Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2022

Σεισμός, σεισμός, τουρισμός (όχι ακριβώς…)


Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης

Είμαι Da Capo ρε φίλε, εκεί όπου ακούγονται όλα τα ωραία αυτές τις μέρες. Πίνω τον καφέ μου, εσπρέσσο με σαμπούκα σαν βέρος κωλόβλαχος, τεντώνω τ’ αυτιά, δεν μπορείτε να φαντασθείτε πόσο το διασκεδάζω. Ιδίως όταν αρχίζει το λιβάνισμα υπουργών, υπευθύνων και αρμοδίων από τους σαφώς φιλοκυβερνητικούς θαμώνες. Βλέπε και την κραυγή «τους πήρε τα βρακιά ο Κικίλιας!», που ήρθε να σκίσει την παρφουμέ ατμόσφαιρα του Κολωνακίου. Και συνέχισε, ο διπλανός μου:
Τους έσκισε σου λέω, έσπασε όλα τα ρεκόρ σε τουρίστες, κλαίει η Κουντουρά, θεός ο Βασιλάκης!
Και πάει λέγοντας…

Υπάρχει, βέβαια, ένα θεματάκι, ότι δηλαδή δεν τα πιάσαμε τα εκρηκτικά νούμερα του 2019, μας λείπουν πάνω κάτω δυόμιση μύρια τουριστάκια για να αγγίξουμε τις κορυφές εκείνης της αλησμόνητης σαιζόν, σύμφωνα με την εκτίμηση της Τράπεζας της Ελλάδας. Άσε που οι επισκέπτες μας ξόδεψαν 14% λιγότερα κατά τη διάρκεια της παραμονής τους, το οποίο μεταφράζεται σε δισεκατομμύρια, δεν μεταφράζεται σε φυστίκια που θα έλεγε και ο Βγενόπουλος. Εν ολίγοις πήγαμε πολύ καλά, αλλά μην το ξεφτιλίζουμε κιόλας ότι άλλος πύραυλος σαν εμάς δεν υπάρχει σε όλο τον ντουνιά…

Άλλωστε δεν ήμασταν οι μοναδικοί που ανέβασαν στροφές στην τρέχουσα σαιζόν. Όπως σημειώνει το κορυφαίο ταξιδιωτικό περιοδικό “Conde Nast Traveller”, φέτος είδαν πολλές χώρες προκοπή λόγω του «εκδικητικού τουρισμού». Θέλανε να πάρουν το αίμα τους πίσω, σαν να λέμε, οι ταξιδιώτες για τις δύο προηγούμενες σαιζόν που τους τις είχε κλέψει ο κορωνοϊός και του δώσανε και κατάλαβε. Και κάπως έτσι βρέθηκαν στον κατάλογο του περιοδικού με τους εξαιρετικότερους προορισμούς χώρες όπως η Νέα Ζηλανδία και η Ιαπωνία, μακρινοί προορισμοί που σε άλλες χρονιές δεν μάζευαν και πολύ χαρτί. Και η Ελλαδάρα, πάντως καλά τα πήγε, κατακτώντας την έκτη θέση στον σχετικό κατάλογο. Δεν το πετάς…

Εκεί, δυστυχώς, που δεν προκόψαμε, ήταν ο οδηγικός τουρισμός, πράγμα που είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε όσοι και όσες περάσαμε ένα έστω τριήμερο σε θέρετρα της Βορείου Ελλάδος. Στα μέρη όπου σκάγανε τα γειτονάκια μας από τον Βορρά με το τουτού, αλλά φέτος με τέτοια τιμή στη βενζίνα και στο πετρέλαιο το διπλοσκεφτόσαντε να κάτσουν πίσω απ’ το τιμόνι. Ο φίλος μου ο Γιώργος Τούλας από την Parallaxi της Θεσσαλονίκης, υπολόγισε την πτώση γύρω στο 35 με 40 % και μάλλον δίκιο έχει, όπως το είδα κι εγώ με το φτωχό μου το μυαλό. Άλλο ένα φασούλι στο σακούλι του Κυριάκου Βελόπουλου, που παίρνει γαλάζια σώβρακα πάνω απ’ τα Τέμπη…

Να το κλείσω όμως με ένα ιδιαιτέρως ενδιαφέρον ρεπορτάζ που έκανε την εμφάνισή του στο «Βήμα της Κυριακή». Με τίτλο «“Σωσίβιο” από τις Φιλιππίνες στις ελλείψεις εργαζομένων» και αναφορά σε σχέδιο της κυβέρνησης να φέρει κόσμο από τον Ειρηνικό. Ήδη κινούνται προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση τα υπουργεία Εργασίας και Εξωτερικών, σημείωνε το άρθρο, με αιχμή του δόρατος τον τουριστικό και επισιτιστικό κλάδο. Εκεί, ον ολίγοις, που καταγράφηκε ένα όχι και τόσο ευκαταφρόνητο κενό 50.000 θέσεων εργασίας την τρέχουσα σαιζόν.
Δυνατό σενάριο, δεν λέω, εξόχως καουμπόικο και πονηρό επίσης, διότι τα Φιλιππινεζάκια τα αγαπάνε στην Ελλάδα. Αλλά επειδή υπάρχει πάντα και αντίλογος, καταγράφω εδώ τμήμα από την αντίδραση του διακεκριμένου εργατολόγου Διονύση Τεμπονέρα. Με δικά του λόγια και τα συμπεράσματα δικά σας:
«Το θέμα αποκτά ακόμα πιο χυδαία, αντεργατική διάσταση, καθώς αυτές τις ημέρες λαμβάνει χώρα η διαπραγμάτευση των μεγαλοξενοδόχων και των εργαζομένων στον επισιτισμό-τουρισμό για την νέα κλαδική συλλογική σύμβαση. Προφανώς ακόμα και αν υπογραφούν αυξήσεις, αυτές μάλλον δύσκολα θα δοθούν στους Φιλιππινέζους εργάτες, που θα “πεταχτούν” για ένα εξάμηνο να εργαστούν στη χώρα και δεν θα έχουν και ιδιαίτερες απαιτήσεις (ένσημα, υπερωρίες, δικαστικές αξιώσεις κλπ).
Επειδή, πολλοί έχουμε ένα γιο, μια αδελφή, ένα θείο ή κάποιο φιλικό μας πρόσωπο, που φέτος πήγε να δουλέψει σεζόν, στα νησιά και αλλού, του χρόνου το καλοκαίρι του 2023, που θα “συναγωνίζεται” τα 30 δολάρια των “μπαγκλαντεσιανών μισθών”, μην ξεχάσουμε να πούμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον μεγάλο τιμονιέρη της ανάπτυξης, τον Κυριάκο Μητσοτάκη…
»

- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το Newpost