Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που η τηλεόραση «αλέθει» όσους προηγουμένως ανέδειξε. Παράδειγμα, ο Απόστολος Γκλέτσος. Που πρωταγωνίστησε αρνητικά τις προηγούμενες ημέρες στη light ενημέρωση πρωινάδικων και ιστοσελίδων για τους λάθος λόγους. Αυτούς που έδιναν έμφαση στον τηλεοπτικό καβγά του με την ηθοποιό και εσχάτως τηλεπαρουσιάστρια Σοφία Μουτίδου και όχι στο περιεχόμενο όσων είπε εκείνος. Αλλά μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τον καβγά είχε το γεγονός ότι εκείνος αντέδρασε στη στερεότυπη γενίκευση «το θέατρο είναι ένα μεγάλο κρεβάτι» που διατύπωσε η Μουτίδου με βεβαιότητα.
«Oχι. Δεν είμαστε ένα μεγάλο κρεβάτι!… Το θέατρο έχει καλούς και μορφωμένους ανθρώπους», αντέτεινε ο Γκλέτσος σε μια ρομαντική αλλά δίκαιη απλούστευση, αρνούμενος σθεναρά να δεχτεί ότι είχε αντιληφθεί περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης στον χώρο. Ακόμα κι όταν κατηγορήθηκε ότι «η πολιτική σε έκανε ψεύτη», αντέδρασε λανθασμένα προτάσσοντας τη διάσημη, μάτσο πράγματι, αψάδα του («αν μου έλεγε μια κοπέλα ότι κάποιος την κακοποίησε θα τον έσπαγα στο ξύλο») και όχι τη λογική παρατήρηση που έκανε, ότι τουλάχιστον στο θέατρο έγινε μια σοβαρή προσπάθεια κάθαρσης ενώ σε άλλους επαγγελματικούς χώρους με εξίσου πολλά αν όχι και περισσότερα άπλυτα, το #MeToo πέρασε και δεν άγγιξε. Οταν αργότερα απηυδισμένος πέταξε το μικρόφωνο κι έφυγε (διότι καθείς εφ’ ω ετάχθη) έδωσε βέβαια το δικαίωμα σ’ εκείνη να μιλήσει για «τοξική αρρενωπότητα».
Η αλήθεια είναι ότι ο Γκλέτσος είχε δίκιο. Γενικεύσεις όπως αυτή της Μουτίδου για το θέατρο είναι οριζόντιες, επικίνδυνες και τέλος τέλος βολικές για τους πραγματικούς ενόχους που κατ’ αυτό το σκεπτικό απλώς κάποτε εκμεταλλεύτηκαν κάπως αγριότερα το κοινό θεατρικό κρεβάτι. Και μήπως ο ίδιος δεν είχε δικαίωμα να δηλώσει ότι δεν είχαν υποπέσει στην αντίληψή του περιστατικά κακοποίησης; Το ίδιο είχε εξομολογηθεί και η Μουτίδου παλαιότερα, π.χ. για τον Λιγνάδη, λέγοντας ότι δεν είχε υποψιαστεί τίποτα και έπαθε σοκ - και προφανώς δεν έλεγε ψέματα. Αλλά για την περίπτωση του Γκλέτσου, που επέλεξε την πολιτική εδώ και μερικά χρόνια, είπαμε. Η «ελαφριά» τηλεοπτική ζώνη δεν ακούει δυστυχώς ποτέ προσεκτικά όσους εγκλωβίστηκαν στο σταρ σίστεμ ή στην εικόνα τους, απλώς διότι προτιμά την εικόνα από τα επιχειρήματα.
Ναταλί Χατζηαντωνίου