(...) Δέκα χρόνια πριν, την Άνοιξη του 2005, το Κλικ και ό,τι άλλο υπήρχε γύρω μου, κατέρρεε και μαζί του κατέρρεα κι εγώ. Ήταν μια προσωπικά τραυματική περίοδος, που την εισέπραξα με δόσεις. Ήμουν ήδη 59 ετών, πλησίαζα τα εξήντα και ό,τι είχε υπάρξει και χαρακτήριζε τη ζωή μου γκρεμιζόταν οδυνηρά. Καθώς κάθε μέρα βυθιζόμουν ακόμη περισσότερο, είχα πολύ έντονη την επίγνωση ότι ήταν πια πολύ αργά για οτιδήποτε. Είχα ζήσει και άλλες καταστροφές νεότερος, όχι τόσο μεγάλες, αλλά τότε ήμουν νεότερος. Στα 60 τι σχέδια να κάνεις για το μέλλον; Αλλά δεν τέλειωσε εκεί. Μερικά χρόνια αργότερα, κλεισμένος σ’ ένα σπίτι μόνος, βίωσα την συνολική εμπειρία της απώλειας. Ό,τι είχε υπάρξει στη ζωή μου, οικογένεια, επιχειρήσεις, περιοδικά, σπίτια, αυτοκίνητα, είχε χαθεί. Πολύ χρήσιμη εμπειρία, αλλά και πολύ δύσκολη. Ξύπνησα ξαφνικά και ολοκληρωτικά. Όταν οι πληγές έγιναν ουλές. Δεν είμαι πια εγώ..
που ήμουν. Είμαι κάτι άλλο και κάποιος άλλος. Και αυτό το διαπιστώνω, όταν σε παρόμοια ερεθίσματα με το παρελθόν, η αντίδραση είναι τώρα διαφορετική. Είμαι 69 ετών, άρα πλησιάζω τα 70, αλλά αυτό δεν με απασχολεί, όπως δεν με απασχολούσε ιδιαίτερα ποτέ. Ό,τι έκανα στα είκοσι μου, το ίδιο πάνω κάτω κάνω και τώρα. Λίγο καλύτερα μόνο σε γενικές γραμμές. Αυτό που υποψιαζόμουν πάντα, μου έχει πια επαληθευτεί. Δεν επιλέγω την ζωή μου. Είναι προεπιλεγμένη. Απλώς παίζω το ρόλο μου, που θα με πάει, εκεί που γράφει το σενάριο, το οποίο ήταν γραμμένο εξαρχής.
Γι αυτό και αν τώρα ζεις στο σκοτάδι και αν νομίζεις ότι όλα έχουν χαθεί, ότι δεν υπάρχει διέξοδος, ότι δεν υπάρχει σωτηρία, ότι όλα έχουν τελειώσει για σένα, άκουσέ με. Τίποτα δεν έχει χαθεί. Είναι όλα εκεί. Καινούργια και διαφορετικά. Όλα είναι μόνο ένα κλικ μακριά.
Άρης Τερζόπουλος
Υ.Γ.: Ήθελα να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά που συνεργάζονται στο Klik σ’ αυτόν τον καινούργιο κύκλο του. Είναι η δική τους σειρά. Και ξεχωριστά τον Γιώργο Χάλα, τον Βίκτωρα Σιμώση και συνολικά την Smiling Hippo, γιατί χωρίς τις ιδέες και την δουλειά τους, το Klik δεν θα ήταν έτσι.
- από το editorial του klik.gr
που ήμουν. Είμαι κάτι άλλο και κάποιος άλλος. Και αυτό το διαπιστώνω, όταν σε παρόμοια ερεθίσματα με το παρελθόν, η αντίδραση είναι τώρα διαφορετική. Είμαι 69 ετών, άρα πλησιάζω τα 70, αλλά αυτό δεν με απασχολεί, όπως δεν με απασχολούσε ιδιαίτερα ποτέ. Ό,τι έκανα στα είκοσι μου, το ίδιο πάνω κάτω κάνω και τώρα. Λίγο καλύτερα μόνο σε γενικές γραμμές. Αυτό που υποψιαζόμουν πάντα, μου έχει πια επαληθευτεί. Δεν επιλέγω την ζωή μου. Είναι προεπιλεγμένη. Απλώς παίζω το ρόλο μου, που θα με πάει, εκεί που γράφει το σενάριο, το οποίο ήταν γραμμένο εξαρχής.
Γι αυτό και αν τώρα ζεις στο σκοτάδι και αν νομίζεις ότι όλα έχουν χαθεί, ότι δεν υπάρχει διέξοδος, ότι δεν υπάρχει σωτηρία, ότι όλα έχουν τελειώσει για σένα, άκουσέ με. Τίποτα δεν έχει χαθεί. Είναι όλα εκεί. Καινούργια και διαφορετικά. Όλα είναι μόνο ένα κλικ μακριά.
Άρης Τερζόπουλος
Υ.Γ.: Ήθελα να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά που συνεργάζονται στο Klik σ’ αυτόν τον καινούργιο κύκλο του. Είναι η δική τους σειρά. Και ξεχωριστά τον Γιώργο Χάλα, τον Βίκτωρα Σιμώση και συνολικά την Smiling Hippo, γιατί χωρίς τις ιδέες και την δουλειά τους, το Klik δεν θα ήταν έτσι.
- από το editorial του klik.gr