Οποιος παρακολούθησε την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή για την εξωτερική πολιτική ασφαλώς δεν έγινε σοφότερος από τις τρεις τοποθετήσεις του πρωθυπουργού, παρά τις προσπάθειες της προοδευτικής αντιπολίτευσης να υπάρξει μια ανταλλαγή απόψεων επί ουσιαστικών ζητημάτων.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε χαμηλούς τόνους αρχικά αλλά έντονα αλαζονικός και προκλητικός στη συνέχεια, αξιοποίησε μια κορυφαία διαδικασία με μοναδικό σκοπό να περάσει το μήνυμα ότι η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησής του είναι απολύτως σωστή. Δεν βρήκε κανένα λάθος και υπεραμύνθηκε όλων των χειρισμών του.
Ειδικά για το Παλαιστινιακό μόλις χθες μάθαμε ότι ο πρωθυπουργός, όπως ο ίδιος είπε, έχει ασκήσει σκληρή κριτική στο Ισραήλ. Θα ήταν προφανώς τότε που έλεγε δημοσίως στον Νετανιάχου: «Σας στηρίζουμε και να ελπίζουμε πως ό,τι και αν συμβεί πρέπει να συμβεί χωρίς μεγάλο ανθρωπιστικό κόστος». Ή τότε που δήλωνε πως η λέξη «γενοκτονία» είναι βαριά κι αρνιόταν να την αποδεχτεί!
Σε κάθε περίπτωση, προφανώς θεωρεί... σκληρή κριτική στο Ισραήλ τις χθεσινές του διακηρύξεις ότι η Ελλάδα πρέπει να είναι παρούσα στην ανοικοδόμηση της Γάζας, δηλαδή στην αξιοποίηση, χάριν οικονομικού οφέλους, των ερειπίων που δημιούργησε ο ισραηλινός στρατός. Επιχειρήθηκε να εξολοθρευτεί ένας ολόκληρος λαός και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας το μόνο που σκέφτεται είναι τα κέρδη που μπορούν να προκύψουν από αυτό το γεγονός!
Το εξωφρενικό με τον ένοικο του Μαξίμου δεν είναι ότι δεν βγάζει συμπεράσματα από τα έργα του, δεν αναγνωρίζει λάθη και δεν επιδιώκει να τα διορθώσει. Το εξωφρενικά αδιανόητο με αυτόν είναι ότι θεωρεί πως με προτεταμένο το χέρι, με τη λογική του επαίτη και με το δόγμα «είμαι το καλό και υπάκουο παιδί των συμμάχων» μπορεί να υπηρετήσει σωστά τα εθνικά συμφέροντα στη διεθνή πολιτική σκηνή.
Επαίτης για μια χειραψία και ένα «γεια» με τον Τραμπ, έκανε μαθήματα στον Νίκο Ανδρουλάκη για το πώς θα τοποθετείται απέναντι στον Αμερικανό πρόεδρο, τον οποίο παρακολούθησε σιωπηλός και με σκυμμένο το κεφάλι να υμνεί τον Ταγίπ Ερντογάν.
Αλλά καυχιέται που τον κάλεσαν στη σύνοδο για τη Γάζα όταν εκεί βρίσκονταν όλοι οι ηγέτες της Μεσογείου. Αλίμονο αν δεν τον είχαν καλέσει. Και ενοχλήθηκε που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τον αποκάλεσε γλάστρα. Ακριβώς εκεί οδήγησε τη χώρα με την πολιτική του. Στον ρόλο της γλάστρας.