.jpg)
Ουδείς μπορεί να πει με βεβαιότητα αν έχουμε στην Αμερική μια αναβίωση του “μακαρθισμού”. Ή αν ο “τραμπισμός” αποτελεί κάτι πολύ χειρότερο και οδηγεί στην επιβολή μιας ιδιότυπης δικτατορίας. Ο Γιώργος Καρελιάς γράφει στο News247:
"Είναι ή μάλλον εμφανιζόταν ως η χώρα της απόλυτης ελευθερίας. Η εποχή του Μακάρθι, κατά την οποία εξόντωναν κάθε «αριστερό» ρουθούνι, έμοιαζε πολύ μακρινή.
Ειδικά στον τομέα της πληροφόρησης και των ΜΜΕ η Αμερική μπορούσε να καυχηθεί ότι ήταν η χώρα που έπεφταν ή εξευτελίζονταν πρόεδροι (Νίξον για Γουοτεργκέιτ 1974, Κλίντον για υπόθεση Λεβίνσκι 1998, Τραμπ για υπόθεση Γουαϊνστάιν), που φυλακίζονται γερουσιαστές (Μενέντεζ 2025) κ.α
Ανεξάρτητα από τις όποιες ενστάσεις για το είδος της ενημέρωσης που είχαν οι Αμερικανοί από τα πανίσχυρα ΜΜΕ, η αίσθηση ότι οι αυθαιρεσίες της πολιτικής εξουσίας δεν κρύβονταν ήταν πανταχού παρούσα. Ώσπου ήρθε ο Τραμπ για δεύτερη φορά.
Και αυτή τη φορά δεν είναι όπως την πρώτη. Με μια δόση υπερβολής θα λέγαμε ότι όσα έχουν αρχίσει να κάνουν ο Τραμπ και οι τραμπικοί του στον τομέα της ενημέρωσης θυμίζουν το γκεμπελικό «θα επιστρέψουμε και η γη θα τρέμει». Και ο μεν προπαγανδιστής των Ναζί εκτόξευσε την απειλή λίγο πριν πεθάνει, αλλά ο Τραμπ και οι δικοί του βρίσκονται ακόμη στην αρχή τους.
Και οι προθέσεις τους, που αρχίζουν να γίνονται πράξη, είναι ξεκάθαρες. Δεν σκοτίζονται για έννοιες όπως «θεσμοί», «ελευθερία της ενημέρωσης», «αντίβαρα». Πάνω απ’ όλα είναι ο ιερός σκοπός της επιβολής, όπως σχηματοποιείται στην ανατριχιαστική φράση «δεν μιλάτε καλά για μένα».
Και όσοι εξακολουθούν να τολμούν να λένε μία ή περισσότερες κουβέντες παραπάνω για το βίο και την πολιτεία του βρίσκονται αντιμέτωποι με την οργή του, η οποία δεν μένει στα λόγια.
Υποχρέωσε μεγάλα μέσα ενημέρωσης να «συνθηκολογήσουν» υπό την απειλή εξοντωτικών οικονομικών κυρώσεων- τα περιβόητα «ντιλς», που αποτελούν «το άλφα και το ωμέγα» της τραμπικής πολιτικής σε όλο τον κόσμο. Όποιος «κάνει ντιλς» μαζί του γλιτώνει.
Οδήγησε σε «τιμωρία» δημοφιλών παρουσιαστών, ακόμα και σατιρικών εκπομπών και επιτίθεται σε περιοδικά, επειδή δεν του αρέσει η φωτογραφία του που επέλεξαν να βάλουν.
Ειδικά στον τομέα της πληροφόρησης και των ΜΜΕ η Αμερική μπορούσε να καυχηθεί ότι ήταν η χώρα που έπεφταν ή εξευτελίζονταν πρόεδροι (Νίξον για Γουοτεργκέιτ 1974, Κλίντον για υπόθεση Λεβίνσκι 1998, Τραμπ για υπόθεση Γουαϊνστάιν), που φυλακίζονται γερουσιαστές (Μενέντεζ 2025) κ.α
Ανεξάρτητα από τις όποιες ενστάσεις για το είδος της ενημέρωσης που είχαν οι Αμερικανοί από τα πανίσχυρα ΜΜΕ, η αίσθηση ότι οι αυθαιρεσίες της πολιτικής εξουσίας δεν κρύβονταν ήταν πανταχού παρούσα. Ώσπου ήρθε ο Τραμπ για δεύτερη φορά.
Και αυτή τη φορά δεν είναι όπως την πρώτη. Με μια δόση υπερβολής θα λέγαμε ότι όσα έχουν αρχίσει να κάνουν ο Τραμπ και οι τραμπικοί του στον τομέα της ενημέρωσης θυμίζουν το γκεμπελικό «θα επιστρέψουμε και η γη θα τρέμει». Και ο μεν προπαγανδιστής των Ναζί εκτόξευσε την απειλή λίγο πριν πεθάνει, αλλά ο Τραμπ και οι δικοί του βρίσκονται ακόμη στην αρχή τους.
Και οι προθέσεις τους, που αρχίζουν να γίνονται πράξη, είναι ξεκάθαρες. Δεν σκοτίζονται για έννοιες όπως «θεσμοί», «ελευθερία της ενημέρωσης», «αντίβαρα». Πάνω απ’ όλα είναι ο ιερός σκοπός της επιβολής, όπως σχηματοποιείται στην ανατριχιαστική φράση «δεν μιλάτε καλά για μένα».
Και όσοι εξακολουθούν να τολμούν να λένε μία ή περισσότερες κουβέντες παραπάνω για το βίο και την πολιτεία του βρίσκονται αντιμέτωποι με την οργή του, η οποία δεν μένει στα λόγια.
Υποχρέωσε μεγάλα μέσα ενημέρωσης να «συνθηκολογήσουν» υπό την απειλή εξοντωτικών οικονομικών κυρώσεων- τα περιβόητα «ντιλς», που αποτελούν «το άλφα και το ωμέγα» της τραμπικής πολιτικής σε όλο τον κόσμο. Όποιος «κάνει ντιλς» μαζί του γλιτώνει.
Οδήγησε σε «τιμωρία» δημοφιλών παρουσιαστών, ακόμα και σατιρικών εκπομπών και επιτίθεται σε περιοδικά, επειδή δεν του αρέσει η φωτογραφία του που επέλεξαν να βάλουν.
Απειλεί τηλεοπτικά δίκτυα που δεν τον αποθεώνουν ότι θα τους αφαιρέσει την άδεια.
Και- τελευταίο, ίσως και χειρότερο, μέχρι στιγμής- απαιτεί πλήρη υποταγή. Από δημοσιογράφους που καλύπτουν το Πεντάγωνο ζητήθηκε να υπογράψουν χαρτί, με το οποίο να συναινούν ότι δεν θα δημοσιεύουν τίποτα που προηγουμένως δεν έχει ελεγχθεί. Πρόκειται για την πιο απεχθή μορφή λογοκρισίας, την προληπτική. Η οποία, αν γίνει δεκτή, καταργεί το ρόλο των δημοσιογράφων και των μέσων ενημέρωσης και τους καθιστά υποχείρια εν προκειμένω της πολιτικής εξουσίας. Ευτυχώς, η αντίδραση ήταν η επιβαλλόμενη, οι δημοσιογράφοι παρέδωσαν τις διαπιστεύσεις τους και αποχώρησαν από το Πεντάγωνο.
Αυτά συμβαίνουν στην Αμερική του Τραμπ. Μέχρι στιγμής. Και ουδείς μπορεί να πει αν τα χειρότερα είναι πίσω ή μπροστά. Διότι, όταν αντιμετωπίζει με ειρωνείες και περιφρόνηση χώρες και ηγέτες τους, ακόμα και παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ, όπως έκανε κατά το πρόσφατο σόου του στην Αίγυπτο, δεν θα έχει κανέναν ενδοιασμό να επιβάλει τα πάντα στο εσωτερικό.
Αυτή τη στιγμή ουδείς μπορεί να πει με, σχετική έστω, βεβαιότητα αν έχουμε στην Αμερική μια αναβίωση του «μακαρθισμού». Ή αν ο «τραμπισμός» αποτελεί κάτι πολύ χειρότερο και οδηγεί στην επιβολή μιας ιδιότυπης δικτατορίας.
Σε κάθε περίπτωση οι άνθρωποι της ενημέρωσης εκεί θα χρειαστούν την ευχή του θαρραλέου δημοσιογράφου της δεκαετίας του ’50 Εντουαρντ Μόροου: «Καληνύχτα και καλή τύχη»…"