Την Τρίτη, 27.1.2015, ο Γιώργος Π. θα σηκωθεί, όπως κάθε πρωί, στις 7.30 για τη δουλειά. Θα πιει βιαστικά καφέ, θα ντυθεί με τη συνηθισμένη ατημελησία, θα αμελήσει να δώσει φιλί στη γυναίκα του, που είναι άνεργη ένα χρόνο, και θα φύγει βιαστικά, για να 'ναι στις 9 στο πόστο του. Είναι ένα πόστο που το έχει υπερασπιστεί με τρόπους που δεν τον κάνουν περήφανο, αλλά το όφειλε στον εαυτό του και την οικογένειά του, έπειτα από ενάμιση χρόνο ανεργίας και περιπλάνησης, για να εξασφαλίσει τα 700 καθαρά, περίπου τα μισά από όσα έπαιρνε το 2010.
Το ενδιαφέρον του Γιώργου Π. για τις πολιτικές εξελίξεις θα έχει μάλλον εξαντληθεί έπειτα από τη νύχτα της Κυριακής των εκλογών και τη Δευτέρα της θορυβώδους αποτίμησης, που είναι αδύνατο να αφήσουν ανεπηρέαστο ακόμη και το στριφνό περιβάλλον της δουλειάς - που το σκιάζει το άγρυπνο βλέμμα του προϊσταμένου που χρονομετρεί. Ο Γιώργος Π. δεν είχε ποτέ ζωηρό ενδιαφέρον για την..