Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2021

Φως στο βάθος του τούνελ (είναι το τραίνο που έρχεται;)


του Χρήστου Ξανθάκη

Περίμεναν, περίμεναν, περίμεναν, βράσανε στο ζουμί τους, κάνανε υπομονή, σταυρώσανε τα χέρια, κάποια στιγμή έφτασε ο κόμπος στο χτένι. Κάποια στιγμή κοιτάξανε τα κατεβασμένα ρολά στις..

προσόψεις των καταστημάτων τους, κάποια στιγμή κοιτάξανε τους λογαριασμούς που συσσωρεύτηκαν, κάποια στιγμή μετρήσανε τις αντιστάσεις τους και είπανε «ως εδώ». Και σήμερα, σε μια συμβολική κίνηση που δεν χωράει παρεξηγήσεις, παραδίδουν τα κλειδιά των μαγαζιών τους στον υπουργό Ανάπτυξης. Τους τα ζήτησε άλλωστε, δεν τους τα ζήτησε;

Δια στόματος των ανθρώπων της εστίασης:
«Η πόρτα είναι κλειδωμένη δύο φορές. Τα λουλούδια θέλουν πότισμα, έχουν μαραθεί, και το ηλεκτρικό ρεύμα είναι κομμένο χρειάζεται επανασύνδεση. Αν χτυπήσει το τηλέφωνο, καλύτερα μην το σηκώσεις. Οι λογαριασμοί βρίσκονται στο πρώτο τραπέζι δεξιά, πίσω από την πόρτα. Καλή επιτυχία και καλές δουλειές»!

Αυτά ακριβώς εύχονται οι «πρώην εργαζόμενοι» της εστίασης στους κρατούντες, αφού πρώτα τους ενημερώσουν για τη δεινή θέση του κλάδου τους. Την «κρισιμότερη στην ιστορία του», όπως λένε οι ίδιοι, συμπληρώνοντας ότι μιλάνε τόσο για 80.000 επιχειρήσεις όσο και για 350.000 εργαζόμενους, καθώς πρόκειται για τον δεύτερο μεγαλύτερο εργοδότη της Ελλάδας…

Τα λένε όλα τα ανωτέρω στα γραπτά τους και σήμερα το πρωί στο Σύνταγμα θα τα φωνάξουν κιόλας. Υποθέτω τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας και άνευ ενοχλήσεων από τις δυνάμεις της τάξεως και του νόμου. Άλλα τα μέλη του ΚΚΕ, βλέπετε, και άλλο οι επαγγελματίες της εστίασης, που ανάμεσά τους βρίσκονται και ένα σωρό «δικά μας» παιδιά. Εκτός πια κι αν ο υπουργός Μιχάλης αποφασίσει να πάρει την κατάσταση στα χέρια τους και να μοιράσει δακρυγόνα και κρότου-λάμψης. Στην περίπτωση αυτή, δεν τα βλέπω και τόσο καλά τα πράγματα γιατί στην εστίαση απασχολούνται και πλάσματα που το έχουν με τον καυγά και τον σαματά και δεν φοβούνται τα κλωτσομπουνίδια.

Τουλάχιστον αυτοί θα προλάβουν να πουν τον πόνο τους και τον καημό τους, ενώ οι υπόλοιποι κάτοικοι του λεκανοπεδίου θα μπουν στο γυάλινο κουτί και πότε θα ξαναβγούν διόλου δεν ξέρουν. Νέα μέτρα για αύριο το πρωί ανακοινώθηκαν δια στόματος πρωθυπουργού, ότι δηλαδή κλείνει εντελώς το λιανεμπόριο και βάζουν λουκέτο τα σχολεία. Ως το τέλος του μήνα θα πάει αυτό και βλέπουμε ανάλογα με τις συνθήκες αν θα πάρει παράταση για τα μέσα Μαρτίου ή τον Ευαγγελισμό. Ούτως ή άλλως κανείς δεν ξέρει πως θα παιχτεί το έργο «εμβολιασμοί», έστω κι αν οι διαβεβαιώσεις είναι ότι σιμά κοντά θα φτάσουμε το μισό εκατομμύριο και θα μας φωτίσει ο ήλιος…

Στο μεταξύ πεθαίνει κόσμος. Στο μεταξύ οι ΜΕΘ στην Αττική ξαναγυρίζουν στο τιγκάρισμα, στο μεταξύ το κουβάρι της κυβερνητικής πολιτικής (τα έγραφα και χτές) παραμένει μπλεγμένο, στο μεταξύ η ανέχεια και η κλεισούρα μετά από τόσους και τόσους μήνες έχουν αποκαρδιώσεις τους πάντες. Θα ήθελα πολύ να πιστέψω ότι με την τελευταία δέσμη μέτρων θα πάνε όλα καλά και θ’ αφήσουμε πίσω μας τα σκοτάδια, αλλά έχω την εντύπωση ότι το φως στο βάθος του τούνελ δεν είναι σώνει και καλά η έξοδος. Υπάρχει πιθανότητα, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πρόκειται για τραίνο που έρχεται κατά πάνω μας!

- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost