Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2022

Σας γράφω πρώτα ως γονιός και μετά ως δημοσιογράφος


Η οικογένειά μου καλείται, όπως και χιλιάδες άλλες, να αποφασίσει αν θα στείλει τα παιδιά μας στο σχολείο εν μέσω 50.000 κρουσμάτων. Συζήτησα πολύ και με πολλούς, ειδικούς και μη. Επεδίωξα με τις
μικρές μου δυνάμεις να προβληματίσω φορείς, συλλόγους, εκπαιδευτικούς, τις αρχές της εκπαίδευσης, άλλους γονείς. Διαπιστώνω πως τελικά το βάρος αυτής της απόφασης καλείται κάθε οικογένεια να το σηκώσει μόνη της, ανάλογα με τις δυνατότητες και τις αντικειμενικές της συνθήκες. Και δυστυχώς δεν είναι κανείς εκεί να σε στηρίξει, ούτε καν αυτοί που θα περίμενες να σταθούν στο πλάι σου.
Εξετάζοντας όλα τα δεδομένα, κινούμαστε προς μια απόφαση που μέχρι σήμερα, εμένα μου φαινόταν αδιανόητη. Το να κρατήσουμε τα παιδιά μας στο σπίτι ξέρουμε πως δεν κάνει καλό ούτε στην ψυχοσύνθεσή τους, ούτε στην καθημερινότητά τους, ούτε εν γένει στην ανάπτυξή τους. Ωστόσο, υπό αυτό το καθεστώς, με ελλιπέστατα μέτρα προστασίας, με το πρωτοφανές και αντιεπιστημονικό μέτρο του 50% + 1 για να κλείσει ένα τμήμα και με την προκλητική απαξίωση κάθε πρότασης που κατέθεσαν οι εκπαιδευτικοί και οι γιατροί (τουλάχιστον για παράταση μίας εβδομάδας) η απόφαση αυτή φαίνεται να είναι για μας μονόδρομος.
- από κείμενο του δημοσιογράφου του Μάριου Διονέλλη από το DIONELLIS.GR / ολόκληρο ΕΔΩ