Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2022

Το χρυσωρυχείο της Ευρωβουλής και άλλα παραμύθια από τας Βρυξέλλας


Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης

Πώς το έλεγε ο Κοινούσης; Α μάλιστα, τώρα το θυμήθηκα:
Αμερική, Αμερική
καλά μου λέγαν μερικοί
πως είσαι χώρα
χώρα μαγική
Σε διασκευή για το κοινοβούλιο της Ε.Ε., τώρα με τη φαντασμαγορία της Εύας Καϊλή:
Ευρωβουλή, Ευρωβουλή
μου λέγαν κάτι κουζουλοί
πως είσαι θύμα
του κάθε παραλή


Θέλει λίγο δουλίτσα, αλλά καταλαβαινόμαστε υποθέτω. Και πάμε κατευθείαν στο ψητό, δηλαδή, στο χρήμα, μιας και όπως και μας μάθανε οι Αμερικάνοι από τη χώρα της μαγείας, το χρήμα μιλάει και η παπάρα περπατάει. Κάθε Ευρωβουλευτής λοιπόν, από τα μισθά του και μόνο και με βίο επιεικώς πλουσιοπάροχο (όχι τσιπιές, όχι φτηνουρίες) θα φτάσει στο τέλος της θητείας του με τσεπάτα μίνιμουμ 800 χιλιάρικα. Μπορεί και κάνα μύριο, ίσως και κάτι ψιλά παραπάνω αν αποφύγει τα χαϊλίκια. Καθαρά λεφτά, αγνά, αθώα, άκοπα και αβασάνιστα. Εξ ου και δεν γκρινιάζουν ιδιαιτέρως κάποια πλάσματα που θα μπορούσαν να εκλεγούν και στην ελληνική Βουλή, αλλά τους στέλνουν οι ηγεσίες των κομμάτων στις Βρυξέλλες. Γιατί να ταλαιπωρούνται με τον κάθε περίεργο που θα τους ζητάει να του βολέψουν το παιδί και τον κάθε μυστήριο που θα απαιτεί ΕΣΠΑ, όταν μπορούν να κάνουν διακοπούλες στο Βέλγιο, συμμετέχοντας στην οικοδόμηση του ευρωπαϊκού αύριο;
Άσε, που υπάρχουν και τα τυχερά. Βλέπε όσα μου είπε ο φίλος μου ο Τάσος (ας τον πούμε Τάσο), εξαιρετικά έμπειρος περί τα ευρωπαϊκά, που αμέσως τον πήρα τηλέφωνο όταν μαθεύτηκε πως έπαιξε πιανάκι η Καϊλή. Και μου διηγήθηκε ο Τασούλης ένα νόστιμο, που συνέβη πριν από μερικά χρόνια με πρωταγωνιστή τον Σεργκέι (ας τον πούμε Σεργκέι), πρώην ανώτερο στέλεχος της Σοβιετικής γραφειοκρατίας. Τα έχω αλλάξει λίγο για να μην καρφωθούμε, αλλά το στόρι είναι ατόφιο σε γενικές γραμμές.

Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν, ο Σεργκέι φρόντιζε τις οικονομικές δοσοληψίες της Σοβιετίας με μια μικρή χώρα της Αφρικής. Μια μικρή χώρα με δικτατορικό καθεστώς, οφείλω να σημειώσω, αλλά το χρήμα μιλάει κλπ. κλπ. Για να μην μακρηγορώ, κάποια στιγμή ο υπαρκτός (λέμε τώρα) σοσιαλισμός μας τελειώνει, αλλά ο φίλος μας δεν μένει στο δρόμο. Πρώτον συνεχίζει τις δουλίτσες με την αφρικάνικη χώρα σε ιδιωτική βάση και δεύτερον αγοράζει δυο μεγάλα ξενοδοχεία σε χώρα της Δυτικής Ευρώπης και αποκτά υπηκοότητα τσίλικη.

Όλα καλά με δυο λόγια, όλα ανθηρά, ώσπου ένας εισαγγελέας της δυτικοευρωπαϊκής χώρας βάζει στο μάτι τον Σεργκέι για ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Το μαθαίνει ο πρώην Σοβιετικός αξιωματούχος που ήταν στο ΕλΕη με τη συμβία του και την κόρη του, παίρνει το πρώτο αεροπλάνο, πάει στην καινούρια του πατρίδα να μάθει τι συμβαίνει από πρώτο χέρι, με το που πατάει το πόδι του, περνάνε βραχιολάκια οι αστυνομικοί σε όλη την οικογένεια και την μετακομίζουν στη μπουζού. Όπου και παραμένουν επί σειρά ημερών, χωρίς να τους απαγγέλλονται κατηγορίες και χωρίς να μπορούν να συναντήσουν τους δικηγόρους τους.

Η συνέχεια; Διοργανώνονται ανοιχτές εκδηλώσεις στις Βρυξέλλες για τη μοίρα του Σεργκέι, με πάνελ που, μεταξύ άλλων, φιλοξενούσαν και ευρωβουλευτές. Με το που τελειώνει η πρώτη εκδήλωση, αφήνεται ελεύθερη η κόρη του Σεργκέι. Με το που τελειώνει η δεύτερη, αφήνεται ελεύθερη η σύζυγός του. Και με που τελειώνει η τρίτη, αφήνεται ελεύθερος και ο ίδιος ο Σεργκέι. Και η υπόθεσή του, πήγε κανονικά στα δικαστήρια, δίχως δράματα και εξαλλοσύνες. Στόχος επετεύχθη!
«Μπράβο στους ευρωβουλευτές, που ενδιαφέρθηκαν για την τύχη του Σεργκέι», είπα στον Τάσο.
«Έτσι είναι αυτά», μου απάντησε. «Άλλωστε και ο Σεργκέι ενδιαφέρθηκε γι’ αυτούς. Δεν τους άφησε με μια πορτοκαλάδα κι ένα κρουασάν».
Για να θυμηθεί κατόπιν ότι σε εκδήλωση κολοσσιαίας εταιρείας στις Βρυξέλλες πριν από κάτι χρόνια, παραβρέθηκαν 110 ευρωβουλευτές, δίχως υποχρέωση να πουν ούτε μια κουβέντα, απλώς να δώσουν το παρών» και να φωτογραφηθούν, και η κολοσσιαία εταιρεία τους έδειξε με κάθε τρόπο την ευγνωμοσύνη της.
«Και μη σ’ αρχίσω με τους λομπίστες», κατέληξε, «που στην Ευρωβουλή έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους δημοσιογράφους».
Αλλά εκεί το κλείσαμε το τηλέφωνο και δώσαμε ραντεβού για να τα πούμε από κοντά. Μην γίνουμε τίποτα 5046c και μας κάνουν πρωτοσέλιδα στο Documento!
  • - το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το Newpost (12.12.2022)