Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2022

Ποιοι γλεντάνε με την αναστολή έκδοσης της Αυγής


Η Αυγή γίνεται παράπλευρο θύμα της κρίσης της ενημέρωσης και, περισσότερο, της καθίζησης του Τύπου. Η εφημερίδα-σύμβολο του αριστερού πολιτικού χώρου, απετέλεσε πριν από την κρίση του «χαρτιού», την καθημερινή συνήθεια χιλιάδων πολιτικοποιημένων πολιτών. Στα παλαιότερα χρόνια ήταν μία από εκείνες τις εφημερίδες –η κυριότερη για την ακρίβεια– που οι πατεράδες μας την έκρυβαν μέσα από το σακάκι στη διαδρομή περίπτερο-σπίτι. Τουλάχιστον εκείνοι οιπατεράδες που ήθελαν να ξεχαστούν από τον χωροφύλακα της γειτονιάς και να ξεφύγουν από το μάτι της εξουσίας που αναζητούσε «αμετανόητους» μέσα από τις προτιμήσεις τους στην ενημέρωση.
Και, φυσικά, δεν ήταν η μόνη εφημερίδα που, προ δικτατορίας (και απόντος του Ριζοσπάστη, τότε), κρυβόταν μέσα από τα σακάκια. Ήταν και η Δημοκρατική Αλλαγή, αλλά και το παλιό Έθνος και η Ελευθερία (πριν από την στροφή προς τη Αποστασία) και η Αθηναϊκή, ακόμα και Τα Νέα του πανίσχυρου ΔΟΛ με την κορυφαία κυκλοφορία.
Η Αυγή υπήρξε εφημερίδα άξια σεβασμού ακόμα και για μη φίλα προσκείμενους πολιτικά. Ενός σεβασμού που συνεχίστηκε και από τις νεότερες γενιές, όπως εκείνη της φίλης και συναδέλφου Κατερίνας Νικολοπούλου που «ένιωσε δέος» όταν χρειάστηκε για την πτυχιακή της στη σχολή Δημοσιογραφίας να περάσει από τα αρχεία τής Αυγής για να αποκομίσει στοιχεία. Ένιωσε σεβασμό για την εφημερίδα και αποστροφή για όσους «γλεντάνε για την αναστολή της καθημερινής έκδοσης».
Έγραψε η Κατερίνα Νικολοπούλου για την εφημερίδα που κλυδωνίζεται:
«Στη σχολή δημοσιογραφίας, επειδή ως νέα ήμουν επηρεασμένη από δεξιές οικογενειακές παραδόσεις, ο σοφός Βασίλης Πάικος με έστειλε στο πλαίσιο της πτυχιακής να ασχοληθώ με την ιστορία του Συνασπισμού τότε. Έπρεπε να περάσω και από τα αρχεία της Αυγής. Δεν ήμουν φίλα προσκείμενη, είχα όμως δημοκρατική, προφανώς, παιδεία, οπότε ένιωσα σεβασμό και δέος. Ακριβώς τον ίδιο σεβασμό έχω τώρα, απέναντι στους συναδέλφους που ενώ έβαλαν πλάτη, τελικά δεν δικαιώθηκαν από τις εξελίξεις. Και κανέναν σεβασμό απέναντι σε όσους γλεντάνε για την αναστολή της καθημερινής έκδοσης».
Η Αυγή , όποια και να είναι η τύχη της στη συνέχεια, έχει αφήσει βαθύ αποτύπωμα στην πολιτική ιστορία του τόπου και, βέβαια, στην ιστορία του Τύπου. Ο οποίος στο πρόσωπό της γνωρίζει μια ακόμα απώλεια, μια ακόμα ήττα. Την πολλοστή και, προφανέστατα, όχι την τελευταία.

- από το Harddog