Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 2024

Μια υπογραφή για τα Τέμπη (είναι άραγε αρκετή;)


Πολλά καλά έχουμε εμείς οι αριστεροί, αλλά έχουμε και μερικά ντεφό που βγάζουν μάτι. Αυτή την αθεράπευτη αισιοδοξία, ας πούμε, που μας διακρίνει, ευχαρίστως θα τη συμπλήρωνα με ολίγο από τον στεγνό κυνισμό των δεξιών. Δυνατό σετάκι θα φτιάχνανε, ταιριαστό για τους κάτι παραπάνω από πονηρούς καιρούς που ζούμε, χρήσιμο για την πλοήγηση στα θολά νερά του εικοστού πρώτου αιώνα. Αλλά δεν είμαι και Θεός για να το πετύχω, απλός δημοσιογράφος είμαι…

Τα σκεφτόμουνα τα ανωτέρω τώρα που πλησιάζει η αδιανόητα θλιβερή επέτειος από το έγκλημα των Τεμπών και πέρασαν από το μυαλό μου οι εικόνες από τις περσινές διαδηλώσεις ανά την Ελλάδα. Μιλάμε για κανονικό ξεσηκωμό, μιλάμε για εθνεγερσία, με ένα εκατομμύριο διακόσιες χιλιάδες ανθρώπους στο δρόμο, από τις αρχές της περασμένης δεκαετίας είχε να κατέβει στην άσφαλτο τόσος κόσμος. Δεν το βγάζω απ’ το μυαλό μου αυτό, το είχε καταγράψει δημοσκοπική εταιρεία με πρόσωπο στην αγορά, να με συγχωρεί αν δεν θυμάμαι το όνομά της. Αλλά το νούμερο έμεινε: ένα εκατομμύριο διακόσιες χιλιάδες πολίτες! Μόνο που δεν γίνανε ποτέ ψήφοι…

Έτσι είναι παιδιά, αλήθειες να λέμε και να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Με το που είδαμε εμείς τα γατόνια του ρεπορτάζ τη συμμετοχή στις διαδηλώσεις, αμέσως το βγάλαμε το συμπέρασμα:
Τέλειωσαν οι εκλογές, φεύγει η Νέα Δημοκρατία!

Για να έρθει ο γίγαντας Γκρήνμπεργκ από την απέναντι ακτή του Ατλαντικού και να μας πάρει το ψωμί απ’ το στόμα:
Πέντε εβδομάδες, πληροφόρησε το Μαξίμου ο σατανάς, ότι κρατάνε το πένθος και οι διαμαρτυρίες και ακολούθως επιστρέφουμε στο μπίζνες αζ γιούζιουαλ. Το πήρανε το μήνυμα οι ενδιαφερόμενοι, πήγανε λίγο πιο εκεί τις κάλπες, 41 τακατό, άντε γεια σας παλικάρια που μας φέρνετε τα ψάρια!

Και σήμερα; Σήμερα έχουμε σε εξέλιξη μια πρωτοβουλία για συλλογή πεντακοσίων χιλιάδων ψηφιακών υπογραφών, με στόχο την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας και την απόδοση πολιτικών ευθυνών για το έγκλημα των Τεμπών. Θα το βρείτε το ψήφισμα στην πλατφόρμα change.org, όπου σημειώνονται τα εξής:
«Οι Έλληνες πολίτες απαιτούν από την Βουλή, την έναρξη των διαδικασιών για την αναθεώρηση του Συντάγματος και την ενεργοποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, καθώς και την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας, όταν προκύπτει ποινική ευθύνη πολιτικών προσώπων.
Η ατιμωρησία πολιτικών προσώπων δεν συνάδει με την ηθική ούτε με την δημοκρατία, αρετές για τις οποίες είμαστε υπερήφανοι!
Κατά την διαδικασία θα σας ζητηθεί χρηματικό ποσό το οποίο είναι προαιρετικό και δεν αφορά τον σύλλογο “Τέμπη 2023”, αλλά την πλατφόρμα που φιλοξενεί το ψήφισμα.
Επιβεβαιώστε την κοινοποίηση αντί της κατάθεσης χρημάτων, με email επιβεβαίωσης, ώστε να είναι έγκυρη η υπογραφή σας».
Για την ιστορία, χτες το μεσημέρι που έριξα μια ματιά στην πλατφόρμα, είχαν συγκεντρωθεί κάτι παραπάνω από διακόσιες δέκα χιλιάδες ψηφιακές υπογραφές. Δεν είναι και τόσο μακριά το μισό εκατομμύριο…

Οπότε; Οπότε τι, θα αναρωτηθεί κάποιος που τον κυνισμό τον έχει στο αίμα του. Θα πάρουν τα όνειρα εκδίκηση και θα δικαιωθούν οι οικογένειες των θυμάτων; Θα σκιστεί το παραπέτασμα και θα καταρρεύσει η συνωμοσία της σιωπής; Θ’ ανοίξει στα δύο η θάλασσα της διαπλοκής, για να περάσουν το δίκιο και η αλήθεια;

Συγγνώμη, αλλά έχετε ποτέ αναρωτηθεί σε ποια χώρα ζείτε, έχετε ποτέ κοιτάξει προς τα πίσω να δείτε τι συμβαίνει ανά τα χρόνια και τις δεκαετίες; Μήπως, λέω μήπως, απαιτείται κάτι παραπάνω από υπογραφές για να τρομάξουν εκείνοι που έπρεπε να ιδρώνουν από το πρωί ως το βράδυ για το έγκλημα;

Την απάντηση δεν χρειάζεται να την δώσω εγώ, την έδωσε ήδη ο Βαγγέλης Βλάχος που έχασε τον αδερφό του Βάϊο εκείνη την εγκληματική νύχτα:
«Οι νόμοι δεν αλλάζουν με υπογραφές σε πλατφόρμες και ακόμη και να αλλάξουν με τον μοναδικό τρόπο που προβλέπεται θα χρειαστούν πολλά χρόνια και δεν θα επηρεάσουν αναδρομικά τα Τέμπη. Αν θέλατε να είχατε βοηθήσει για τα Τέμπη δεν χρειαζόμασταν υπογραφές, χρειαζόμασταν ψήφους».

Χρήστος Ξανθάκης