Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα η κατάσταση μου θυμίζει το ρεφραίν ενός τραγουδιού των Latin Quarter από το μακρινό 1985:I’m hearing only bad news from Radio Africa
Hearing only sad news from Radio Africa
Όλο άσχημα και θλιβερά νέα ακούω, από το πρωί ως το βράδυ, από τα πατριωτάκια μου τους πλημμυροπαθείς στη Θεσσαλία που τους είχαν υποσχεθεί αναστολή του ΕΝΦΙΑ αλλά τους στείλανε δελτία να πληρώσουν έτσι κι αλλιώς (εις υγείαν των κορόιδων!), από τον υπουργάρα που δήλωσε ότι οι φαρμακευτικές δεν κονομάνε με τα φτηνά φάρμακα άρα πρέπει να ακριβύνει η φασούλα (ποια είναι η δουλειά του ακριβως;), από το φρέσκο ραπόρτο για τους νεκρούς στα εργατικά δυστυχήματα του τρέχοντος έτους που ως την περασμένη Παρασκευή είχαν φτάσει τα 31 θύματα (με 60 βαριά τραυματίες) και αναμένουμε να δούμε αν τελικά θα το σπάσουμε το περυσινό ρεκόρ με 179 θύματα και αμέτρητους πραγματικά τραυματίες. Ναι φίλε, όλο νέα της συμφοράς ακούω από το Ράδιο Ελλάδα…
Αλλά σήμερα έχει απεργία. Τη σωστή απεργία, την απεργία της ΓΣΕΕ, τη ντούρα και την πούρα, όχι την άλλη της ΑΔΕΔΥ που έγινε για τα μάτια του κόσμου. Το δήλωσε, άλλωστε, τις προάλλες ο ισόβιος πρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Γιάννης Παναγόπουλος σε συνέντευξη Τύπου, στο πλαίσιο διήμερης ενημερωτικής καμπάνιας στη Σαλονίκη. Βγήκε εκεί και καταφέρθηκε εναντίον της κινητοποίησης της 28ης Φεβρουαρίου, τονίζοντας:
«Δεν ήταν σωστό να εμπλέκονται τα συνδικάτα σε ένα ζήτημα που αφορά σε μια εθνική τραγωδία. Δεν θα μπορούσαμε να χτίσουμε καριέρα και να ζητάμε αυξήσεις στους μισθούς, πάνω στο έγκλημα των Τεμπών».
Καριέρες έχτιζαν λοιπόν οι τύποι της ΑΔΕΔΥ και πάλι καλά που ο αιώνιος πρόεδρος φιλοτιμήθηκε και δεν το τράβηξε το σκοινί για να μας πληροφορήσει ότι καριέρες χτίζουν και η Καρυστιανού, ο Βλάχος, ο Πλακιάς, η Τσαγκλή και τόσοι άλλοι και άλλες που αγωνίζονται για δικαιοσύνη. Τουλάχιστον δεν μεταμορφώθηκε σε τρολ, απ’ αυτά του διαδικτύου που δεν το έχουν σε τίποτα να ξερνάνε χολή και μην πω τι άλλο από το πρωί ως το βράδυ. Είναι μια πρόοδος κι αυτή, νιώθεται…
Αλλά ας επιστρέψουμε στην απεργία. Σύμφωνα με την ΓΣΕΕ, θα πραγματοποιηθεί διότι «η ακρίβεια είναι στον Θεό, οι μισθοί είναι στα τάρταρα, θέλουμε πραγματικές αυξήσεις, θέλουμε πίσω τις Συλλογικές μας Συμβάσεις και τα θέλουμε τώρα».
Κάτι σαν το «θέλουμε τον κόσμο και τον θέλουμε τώρα» των Doors μοιάζει αυτό, ας το προσπεράσουμε όμως και ας επικεντρώσουμε σε νέες δηλώσεις Παναγόπουλου:
«Το μείζον θέμα, που αναδεικνύει η απεργιακή κινητοποίηση, είναι η έξαρση της ακρίβειας. Έχουμε πληθωρισμό κερδών, η Ελλάδα είναι πρώτη στη συμμετοχή των επιχειρηματικών κερδών στο εθνικό εισόδημα, αλλά προτελευταία στους μισθούς των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα. Οι μισθοί υποχώρησαν το 2022 και το 2023, ενώ τα κέρδη εκτοξεύθηκαν στα ύψη. Ενδεικτικά, το περιθώριο κέρδους στη γερμανική βιομηχανία κυμαίνεται περίπου στο 8%, τη στιγμή που το περιθώριο κέρδους στην ελληνική βιομηχανία είναι 19,2 %».
Κορόιδα, ως συνήθως οι Γερμανοί, τα γυαλιά τους βάζουμε οι Ελληναράδες. Ας μην κλείσουμε, ωστόσο, με νουμεράκια, ας κλείσουμε με κάτι που είπε σε συνέντευξη Τύπου για τα εργατικά ατυχήματα η Μαρία Βλαντ, χήρα θύματος:
«Δεν γίνεται να πάμε στη δουλειά για 38 ευρώ και να μην γυρνάμε πίσω».
Ο σύζυγός της ήταν χειριστής μηχανήματος σε βιομηχανία επεξεργασίας μαρμάρων. Έφυγε για το μεροκάματο λίγο πριν τα περασμένα Χριστούγεννα και όπως εξιστόρησε με δάκρυα στα μάτια η Μαρία, βρήκε τραγικό θάνατο στα 55 του χρόνια όταν καταπλακώθηκε από μάρμαρα.
Μια ιστορία για την Ελλάδα 2.0, τη χώρα που ηγείται της τέταρτης βιομηχανικής επαναστάσεως, σπάζοντας το ένα μετά απ’ το άλλο τα ρεκόρ στους θανάτους και στους τραυματισμούς από εργατικά δυστυχήματα…