Ομολογώ ότι το σάιτ που είχε τον σχετικό τίτλο πήρε το κλικ μου κυρίως γιατί οποι@ το έγραψε αναφερόταν στον Τιμ Κάρι μόνο για την ερμηνεία του στο «Μόνος στο σπίτι Νο2».Σκέφτηκα ότι είναι πολύ νε@ @ συντάκτ@ του άρθρου και δεν είχε δει ποτέ τον Φρανκ ‘Ν Φάρτερ τρανσέξουαλ εξωγήινο που κόλασε σεξουαλικά την Τζάνετ Βάις (Σούζαν Σάραντον) και τον Μπραντ Μέιτζοτς (Μπάρι Μποστγουίκ) και φυσικά στο τέλος του ροκ μιούζικαλ τιμωρείται για την λατρεία του στην ελευθερία και την ελευθεριότητα και τον πανσεξουαλισμό του.
Γιατί ο Τιμ Καρι είναι ο αιώνιος εξωγήινος πρωταγωνιστής του σπουδαίου μιούζικαλ The Rocky Horror Picture Show.
Διάβαζα το άρθρο που μου φάνηκε περισσότερο μια ξεπατικωτούρα μεταφρασμένη από κάποιο ΑΙ πρόγραμμα, μάλλον δωρεάν, με μέτρια επιμέλεια κειμένου και όπως κατέβαινα είδα και τη σχετική φωτογραφία.
Ένας άρρωστος άνθρωπος παράλυτος στο αναπηρικό καροτσάκι που σπρώχνει κάποιος φροντιστής.
Γιατί ωθήθηκα να μπω στο άρθρο; Γιατί τα άρθρα αυτά έχουν συνήθως μεγάλη αναγνωσιμότητα; Ειδικά αν είναι με την προστακτική στον τίτλο: Δείτε κλπ λένε οι ειδικοί ότι φέρνουν μεγαλύτερη πελατεία, δηλαδή κλικ.
Ποια ανάγκη μας κάνει να θέλουμε, σχεδόν ηδονοβλεπτικά, να βλέπουμε πώς κατήντησαν επί της ουσίας, ηθοποιοί, καλλιτέχνες, αθλητές, πολιτικοί, ξέρω ΄γω ό,τι ειδικότητα τραβάει τ@ καθε@;
Τι μας προσφέρει η θέαση της φθοράς και της σωματικής παρακμής των άλλων;
Μήπως λειτουργεί ως ένα αντίδοτο στη δική μας εικόνα;
Μήπως βλέποντας πώς ένα διάσημο πρόσωπο έχει υποστεί την ανελέητη και χωρίς διακρίσεις φθορά του χρόνου γινόμαστε λίγο πιο φιλικοί με τον εαυτό μας και τη δική μας φθορά και σταδιακή παράδοση στη δύση του σώματός μας; Μήπως το μήνυμα της εφήμερης παραμονής μας στη ζωή γίνεται πιο εύκολα αντιληπτό βλέποντας ότι όλοι τελικά, ακόμη και οι πιο όμορφοι και διάσημοι και πλούσιοι και πετυχημένοι και λοιπά και λοιπά παραδίδονται στην κοινή μας μοίρα δεν είναι άλλο από τη φθορά και τον θάνατο;
Έχω πιάσει τον εαυτό μου να λέει πώς να είναι άραγε σήμερα η Γκρέις Τζόουνς που υπήρξε ως εικόνα, πριν καν την ακούσω να τραγουδάει, υπεύθυνη για πολυποίκιλες υγρές φαντασιώσεις. Μετά όμως σταμάτησα το γκουγκλ σερτς. Δεν πάτησα δηλαδή το «αποτελέσματα»
Είναι όμορφη η εικόνα αλλά τελικά οι άνθρωποι και η ουσία μας είναι ακόμη πιο όμορφα. Είναι ωραίο να βλέπει και να θαυμάζει κάνεις μια ομορφιά, όπως την εννοεί ο καθείς. Είναι ακόμη ωραιότερο να είμαστε συμφιλιωμένοι με το χρόνο που περνάει και αφήνει τα σημάδια του εντός μας αλλά και στο σώμα μας, στην εικόνα μας. Προφανώς δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά αλλά αξίζει να στοχαζόμαστε γι’ αυτά.
Ακόμη πιο όμορφο είναι να μεγαλώνουμε και εμείς και τα είδωλά μας. Κανένα παρόν δεν μπορεί να σβήσει την πρώτη ματιά, την εικόνα που μας μάγεψε και που μας έκανε να ψάξουμε για ένα πρόσωπο.
Είναι ωραίο να είμαστε παρόντες στη ζωή μας και να μην τη χαραμίζουμε και τη δηλητηριάζουμε με ενοχές και την αίσθηση του ανικανοποίητου.
Τα όνειρα είναι ωραίο να τα κυνηγάμε, μέχρι ν’ ακούσουμε το σώμα και τα «καμπανάκια» του και να έρθουμε στα συγκαλά μας μέχρι το επόμενο κυνήγι.
Τώρα που το σκέφτομαι, καθώς μοιράζομαι τις σκέψεις μου με αγνώστ@, μάλλον δε θα ξαναπατήσω κλικ σε παρόμοια άρθρα.
Τον δε Τιμ Κάρι θα τον θυμάμαι πάντα έτσι!
Γιάννης Καφάτος / Viewtag