Ποια είναι τα βασικά προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία; Οπως προκύπτει από τις μετρήσεις, σταθερά στην πρώτη θέση είναι η ακρίβεια, ακολουθούν το έγκλημα στα Τέμπη και τα σκάνδαλα, κυρίως αυτό του ΟΠΕΚΕΠΕ, που δεσπόζει και θα συνεχίσει να βρίσκεται ψηλά στον κατάλογο, αφού τόσο οι έρευνες της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας όσο και οι μαρτυρίες στην Εξεταστική Επιτροπή στελεχών του Οργανισμού τροφοδοτούν τη δημόσια συζήτηση διαρκώς με στοιχεία που δείχνουν το μέγεθος της διαφθοράς που υπάρχει στην Ελλάδα. Ολα αυτά τα ζητήματα έχουν προκαλέσει φθορά στην κυβέρνηση και έχουν μειώσει σε σημαντικό βαθμό τη δημοφιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Το μέγαρο Μαξίμου προσπαθεί να διασκεδάσει τις άσχημες εντυπώσεις επικαλούμενο τις χρόνιες κακοδαιμονίες, ωστόσο δυσκολεύεται να πείσει ακόμα και τους οπαδούς του, που πολλοί εξ αυτών έχουν βγει στα κεραμίδια, αποδοκιμάζουν τους αρμόδιους όταν επισκέπτονται τις αγροτικές ζώνες και κάποιοι ερωτοτροπούν με κόμματα που είναι δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας. Το επιχείρημα περί πολιτικής σταθερότητας που διακινεί το καθεστώς τρώει τα μούτρα του στην πεισματάρα πραγματικότητα και κάποιοι σκέφτονται να επιλέξουν το δεύτερο σκέλος του διλήμματος, δηλαδή το χάος. Δεν τους τρομάζει. Πώς να εξηγήσεις αλλιώς το μεγάλο προβάδισμα που έχει το κόμμα της αποχής. Ο κόσμος δεν εμπιστεύεται την κυβέρνηση, τη Βουλή, τα κόμματα, τη Δικαιοσύνη, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, λέει ότι η χώρα βαδίζει σε λάθος κατεύθυνση, η απογοήτευση και ο θυμός κυριαρχούν.
Ταυτοχρόνως οι πολίτες που κινούνται στην περιοχή της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς (συμπεριλαμβανομένων των φίλων του ΚΚΕ) ζητούν πολιτική αλλαγή. Και μπουκάρει το ερώτημα: Πώς θα γίνει; Με συνεργασία των κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης είναι η απάντηση. Είναι αυτό εφικτό; Με την κατάσταση που επικρατεί στη συγκεκριμένη περιοχή ουδείς μπορεί να είναι αισιόδοξος. Στο παρελθόν -μακρινό και κοντινό- είχαμε τρεις προσπάθειες.
- Η πρώτη το 1974 με την Ενωμένη Αριστερά. Διαλύθηκε.
- Η δεύτερη με τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου το 1989. Γέννησε ελπίδες, αλλά δεν μακροημέρευσε.
- Η τρίτη με τον πολυτασικό ΣΥΡΙΖΑ. Κέρδισε εκλογές, αλλά από τις τάξεις του προέρχονται τα έξι κόμματα που σήμερα διεκδικούν την ψήφο των προοδευτικών. Πού αποδίδουν οι πολίτες την πολυδιάσπαση;
Σύμφωνα με την έρευνα του Ινστιτούτου ΕΝΑ και της Prorata που δημοσιεύτηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (25-26/10/2025):
● Για το 35% υπάρχει φθορά του οράματος. Λογικό. Ο σταλινισμός δυσφήμησε το σοσιαλιστικό ιδεώδες. Η σημερινή σοσιαλδημοκρατία έχει προσχωρήσει στον νεοφιλελευθερισμό. Η μεταρρυθμιστική πνοή της την περίοδο της χρυσής 35ετίας έχει εξαφανιστεί. Η πλήρης μετάλλαξη.
● Για το 34% φταίει η απαξίωση της έννοιας της Αριστεράς λόγω ΣΥΡΙΖΑ. Η «πρώτη φορά Αριστερά» αποδείχθηκε κατώτερη των προσδοκιών που είχε καλλιεργήσει. Νοικοκύρηδες ήταν. Αριστεροί; Οχι και τόσο.
● Το 30% επισημαίνει την απουσία ηγετικής φυσιογνωμίας. Αυτό το κομμάτι του ακροατηρίου θέλει να εκφράσει ο Αλέξης Τσίπρας. Στην πράξη θα φανεί αν είναι σε θέση να το σηκώσει από τον καναπέ.
● Το 29% θεωρεί ότι οι ηγεσίες δεν επιθυμούν τη συνεννόηση. Ακριβές. Το ΚΚΕ έχει αυτοεξαιρεθεί. Το ΠΑΣΟΚ έχει επιλέξει την αυτόνομη πορεία, η ηγεσία του πιστεύει ότι μπορεί να κερδίσει τις εκλογές, όμως κορυφαία στελέχη του εκφράζουν ισχυρές αμφιβολίες και ετοιμάζονται να το κάνουν φωναχτά αν η βελόνα των δημοσκοπήσεων δεν ξεκολλήσει μέχρι τα Χριστούγεννα. Ο ΣΥΡΙΖΑ το παλεύει αλλά λόγω κρίσης δεν μπορεί να γίνει ο καταλύτης. Η μισή Νέα Αριστερά θέλει, η άλλη μισή προτείνει διάλογο με το ΜέΡΑ25. Το τι επιδιώκει η Πλεύση Ελευθερίας θα το μάθουμε με τη δημοσίευση του προγράμματός της στις αρχές του Νοέμβρη. Στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά τα αριστερόμετρα δουλεύουν στο φουλ και βασιλεύει ο ναρκισσισμός της λεπτομέρειας. Με λίγα λόγια, η κατάσταση στον χώρο δεν είναι καθόλου ελκυστική. Σε άλλο μήκος κύματος οι προοδευτικοί ψηφοφόροι, σε άλλο οι ηγεσίες. Αν δεν αλλάξει κάτι, η συνάντηση με τις κάλπες δεν θα είναι ευχάριστη.
Τάσος Παππάς
Εφημερίδα των Συντακτών (27.10.2025)
