Πέμπτη 23 Ιουλίου 2020

Ο Θόδωρος Μαραγκός στο «Μονόγραμμα»

Τριάντα εννέα χρόνια συνεχούς παρουσίας το «Μονόγραμμα» στη δημόσια τηλεόραση, έχει καταγράψει με μοναδικό τρόπο τα πρόσωπα που σηματοδότησαν με την παρουσία και το έργο τους την πνευματική, πολιτιστική και καλλιτεχνική πορεία του τόπου μας.
Μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί περίπου 380 πρόσωπα και θεωρούμε ως πολύ χαρακτηριστικό, στην αντίληψη της δημιουργίας της σειράς, το ευρύ φάσμα ειδικοτήτων των αυτοβιογραφουμένων, που καλύπτουν σχεδόν όλους τους..
επιστημονικούς, καλλιτεχνικούς και κοινωνικούς χώρους.
Tη Δευτέρα 27 Ιουλίου 2020 και ώρα 20:00 στην ΕΡΤ2 o σκηνοθέτης κινηματογράφου και τηλεόρασης Θόδωρος Μαραγκός αυτοβιογραφείται στο «Μονόγραμμα».
Ο Θόδωρος Μαραγκός γεννήθηκε το 1944 στα Φιλιατρά Μεσσηνίας και ξεκίνησε την καριέρα του ως σκιτσογράφος-γελοιογράφος για διάφορα περιοδικά, ενώ συγχρόνως σπούδασε ζωγραφική.
Ήταν καλός μαθητής στο Δημοτικό. Στην εφηβεία άφησε να ξεσπάσει από μέσα του η επανάσταση στην καταπίεση της κοινωνίας και των δασκάλων της εποχής που δεν τον άφηναν να γράφει με το αριστερό χέρι… Τα παράτησε όλα και ακολούθησε τον δρόμο της αυτομόρφωσης.
Η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους ήταν το «Λάβετε θέσεις» που την έκανε μαζί με πέντε φίλους και βραβεύτηκε. Στη συνέχεια, έκανε τον «Αγώνα» και ακολούθησε το «Μαντούδι», που αναφέρεται στη μεγάλη απεργία των εργατών μεταλλωρύχων στο Μαντούδι.
Ακολουθούν δύο ταινίες με τον Θανάση Βέγγο. Το «Από πού πάνε για τη χαβούζα», που έσπασε το φράγμα των 500 χιλιάδων εισιτηρίων, και το «Θανάση, σφίξε κι άλλο το ζωνάρι».
Ακολούθησαν απανωτά κι άλλες ταινίες, όπως το «Μάθε παιδί μου γράμματα» με τους Βασίλη Διαμαντόπουλο, Κώστα Τσάκωνα, Νίκο Καλογερόπουλο, Άννα Μαντζουράνη και Χρήστο Καλαβρούζο. «Η ταινία αυτή εξακολουθεί και σήμερα να υπάρχει, να είναι ζωντανή» λέει.
Στην τηλεόραση, ο Θόδωρος Μαραγκός, σκηνοθέτησε τις σειρές «Έμμονες ιδέες» και «Πέρα απ’ τον ορίζοντα».
Όλα τα σενάρια των ταινιών του είναι δικά του. Τα θέματα στις ταινίες του έχουν σημείο αναφοράς τη ζωή των απλών ανθρώπων που συνθλίβεται στην άγρια καθημερινότητα και στις άθλιες, χωρίς διέξοδο, συνθήκες διαβίωσης. Τον αποκάλεσαν σκηνοθέτη του κοινωνικού ρεαλισμού.
Οι νέοι της γενιάς των ’70s και ’80s τον λάτρεψαν, όσοι τουλάχιστον φλέρταραν με την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και δεν χωρούσαν σε δεδομένα καλούπια.
Η ταινία του «Ισοβίτες» δεν κατάφερε να προβληθεί στις μεγάλες αίθουσες, προκαλώντας του τεράστια οικονομική ζημιά για τον ίδιο και την παραγωγή.
Ο σκηνοθέτης αφηγείται τη μαύρη περίοδο που πέρασε από το 1990 ώς το 2000, όταν διαλύθηκαν οι μικρές ανεξάρτητες παραγωγές.
«Χρηματοδότης δεν υπήρχε, τελείωσαν τα φιλμ, κανείς δεν έδινε χρήματα, αλλά με μια κάμερα, με δύο φίλους και μ’ αυτό που είχα στο μυαλό μου, άρχισα να κινηματογραφώ με βίντεο. Η πρώτη μου ταινία ήταν το “Μπλακ μπεε”. Μια ταινία που γύρισα στο Ερκολάνο της Νότιας Ιταλίας, στη Μάγκνα Γκρέτσια, στη Μεγάλη Ελλάδα, όπου εκεί βρέθηκε μια αρχαία Βιβλιοθήκη Επικούρειας Φιλοσοφίας», λέει ο σκηνοθέτης.
Παραγωγός: Γιώργος Σγουράκης.
Σκηνοθεσία-σενάριο: Δέσποινα Καρβέλα.
Δημοσιογραφική επιμέλεια: Ιωάννα Κολοβού, Αντώνης Εμιρζάς.
Φωτογραφία: Μαίρη Γκόβα.
Ηχοληψία: Λάμπρος Γόβατζης.
Μοντάζ: Τζαννέτος Κομηνέας.
Διεύθυνση παραγωγής: Στέλιος Σγουράκης.




Inbox x


Press ERT

Tue, Jul 21, 10:39 PM (2 days ago)






to