικά θα συμμετέχεις ως ενεργός πολίτης και αναγκαστικά θα πάρεις θέση πίσω από το παραβάν. Για να επιβραβεύσεις, για να τιμωρήσεις, για να εκφράσεις άποψη,.. για να μουτζώσεις, όπως θέλετε πείτε το. Και για να αποδειχθείς εσύ η Queen, που θα προσφέρει τον μπαλαντέρ και θα οδηγήσει κάποιον πολιτικό σχηματισμό στην κατάκτηση της εξουσίας. Είτε από μόνος του είτε σε κάποιας μορφής συνεργασία, απ’ αυτές που έχουν γίνει της μόδας τώρα τελευταία.
Ας δούμε όμως τα κόμματα ένα προς ένα ενόψει της εκλογικής αναμέτρησης, καθότι όλα μοιάζουν να έχουν έναν μπαλαντέρ στο μανίκι τους. Και όχι μόνο τα κόμματα αλλά και οι προσωπικότητές τους.
* Για τον ΣΥΡΙΖΑ ο μπαλαντέρ είναι η σοσιαλδημοκρατική στροφή. Και μάλιστα η στροφή προς την σχετικώς δεξιά μορφή της σοσιαλδημοκρατίας, με ιδιωτικοποιήσεις στο φουλ όπως τις προστάζουν οι Ευρωπαίοι φίλοι μας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο καθησυχάζει μάζες ψηφοφόρων που είχαν τρομάξει από την ρητορική της «ριζοσπαστικής αριστεράς» και ενθυλακώνει εξολοκλήρου τον χώρο του παλιού ΠΑΣΟΚ.
* Για τη Νέα Δημοκρατία ο μπαλαντέρ είναι η ήττα της δικής της σκληροδεξιάς πτέρυγας. Εκεί όπου ο Σαμαράς και οι συν αυτώ τρόμαζαν πολύ κόσμο, έρχεται τώρα ο καλός θείος Βαγγέλης Μεϊμαράκης να καθησυχάσει τους προοδευτικούς (αλλά όχι πολύ προοδευτικούς…) αστούς ότι το κόμμα δεν έχει προσδεθεί στο άρμα της ακρότητας. Και να ζητήσει την ψήφο τους για μια στροφή προς το κέντρο και την ήπια προσαρμογή.
* Για το ΠΑΣΟΚ, ο μπαλαντέρ είναι η Φώφη. Είτε μας αρέσει είτε όχι, το δικό της το κεφάλι είναι που παίζει στις εκλογές, αναζητώντας ψήφο θηλυκή και συμπαθείας. Μπαλαντέρ επίσης είναι και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος τώρα που απελευθερώθηκε από τα άγχη του μπορεί να προσφέρει στην παράταξη. Αν θέλει…
* Για το Ποτάμι, μπαλαντέρ ήταν, είναι και θα είναι ο Σταύρος και μόνο ο Σταύρος. Μην το κουράζουμε.
* Για το ΚΚΕ ο μπαλαντέρ ήταν είναι και θα είναι η απογοήτευση του κόσμου. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση ούτε μικρή είναι ούτε ασήμαντη. Μπορεί ο Δημήτρης Κουτσούμπας να μην έχει το γκελ της Αλέκας Παπαρήγα, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση ενδέχεται να τσιμπήσει ψηφαλάκια και να γεμίσει το ψωμοσάκουλο –μιλάω προλεταριακή γλώσσα για να καταλαβαινόμαστε.
* O μπαλαντέρ για τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι φυσικά η ιδεολογική καθαρότητα. Τώρα πόση ιδεολογική καθαρότητα διαθέτει η Λαϊκή Ενότητα, όταν περιλαμβάνει στην κοινοβουλευτική της ομάδα τη Ραχήλ Μακρή που δεν ψήφισε το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια, τι να σας πω δεν το ξέρω
* Ο μπαλαντέρ των ΑΝΕΛ είναι η μικρή, ελάχιστη παραμονή του Παύλου Χαϊκάλη στον υπουργικό θώκο. Άλλο ένα μηνάκι μπουρδολογίας και θα τους είχε στείλει οριστικά στο χρονοντούλαπο.
* Για την Χρυσή Αυγή τέλος δεν προβλέπεται κανένας μπαλαντέρ. Το κάψανε το χαρτάκι τους και οι (φανεροί και κρυφοί) υποστηρικτές τους θα βρούνε αλλού λιμάνι και μουράγιο.
Μην ξεχνάμε πάντως ότι όπως στο Follow the Queen ο μπαλαντέρ αλλάζει πολύ γρήγορα και πολύ εύκολα, έτσι και στις εκλογές, σε καμία πορεία προς τις εκλογές, η πορεία δεν είναι ευθεία και προδιαγεγραμμένη. Ως την τελευταία ώρα μπορούν να αλλάξουν πολλά, μπορεί ν’ αλλάξει και ο μπαλαντέρ. Και αυτό το γνωρίζουν καλά τόσο ο μετρ του blitzkrieg Αλέξης Τσίπρας όσο και ο μάγος της υπομονής Βαγγέλης Μεϊμαράκης…